Σχόλιο. Ελπίζω η νέα γενιά γιατρών να είναι πιό έντιμη από την δική μας

Αν θυμάμαι καλά το 1974 μετά από πανελλαδικές εξετάσεις πέρασα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Γουδί και τα νοσοκομεία πέριξ αυτού έγιναν το δεύτερο σπίτι μου. Στο πρώτο έτος όλοι ξέραμε ο ένας τον άλλον. Στο β΄ έτος και μετά διπλασιασθήκαμε λόγω μεταγραφών, χαθήκαμε μεταξύ μας.( δεν έχω τίποτα με αυτούς που ήρθαν από άλλα μέρη. Στην πορεία των χρόνων που ακολούθησαν διαπίστωσα ότι όσοι έχουν έρθει από πρώην ανατολικές χώρες όλοι ήταν πολύ καλά διαβασμένοι αλλά με έντονες αδυναμίες στην πρακτική) Άριστοι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι μας δίδαξαν, όποιος είχε κέφι μάθαινε και προχωρούσε. Τελείωσα στην ώρα μου Ιούνιο. Έφυγα για ένα χρόνο να κάνω Αγροτικό και εκεί είχα τις πρώτες επαφές μου με το σύστημα. Τα φαρμακεία που μάζευαν βιβλιάρια για να τα γράφει ο ταλαίπωρος αγροτικός γιατρός, ψάρι, στα πρώτα του βήματα που αν δεν το έκανε γινόταν έρμαιο επιθέσεων των φαρμακοποιών και των ασθενών γιατί δήθεν δεν ήθελε να τους εξυπηρέτηση και των φαρμακευτικών εταιριών, κατευθυνόμενη συνταγογραφία. Αν συμβιβαζόταν είχε τα bonus του. Ταξίδια , ποσοστά. Κουτσά στραβά τελειώνει το αγροτικό και πάμε στην ειδικότητα. Πολύ βαριές εφημερίες στο Λαϊκό όπως και σε κάθε νοσοκομείο της Αθήνας, κάθε δεύτερη μέρα εφημερία. Αντιμετώπιζες κάθε καρυδιάς, καρύδι. Αλλά μάθαινες είτε το ήθελες είτε όχι. Εδώ γίνετε η δεύτερη επαφή με το σύστημα. Πανεπιστημιακοί που προσέφεραν υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα και εσύ τους βοηθούσες και παρακολουθούσες τους ασθενείς τους, κάτι έβγαινε. Εδώ αποκτάς εμπειρία και από τα πισώπλατα μαχαιρώματα και το γλείψιμο των φεουδαρχών καθηγητών, αποκτούσες έτσι εμπειρίες που δεν τις εύρισκες σε κανένα βιβλίο και βεβαίως μάθαινες τι σημαίνει να προωθήσεις ένα φάρμακο και την χρησιμότητα του να διοργανώσεις ένα συνέδριο ή ακόμα μια ταπεινή ιατρική ημερίδα. Ο χειρισμός του ασθενούς μέχρι να προβεί στις κατάλληλες κινήσεις ανταπόδοσης των υπηρεσιών του ιατρού, ολόκληρη επιστήμη. Τελειώνεις ειδικότητα παίρνεις την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και λες τώρα τι γίνετε Δημόσιο ή ιδιωτικός τομέας. Αποφασίζεις Δημόσιο σωστά ή λάθος δεν έχει σημασία , τότε ο μισθός του ιατρού του ΕΣΥ ήταν όσο ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου επί τρία. Οι πιο πολλοί γινόντουσαν Δ/ντες και στελέχωναν κλινικές του ΕΣΥ στο κέντρο και στην επαρχία πολλές φορές χωρίς να υπάρχει συνυποψήφιος. Καλά λεφτά κύρος άρχοντες με άλλα λόγια. Η χρυσή εποχή του ΕΣΥ από το 1986 μέχρι το 2009. Πλούτισαν πολλοί, πολύ. Φάρμακα, αναλώσιμα, φακελάκια (τότε είχε ο κόσμος και έδινε.) Έρχονται τα μνημόνια και βεβαίως μπαίνει άγριο χέρι στην υγεία. Έχουμε κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και της Δημόσιας « Δωρεάν» υγείας. Ποιοι φταίνε; πρώτα από όλα εμείς οι λειτουργοί της υγείας. Οι γιατροί που το μεγαλύτερο μέρος τους έπαιρνε ή διεκδικούσε με τον τρόπο του φακελάκι, που συνταγογραφούσε ασύστολα χωρίς κανένα έλεγχο, που έκανε υπερβολικά μεγάλη χρήση αναλώσιμου υλικού που γνώριζε ότι ήταν υπερκοστολογημένο, πώς αλλιώς θα έβγαινε το πριμ του αντιπροσώπου και του ιατρού και άλλων που μπλεκόντουσαν στις προμήθειες, των φαρμακοποιών, των εταιριών. Ήμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι ( της γενιάς μου) εμποτισμένοι με το εύκολο και γρήγορο κέρδος αλλά παράλληλα μετά από τόσα χρόνια είχαμε την εμπειρία στην ιατρική επιστήμη που λόγω συστήματος δεν μπορούμε να την μεταδώσουμε στην νέα γενιά. Φεύγουμε σιγά σιγά και τα δημόσια νοσοκομεία θα ερημώσουν δεν θα είναι το ίδιο αξιόμαχα. Η νέα γενιά γιατρών είναι πολύ διαβασμένη αλλά με πολλές ελλείψεις στην καθ ημέρα πράξη. Ελπίζουμε να είναι πιο έντιμη από εμάς να υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας και ο  κώδικας ιατρικής δεοντολογίας να γίνει σεβαστός από όλους τους γιατρούς. Πρέπει να αποκατασταθεί το κύρος του Έλληνα Γιατρού γιατί έχει φτάσει στον πάτο. Εξαιρέσεις Ναι Υπάρχουν, αλλά είναι πολύ λίγες.

http://www.tanea.gr/