Γέμισε παράδοξα ο δημόσιος βίος. Δηλώσεις, ενέργειες, κρίσεις που δύσκολα συμβιβάζονται με τη λογική, αλλά και τους στοιχειώδεις κανόνες μιας ευνοούμενης πολιτείας . Δεν θυμούμαστε στην ιστορία ης πόλης, της δικής μας πόλης, κι από όσο γνωρίζουμε στην ιστορία άλλων πόλεων, παρόμοια συσσώρευση παραδοξοτήτων, που θα μετέτρεπαν την τοπική διακυβέρνηση σε οπερέτα, αν το τέλος της οπερέτας δεν ήταν πάντοτε σχεδόν ευχάριστο. Ίσως βαρεθήκαμε να ζούμε τη λογική και αποδεχθήκαμε την επανάσταση κατά της παντοδυναμίας της. Ίσως να έχει δίκιο ο Ιονέσκο όταν υποστηρίζει ότι η λογική είναι η τρέλα των ισχυρότερων. Και πως η όλη πολιτική κατάσταση διαμορφώνεται κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των ισχυρότερων, που εκφράζεται με τους αυτοδιοικητικούς μας άρχοντες.
Από τη μια είχαμε και έχουμε τον καυγά για τα σκουπίδια και τη διαχείρισή τους, μια «κολόνια» που κρατάει χρόνια τώρα, με την αντιπολίτευση του δήμου να κατακρίνει ενέργειες και δράσεις της δημοτικής πλειοψηφίας και τούμπαλιν, την δημοτική πλειοψηφία να υπερασπίζεται όσα ως αντιπολίτευση κατακεραύνωνε.
Από την άλλη, αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος δεν παρατηρείται μόνο στο δήμο μεταξύ των παρατάξεων αλλά και μεταξύ Περιφέρειας και δήμου, σε απλά, απλούστατα θέματα, που ωστόσο χαρακτηρίζουν τις σχέσεις μεταξύ των δυο κορυφαίων θεσμών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αν για το πρόγραμμα του εορτασμού της Επετείου της Αλώσεως της Τριπολιτσάς π.χ δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και άλλο δρόμο για την παρέλαση ορίζει η Περιφερειακή Ενότητα, πρώην νομαρχία, Αρκαδίας και άλλο ο δήμος Τρίπολης, αν άλλο ομιλητή για τον πανηγυρικό της ημέρας θέλει ο κ. Γιαννακούρας και άλλον ο κ. Παυλής, τότε πως είναι δυνατόν να συνεννοηθούν για τα καίρια που μας κατακλύζουν και ζητούν επειγόντως λύσεις. Λογικό και επόμενο είναι αντί για αμοιβαία συνεργασία να υποβόσκει και να κυριαρχεί η αμοιβαία καχυποψία για όλα.
Σε έσχατη ανάλυση το θέμα ανάγεται στα πολιτικά μας ήθη και στο ρόλο των πολιτικών. Χωρίς καμιά αμφιβολία περνάμε μια περίοδο πολιτικού εαυτουλισμού όπου ο καθένας κοιτά τη πάρτι του, και το πολιτικό του μέλλον και συμφέρον. Ένας δημόσιος βίος γεμάτος καχυποψία και δυσανεξία δεν μπορεί να προσφέρει τα ουσιώδη στο δημότη.
Τώρα όπως … τότε
Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου με όσα συμβαίνουν στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών σήμερα. Ένα θέμα που κρατά χρόνια τώρα, από το 1927, ναι το 1927 καλά διαβάσατε, καθώς σύμφωνα με την εφημερίδα Μορέας και τότε η κατάσταση ήταν έκρυθμη και οι καταγγελίες για μη συμμόρφωση του εργολάβου με τις υποχρεώσεις του είχαν κάνει έξαλλους τους κατοίκους. Το δημοσίευμα του Μορέα της 5 Αυγούστου 1927 που φέρνει στην επικαιρότητα ο ακούραστος ερευνητής Παναγιώτης Βέμμος, αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Ο εργολάβος της συλλογής και μεταφοράς των σκουπιδιών της πόλεως, παρά την ρητήν υποχρέωσιν ην δια της σχετικής μετά του Δήμου συμβάσεως έχει αναλάβει όπως απορρίπτη αυτά εις απόστασιν 300 κατ’ ελάχιστον μέτρων από της παρυφής των οδών, δεν εννοεί να συμμορφωθή προς τας υποχρεώσεις του. Και ούτω πέριξ της πόλεως και παρά τας οδούς Τεγέας, Βολιμής, Μαντζαγρά και Σέχι προς Αγιον Γεώργιον βλέπει τις συσσωρευμένα τα διάφορα σκουπίδια και λοιπά απορρίμματα της πόλεώς μας να μεταβάλλωνται εις νοσογόνους εστιας, εκ των οποίων αναδίδονται δύσοσμοι και μολυσματικαί αναθυμιάσεις εκτάκτως οδυνηραί δια τους περιπατητάς, αλλά και επικίνδυνοι δια την υγείαν της πόλεως.
Ανάγκη όθεν το ταχύτερον να επιβληθή εις τον εν λόγω εργολάβον παρά των αρμοδίων αρχών ή υποχρέωσις της αυστηράς τηρήσεως της εν προκειμένω συμβάσεως πριν ακόμη ευρεθώμεν εις την επώδυνον θέσιν να θρηνήσωμεν την εμφάνισιν ενδημικής τινός νόσου.
Εκτός τούτου επίσης πρέπει να επιβληθή όπως τα διάφορα κάρρα της καθαριότητος τα περιερχόμενα την πόλιν δια την συλλογήν των σκουπιδιών ευρίσκονται κεκαλυμμένα δια την αποφυγήν του αηδούς θεάματος και της επικινδύνου κακοσμίας.
Τα ζητήματα αυτά είναι ζητήματα τάξεως και πειθαρχίας και εκτάκτου σοβαρότητος δια την υγείαν της πόλεως. Όθεν επιβάλλεται ραγδαία και αποτελεσματική η εκδήλωσις της αντιλήψεως των αρμοδίων».
Μύηση στο Αρκαδικό Ιδεώδες
Το Ίδρυμα Θεοχαράκη και η Ένωση των Φίλων της Διεθνούς Αρκαδικής Εταιρείας παρουσιάζουν σειρά διαλέξεων με θέμα το αρκαδικό ιδεώδες και τη σύγχρονη εκδοχή του. Άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης αναλαμβάνουν να μυήσουν το κοινό τους στους διαχρονικούς αρκαδικούς μύθους, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους στο σήμερα.
Την παρουσίαση έχει αναλάβει η Ρίτσα Μασούρα, δημοσιογράφος, ενώ οι ημερομηνίες διαλέξεων έχουν οριστεί για : Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014, 6 Νοεμβρίου 2014, 4 Δεκεμβρίου 2014, 8 Ιανουαρίου 2015, 5 Φεβρουαρίου 2015, 5 Μαρτίου 2015, 2 Απριλίου 2015, ώρα: 18:00 – 20:00
Μεταφορά χωριού
Ένα ολόκληρο χωριό, το Τριπόταμο, που βρίσκεται εντός των ορυχείων της ΔΕΗ, πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλο σημείο για τις ανάγκες της Δημόσιας Επιχείρησης. Προς τούτο την Πέμπτη ο Αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας Βαγγέλης Γιαννακούρας συμμετείχε σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο της Μεγαλόπολης προκειμένου να συζητήσει με τους τοπικούς παράγοντες και να βρουν από κοινού λύση στο πρόβλημα. Προτάθηκαν 4 μοναδικοί χώροι από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Αγώνα Ιερέα Βασίλη Δάρρα και αποφασίστηκε να σταλεί έγγραφο προς τις αρμόδιες υπηρεσίες (Δασαρχείο, Κτηματική Υπηρεσία) με τις προτεινόμενες θέσεις, ώστε μία από αυτές να επιλεγεί για να γίνει συνολική μεταφορά του χωριού.
Ο κ. Γιαννακούρας δήλωσε πως «οι κάτοικοι του χωριού Τριπόταμος δεν πρέπει να πεταχθούν αλλά να μεταφερθούν κάπου οργανωμένα, αφού δεν είναι δική τους επιλογή η μεταφορά αυτή. Το χωριό έχει τη δική του ιστορία και εμείς οφείλουμε όλοι μαζί να ενεργήσουμε συντονισμένα για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Επιπλέον θα πρέπει η ΔΕΗ που χρειάζεται το λιγνίτη και κανείς δεν μπορεί να της τον στερήσει να εκτιμήσει κατάλληλα την αξία των σπιτιών των Τριποταμιτών και να τα αποζημιώσει αντίστοιχα».
Όλα … Κολοκοτρωνέϊκα
Ρε μανία που την έχουν εκεί στη Πανελλαδική Ένωση Αρκάδων, οποιοδήποτε νέο έργο γίνεται στην πόλη μας να θέλουν να του δίνουν το όνομα του Κολοκοτρώνη. Ξεπέρασαν και τους Σκοπιανούς με τον Μέγα Αλέξανδρο. Τελευταία τους πρόταση αφορά το νέο αεροδρόμιο, που ενώ δεν το είδαμε ακόμα, θέλουν να το ονοματίσουν Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Παλιότερα, ανάλογη πρόταση είχαν κάνει και για το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, όμως ο τότε πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής κ. Δημόπουλος το απέρριψε μετά βαίων…
Το γεγονός φέρνει στη μνήμη μας την αντίδραση της διακεκριμένης βυζαντινολόγου και πρώην πρυτάνεως των πανεπιστημίων της Γαλλίας, κ. Αρβελέρ, η οποία όταν αντίκρισε την προτομή του Κολοκοτρώνη στην είσοδο του Πνευματικού Κέντρου της πόλης μας, προσκεκλημένη του Φιλοτεχνικού για ομιλία της, έριξε το καρφί της: Σε ένα Πνευματικό Κέντρο θα περίμενα να δω την προτομή ενός Σωκράτη ή ενός Πλάτωνα και όχι του Κολοκοτρώνη…
Λεηλατημένος
«Ο τάφος της Αμφίπολης λεηλατήθηκε τουλάχιστον μια φορά και έμεινε ανοιχτός, εκτεθειμένος μετά τη σύληση του για μεγάλο διάστημα», υπογραμμίζει ο καθηγητής κλασσικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κα συμπατριώτης μας από τα Βέρβενα, Παναγιώτης Φάκλαρης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα TheTOC.gr.
Ο κ. Φάκλαρης, που επί 36 χρόνια θήτευσε στις ανασκαφές της Βεργίνας και εργάστηκε στους δύο ασύλητους Μακεδονικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας, τοποθετεί τη χρονολόγηση του τάφου στο τέλος του 4ου αιώνα (συντασσόμενος με την άποψη Περιστέρη), αλλά δεν αποκλείει να «κατεβαίνει» και έως τις αρχές του 3ου.
Σε ό,τι αφορά τον «ένοικο» του τάφου στον τύμβο Καστά, ο κ. Φάκλαρης ξεκαθάρισε ότι «το μνημείο συμφωνεί με τη χρονολόγηση και των άλλων μακεδονικών τάφων, δηλαδή των τάφων στους οποίους τάφηκαν οι Μακεδόνες βετεράνοι του πολέμου που επέστρεψαν από την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Με στοιχεία από Voria.gr
Χαμογελάτε
-Πως σε λένε κούκλα;
-Νία
-Μμμ, από το Αντωνία;
-Όχι, από το άδειασέ μου τη γωνία.
Γιαν. Παπαμήτρος
