Ο καθημερινός συνωστισμός και η πολύωρη αναμονή στα γραφεία του ΟΑΕΔ είναι ο καθρέφτης της αυξανόμενης ανεργίας. Οι περισσότεροι επισκέπτονται τα γραφεία του οργανισμού για να πάρουν το μηνιαίο επίδομα ανεργίας, αφού το ενδεχόμενο να βρουν δουλειά -οποιαδήποτε δουλειά- το θεωρούν σχεδόν απίθανο. «Θα γίνω αγρότης»
Ο 21χρονος Νίκος Αντωνίου, τον οποίο συναντήσαμε στα γραφεία του ΟΑΕΔ στην Καλλιρρόης, στον Νέο Κόσμο, το πήρε απόφαση να γίνει εσωτερικός μετανάστης, μετακομίζοντας στον τόπο καταγωγής του πατέρα του, το Δώριο Μεσσηνίας, για να ασχοληθεί με αγροτικές εργασίες: «Θα δουλέψω μαζί με τον πατέρα μου, που βρίσκεται ήδη στο χωριό και είναι αγρότης, δεν έχω άλλη επιλογή, είμαι άνεργος από πέρυσι τον Οκτώβριο», λέει στην «Ε».
Ο νεαρός εργαζόταν ως ψυκτικός σε δύο εταιρείες. Απολύθηκε και από τις δύο «λόγω κρίσης». Ενα χρόνο τώρα έκανε μεροκάματα «από δω και από κει» αφού, όσο και να έψαχνε, σταθερή δουλειά δεν μπορούσε να βρει: «Μετά από τόσον καιρό, πρόσφατα βρήκα δουλειά ως ψυκτικός σε μια εταιρεία, αλλά χωρίς ένσημα, με 600 ― το μήνα, έξι μέρες την εβδομάδα και χωρίς ωράριο. Δούλευα όσες ώρες ήθελε ο εργοδότης. Εμεινα τρεις εβδομάδες, δεν άντεξα άλλο». Στον ΟΑΕΔ πήγε να ανανεώσει την κάρτα ανεργίας του, «μπας και γίνει κανένα θαύμα, διαφορετικά αγρότης και μόνιμος κάτοικος Δωρίου Μεσσηνίας», όπως μας λέει.
«Δεν προσλαμβάνουν»
Στα γραφεία του ΟΑΕΔ στον Νέο Κόσμο συναντάμε τον 25χρονο Ελληνορώσο Αλέξανδρο Κοστερίν, που είναι 6 μήνες άνεργος, πάτερας ενός παιδιού 21 μηνών: «Ούτε η γυναίκα μου βρίσκει δουλειά. Ζούμε με τα 460 ― επίδομα ανεργίας κάθε μήνα από τον ΟΑΕΔ, που θα παίρνω για ακόμα έξι μήνες, από μεροκάματα που κάνω όπου και όποτε βρω, και μας βοηθούν, όσο μπορούν, και οι γονείς μας».
Ο Αλέξανδρος, με Ρώσο πατέρα και Ελληνίδα μάνα, που ήρθε στην Ελλάδα στα 13 του χρόνια, βγήκε από νωρίς στην αγορά εργασίας: «Δουλεύω από 14 χρόνων, μεταφορές – μετακομίσεις, έπειτα δούλεψα για τρία χρόνια σερβιτόρος σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας, και η τελευταία μου δουλειά ήταν εργάτης σε εργοστάσιο στο Σχηματάρι από όπου με έδιωξαν, ύστερα από τρία χρόνια, “λόγω κρίσης”. Είναι δύσκολο στις μέρες μας να βρεις σταθερή δουλειά, έχω πάει βιογραφικό, ρωτάω φίλους και γνωστούς, μα δεν προσλαμβάνουν».
«Για μια μέρα»
Η 30χρονη Εφη Β., ανύπαντρη μητέρα ενός παιδιού 4 ετών, που βρίσκουμε στα γραφεία του ΟΑΕΔ στην Πειραιώς, στην Ομόνοια, δεν είναι μόνο αναστατωμένη που έχασε τη δουλειά της πριν από μια εβδομάδα, αλλά και αγχωμένη για το αν θα μπορέσει να λάβει το επίδομα ανεργίας από τον οργανισμό, αφού ο εργοδότης της την απέλυσε μια μέρα πριν κλείσει χρόνο στη δουλειά! «Αν δεν έχεις κλείσει χρόνο, δεν δικαιούσαι αποζημίωση. Αλλά δεν ξέρω αν δικαιούσαι επίδομα ανεργίας αν δεν έχεις συμπληρώσει ένα χρόνο σε δουλειά, γι’ αυτό έχω αγχωθεί τόσο πολύ. Αυτή τη στιγμή ζούμε με τη σύνταξη του μακαρίτη του πατέρα μου, που την παίρνει η μάνα μου, 600 ―», μας λέει. Η Εφη Β. εργαζόταν σε χασάπικο και απολύθηκε με τη δικαιολογία ότι «δεν είναι αυτή δουλειά για γυναίκα»!
Η Εφη Β. έχει βιώσει την εργασιακή ανασφάλεια αλλά και την εργασιακή εκμετάλλευση: «Εχω δουλέψει ανασφάλιστη ως σερβιτόρα, σε μπουφέ, περίπτερο, ψιλικατζίδικο. Κάθε φορά μου έλεγαν “θα ξεκινήσεις χωρίς ένσημα και σύντομα θα σου κολλάω” και κάθε φορά με είχαν στο περίμενε. Οταν έφτανα στα όριά μου και έλεγα ότι το δικαιούμαι, με έδιωχναν».
«Εχουμε πτωχεύσει»
Η ανεργία συνεχώς αυξάνεται και δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική ότι η χώρα μας κάποια στιγμή θα ανακάμψει. Γιατί βρεθήκαμε όμως στο χείλος της οικονομικής καταστροφής; Μια απάντηση δίνει με τον τρόπο της η 36χρονη Βάσω Καλογεροπούλου, που και εκείνη περιμένει στον ΟΑΕΔ στην Πειραιώς (απολύθηκε πριν από 10 μέρες από κατάστημα με αθλητικά είδη, όπου εργαζόταν τα τελευταία 3,5 χρόνια ως υπεύθυνη του μαγαζιού, «λόγω κρίσης»): «Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί είμαστε η χώρα όπου ανέκαθεν κυριαρχούσε η φοροδιαφυγή και το πελατεικό κράτος, η χώρα της λαμογιάς και του ρουσφετιού. Οι νόμοι είναι μόνο στα χαρτιά, όλοι φοροδιαφεύγουν χωρίς κυρώσεις, ενώ δουλειά βρίσκει όποιος έχει γνωστό βουλευτή. Δεν είμαι για τίποτα αισιόδοξη, στην ουσία έχουμε πτωχεύσει».
