Κάθε Χριστούγεννα έρχεται μία κάρτα στο γραφείο μου από την Πάτρα, που πάντα επάνω της έχει την ίδια φράση, με κάτι ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα: «Κύριε Κώστα σε ευχαριστό που ζω. Άννα από την Πάτρα».
Η Άννα από την Πάτρα είναι μία γιαγιά, που πριν από μερικά χρόνια μου τηλεφώνησε στα Νέα, όταν δούλευα ακόμα εκεί, και μου είπε με σβησμένη φωνή:
– Κύριε Κώστα δεν σε ξέρω. Αλλά μου είπαν να αποταθώ σε ‘σένα σαν δημοσιογράφο, να με σώσεις. Έξι μήνες παρακαλάω τα νοσοκομεία να με πάρουν, να με χειρουργήσουν στην καρδιά μου, γιατί έχω φραγμένες όλες τις αρτηρίες της, δεν μου δίνουν ζωή παραπάνω από 2-3 βδομάδες οι γιατροί, αλλά αν δεν δώσεις «φακελάκι» αγόρι μου, σε βάζουν στην ουρά να περιμένεις έξι μήνες. Και εγώ το ξέρω, δεν θα αντέξω. Κάνε κάτι αν μπορείς…
– Ετοιμάσου και έρχομαι, της απάντησα.
Δεν την ήξερα, αλλά το θεώρησα απάνθρωπο να σβήνει μία ύπαρξη γιατί δεν έχει να πληρώσει το «φακελάκι» στο γιατρό.
Πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα στο σπίτι της στην Πάτρα, την πήρα και τρέχοντας με 200 πίσω στην Αθήνα, κατευθείαν για τον Ευαγγελισμό. Ειδοποίησα και το τηλεοπτικό μου συνεργείο (κάμερα, φώτα, ήχο) να με περιμένουν στα εξωτερικά ιατρεία του Ευαγγελισμού.
Σε λίγη ώρα, μπρος εγώ, δίπλα μου η γιαγιά Άννα και πίσω μας η κάμερα με τους συνεργάτες μου, μπήκαμε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου.
– Αμέσως τώρα, αυτή η γυναίκα πρέπει να χειρουργηθεί στην καρδιά της γιατί πεθαίνει. Τους είπα χωρίς να αφήσω περιθώρια για συζητήσεις. Και όποιος γιατρός έχει αντίρρηση και μας πει να περιμένουμε, να έρθει να το πει εδώ μπροστά στην κάμερα, συμπλήρωσα.
Σε λίγα λεπτά, η γιαγιά Άννα ήταν στο χειρουργείο και σήμερα ζει μια χαρά στην Πάτρα, γιατί απλά την έσωσε μία τηλεοπτική κάμερα.
Μία κάμερα που δεν είχε μαζί του ο άτυχος καρδιοπαθής, που του ζήταγε ο διαβολογιατρός από τον Ευαγγελισμό «φακελάκι» για να τον χειρουργήσει.
Η Ελλάδα του 2014 κινείται πάντα μπροστά σε μία τηλεοπτική κάμερα, κρύβοντας την κόλαση που δεν την πιάνει ο φακός, στα ελληνικά νοσοκομεία.
Μια ζωή σαν δημοσιογράφος γράφω για τα ιατρικά «φακελάκια». Και μια ζωή όλοι αυτοί οι δαίμονες των νοσοκομείων που κάνουν τους γιατρούς, πάντα με απλωμένο χέρι για το «φακελάκι», παραμονεύουν ανενόχλητοι και συνεχίζουν το έργο τους. Ευτυχώς είναι οι λίγοι, γιατί οι περισσότεροι γιατροί και έντιμοι είναι και ευαίσθητοι. Ποιος αφήνει όμως ανενόχλητους και γιατί, αυτούς τους ανελέητους γιατρούς που αντί να σώζουν ζωές φροντίζουν πρώτα να σώζουν την τσέπη τους.
blog. Κώστας Χαρδαβέλλας
Read more: http://www.newsbomb.gr/
