Ομιλία Υπουργού Αναπληρωτή Υγείας Λεωνίδα Γρηγορακου στην Βουλή για το σχέδιο νόμου σχετικά με ρυθμίσεις στον χώρο της Υγείας: «Προσαρμογή στο εθνικό δίκαιο της Εκτελεστικής Οδηγίας 2012/25/ΕΕ της Επιτροπής της 9ης Οκτωβρίου 2012 για τη θέσπιση διαδικασιών ενημέρωσης σχετικά με την ανταλλαγή, μεταξύ των κρατών-μελών, ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση – Ρυθμίσεις για την Ψυχική Υγεία και την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή και λοιπές διατάξεις».
Λ. Γρηγοράκος: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα ένα νομοσχέδιο το οποίο είναι διαχειριστικό. Προσπαθεί να καλύψει κάποιες δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται σε διάφορους τομείς του Εθνικούς Συστήματος Υγείας.
Έχει γίνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά, αλλά το θέμα που απασχόλησε την Αίθουσα και απασχολεί τους γιατρούς και τους υγειονομικούς είναι το εξής: τα απογευματινά χειρουργεία στα νοσοκομεία.
Ακούσαμε όλες τις απόψεις όλων των φορέων, των κομμάτων, είδαμε τους συναδέλφους μας στην Επιτροπή. Καταλήξαμε, ότι με βάση το νόμο του Αλέκου Παπαδόπουλου του 2002, που έλεγε ότι επιτρέπονται και επεμβατικές πράξεις το απόγευμα στα νοσοκομεία και με μία φράση – «και χειρουργικές επεμβάσεις» – θα δινόταν η λύση, νομίζω, σε αυτό το νομοσχέδιο που έχει γίνει πιο αναλυτικό.
Πιστεύω ότι τα νοσοκομεία στην Ελλάδα και το σύστημα της υγείας το τελευταίο χρονικό διάστημα περνά μια βαθιά κρίση. Η βαθιά κρίση έχει πολλούς λόγους, με κύριο βέβαια την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Είμαστε στο Υπουργείο Υγείας, για να μπορέσουμε να ξαναμιλήσουμε με την κοινωνία, να μιλήσουμε με το ιατρικό σώμα, να μιλήσουμε με τους υγειονομικούς, να μιλήσουμε με του φαρμακοποιούς, να μιλήσουμε βέβαια με τους συνταξιούχους και να μιλήσουμε με τον Έλληνα πολίτη-ασθενή που θέλει να πάει στις δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Αυτός θα είναι ένας από τους σκοπούς μας, να ξαναμπούμε σε έναν διάλογο με την κοινωνία. Έγιναν πολλά το τελευταίο χρονικό διάστημα, έγιναν πολύ γρήγορα, ανατρεπτικά χωρίς η ίδια η κοινωνία να μπορέσει να τα αφομοιώσει, αλλά και χωρίς εμείς οι ίδιοι να κάνουμε διάλογο μαζί της.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι τα απογευματινά χειρουργεία είναι μια τομή και ιδιαίτερα για τα περιφερειακά νοσοκομεία, της επαρχίας. Όχι, όμως, για τα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας. Θα δούμε, όμως, πόσα από τα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, των μεγάλων περιφερειών, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν χειρουργικές επεμβάσεις τα απογεύματα. Θα τις εξειδικεύσουμε με μια υπουργική απόφαση, για να δούμε τελικά εάν τα νοσοκομεία τα οποία πραγματικά το πρωί έχουν κλειστές αίθουσες χειρουργείων, μπορούμε να τα ανοίξουμε και το απόγευμα.
Χρειάζεται μια βαθιά μελέτη στο θέμα αυτό, για να δούμε εάν τελικά υπάρχουν έσοδα στα νοσοκομεία από αυτό που θα κάνουμε. Είναι κάτι στο οποίο πειραματιζόμαστε. Αλλά πιστεύω ότι πρέπει να γίνει. Και πρέπει να γίνει, γιατί το ιατρικό σώμα και οι υγειονομικοί το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν υποστεί τεράστιες μειώσεις, όπως υπέστησαν βέβαια μειώσεις στο εισόδημά τους και στους μισθούς τους όλοι οι Έλληνες πολίτες. Έτσι, λοιπόν, και οι ιατροί και οι υγειονομικοί γενικά έχουν υποστεί τεράστια μείωση στο εισόδημά τους.
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι εμείς διαφωνήσαμε σε ένα άρθρο του νομοσχεδίου που μιλάει για τους γιατρούς οι οποίοι προσλήφθηκαν σε περιφερειακά ιατρεία κάτω από ειδικές συνθήκες, σε άγονες περιοχές και ζητούν βέβαια κάποιοι –και έχει μπει στο νομοσχέδιο- να έρθουν σε μεγάλα κρατικά νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Πιστεύω ότι με τη νομοθετική ρύθμιση που κάνει ο Υπουργός θα βγουν έξω οι συντονιστές και οι διευθυντές. Γιατί, όπως καταλαβαίνετε δεν μπορείς –χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν- να είσαι διευθυντής σε ένα κέντρο υγείας της επαρχίας, καρδιολόγος, και να θες να γίνεις διευθυντής σε μια καρδιολογική κλινική ενός μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας. Άρα, λοιπόν, στα πλαίσια αυτά πιστεύω ότι διορθώσαμε αυτά που έπρεπε να διορθώσουμε και επιτρέπουμε στις άλλες βαθμίδες των γιατρών να κάνουν αυτές τις μετακινήσεις στην Ελλάδα.
Βέβαια, αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μπορούσαμε να το δούμε πιο βαθιά, να το δούμε και για το άλλο προσωπικό των νοσοκομείων. Να το δούμε για όλους του υγειονομικούς, τους νοσηλευτές και τους παραϊατρικούς οι οποίοι έχουν μετακινηθεί από την επαρχία στην Αθήνα. Αυτό δεν το έχουμε δει. Νομίζω ότι πρέπει να το δούμε και αυτό, γιατί δεν είναι σωστό να έχουμε κάθε φορά μια ομάδα, όπως είναι οι γιατροί, που να τους ικανοποιούμε τα αιτήματά τους, και δεν ικανοποιούμε τις ομάδες των άλλων υγειονομικών.
Ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να συζητήσουμε και πραγματικά μας απασχόλησε, ήταν όλα αυτά που έχουν σχέση με τους φυσικοθεραπευτές και τους νοσηλευτές. Ικανοποιήσαμε τα αιτήματά των νοσηλευτών με την ΕΝΕ –και είναι μέσα στο νομοσχέδιο- για να μπορούν να έχουν μικρότερες ενώσεις. Διότι, τα έξοδα ήταν πάρα πολύ μεγάλα, για να έχουν δεκατρείς ενώσεις σε όλη την Ελλάδα. Το φέραμε στις έξι ενώσεις στην Ελλάδα. Βάλαμε και την Κρήτη μέσα. Δεν είναι πέντε που λέει το νομοσχέδιο, το κάναμε έξι. Πιστεύω ότι ικανοποιείται έτσι το αίτημά τους. Αλλά, βέβαια δεν αλλάξαμε τον τρόπο εκλογής. Παραμένει η απλή αναλογική, για την οποία εμείς φέραμε την τροποποίηση το 2010.
Όσο για τα άλλα επαγγέλματα και για τους συναδέλφους γιατρούς, τους ογκολόγους και όλους αυτούς που ήθελαν μια ιδιαίτερη εξειδίκευση, επειδή το επόμενο χρονικό διάστημα φέρνουμε ένα νομοσχέδιο γενικά για την εκπαίδευση των γιατρών και την εκπαίδευση όλων των υγειονομικών, θέλω να πω ότι όλα τα θέματα εκπαίδευσης, μετεκπαίδευσης ή ό,τι είχε ή έχει σχέση σε αυτό το νομοσχέδιο, θα τα μεταφέρουμε στο επόμενο νομοσχέδιο για καλύτερη συζήτηση.
Ελπίζω ότι το νομοσχέδιο αυτό θα καλύψει μερικές ανάγκες, αλλά πρέπει να δούμε σε βάθος το μεγάλο πρόβλημα λειτουργίας που αντιμετωπίζουν τα περιφερειακά νοσοκομεία. Πιστεύω ότι οι δυόμιση χιλιάδες προσλήψεις που ήδη εξήγγειλε χθες ο Υπουργός είναι μια καλή αρχή, αλλά δεν φτάνει. Τα νοσοκομεία της Αθήνας θα πρέπει να τα δούμε σε βάθος. Τα νοσοκομεία περνάνε μεγάλη κρίση και βέβαια ακολουθούν την κρίση της ελληνικής οικονομίας και της ελληνική κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
