Κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Εύχομαι καλή επιτυχία στο συνέδριο.
Θα ήθελα να πω δυο λόγια ξεκινώντας, γιατί ξέρετε ότι έχω ένα γνώρισμα στο χαρακτήρα μου που με καθιστά όχι νεκροθάφτη αγαπητέ Δημήτρη, αλλά πολλές φορές αντιπαθή. Αλλά δεν μπορώ να μην λέω πάντα αυτά που σκέπτομαι, γιατί πιστεύω ότι ο βασικότερος λόγος που η χώρα μας έφτασε εδώ είναι ότι για πάρα πολλά χρόνια δεν κοιτάζαμε τα προβλήματα κατ΄ ενώπιον αλλά προσπαθούσαμε, γινόμενοι συμπαθείς ο ένας με τον άλλον, να τα κρύβουμε.
Καταρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η πολιτική βούληση της κυβερνήσεως και εμού προσωπικά είναι φυσικά να βοηθήσουμε την ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Έχουμε μεγάλο συμφέρον ως κράτος -και δεν χρειάζεται να μας το εξηγήσει κανένας- η ελληνική παραγωγή φαρμάκου να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο, να παράγονται θέσεις εργασίας στη χώρα, να έρχονται χρήματα από το εξωτερικό, να γίνονται εξαγωγές, να προοδεύει η ελληνική οικονομία.
Άρα δεν χρειάζεται να διαφωνούμε ως προς το στόχο. Αυτό το οποίο μπορεί να συζητήσουμε και μπορεί να διαφωνήσουμε, είναι ως προς το δρόμο, ως προς τις μεθόδους, ως προς τις αποφάσεις. Εκεί μπορεί να έχουμε -και οπωσδήποτε έχουμε- διαφωνίες.
Φυσικά όταν μιλάμε για μια ελληνική φαρμακοβιομηχανία ακμαία, δεν εννοούμε μια κρατικοδίαιτη φαρμακοβιομηχανία. Γιατί μια κρατικοδίαιτη φαρμακοβιομηχανία είτε εμμέσως είτε αμέσως- αμέσως εννοώ με τη λογική ΣΥΡΙΖΑ περί κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας ή εμμέσως με τη λογική των παλαιών πολύ υψηλών τιμών- δεν έχει νόημα. Νόημα δεν έχει να έχουμε μια βιομηχανία επειδή το κράτος την πληρώνει. Νόημα έχει να έχουμε μια φαρμακοβιομηχανία επειδή μπορεί και αντέχει στον ανταγωνισμό και φέρνει χρήματα στη χώρα. Αυτό μας ενδιαφέρει.
Να συζητήσουμε όσα μέτρα χρειάζεται να πάρουμε για να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής φαρμακοβιομηχα-νίας να το κάνουμε και αν αργούμε και μια μέρα, να μας ψέξετε. Να συζητήσουμε όμως και να διαπραγματευτούμε πολιτικές του παρελ-θόντος προστατευτισμού, όχι. Διότι οι λογικές του προστατευτισμού του παρελθόντος μας έφεραν εδώ.
Υπάρχει κάποιος στη χώρα αυτή που μπορεί να πει, επειδή το άκουσα από κάποιον προλαλήσαντα, ότι ο τομέας του φαρμάκου ευθύνεται για το ότι φτάσαμε εδώ. Προφανώς, δεν ευθύνεται μόνο ο τομέας του φαρμάκου γιατί φτάσαμε εδώ.
Εγώ να πω πρώτα από όλα ότι φταίμε εμείς οι πολιτικοί που δεν κάναμε τη δουλειά μας όπως έπρεπε, αλλά όχι ο τομέας του φαρμάκου να είναι και εκτός του «εγκλήματος». Δεν ήταν περαστικός, εδώ ήταν. Και τουλάχιστον σε αυτή την αίθουσα, μιλώντας ο καθένας με ειλικρίνεια, μπορεί να καταλάβει πολύ καλά τι εννοώ.
Μιλήσατε για τους ανασφάλιστους. Και από τη μια ακούω την κριτική που ασκείται για την πολιτική του Υπουργείου και από την άλλη τη διαχείριση των ανασφαλίστων που είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Αλλά για να γυρίσουμε σιγά-σιγά στον πραγματικό κόσμο.
Κάθεσαι, λοιπόν, στο τραπέζι με τον κύριο Καρόνε. Και σου λέει ο κος Καρόνε, μα πώς γίνεται στην Πορτογαλία με 2 δισεκατομμύρια και τον ίδιο πληθυσμό να έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη σε όλους και εσείς με 2 δισεκατομμύρια να έχετε το 20% του πληθυσμού σας εκτός ασφαλιστικής κάλυψης;
Λέει ο κος Φρουζής, «μα εκεί είναι πολύ πιο αυξημένη η συμμετοχή». Αυτή είναι η απάντηση και είναι εν μέρει αληθής. Πράγματι για αυτό και χρειάζεται να ακολουθήσουμε ένα μέσο δρόμο εμείς. Σας λέω, λοιπόν, ότι αποτελεί κυβερνητική απόφαση μέχρι το τέλος του Ιουνίου -το έχω ξαναπεί- η Κυβέρνηση να φροντίσει να παράσχει ασφαλιστική κάλυψη και πρόσβαση στη φαρμακευτική δαπάνη σε όλους τους Έλληνες, ασχέτως αν σήμερα έχουν ασφαλιστική κάλυψη ή όχι. Αυτή είναι η κυβερνητική απόφαση του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και θα γίνει πράξη μέσα στις επόμενες 60 μέρες, ίσως και νωρίτερα.
Θα ήθελα να πω σήμερα κάτι πιο συγκεκριμένο αλλά θα με κατηγορούσαν αμέσως ότι το λέμε για προεκλογικούς λόγους και έτσι προτιμώ να το αποφύγω. Σας λέω όμως το χρονοδιάγραμμα. Μέχρι το τέλος Ιουνίου η ελληνική Κυβέρνηση θα έχει δώσει πρόσβαση στη φαρμακευτική δαπάνη σε όλους τους Έλληνες ασχέτως ασφαλιστικής κάλυψης.
Βεβαίως για το γεγονός ότι έχουν μείνει πολλοί ανασφάλιστοι δεν έχει ευθύνη το Υπουργείο Υγείας. Είναι πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και γενικότερα της ελληνικής οικονομίας. Όμως δεν σημαίνει ότι η Κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ότι έχει ευθύνη.
Τώρα θα μου επιτρέψετε να πω και τα εξής: Ξέρετε από πολιτική και αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που εγώ είμαι δεξιός. Το ξέρετε δεν λέω κάτι καινούργιο, δεν το έχω κρύψει ποτέ, είμαι δεξιός. Λοιπόν, ποια είναι κατά τη γνώμη μου η διαφορά των δεξιών από τους αριστερούς; Εμείς οι δεξιοί κοιτάμε τον πραγματικό κόσμο. Τα προβλήματα μας ενδιαφέρουν από την πρακτική τους εφαρμογή. Είναι στην τοιχογραφία, αν έχετε δει, του Ραφαήλ «η Σχολή των Αθηνών» που είναι ο Αριστοτέλης με τον Πλάτωνα. Ο Αριστοτέλης κάνει το χέρι του έτσι, λέει «εδώ». Αυτός είναι ο δεξιός. Ο Πλάτων κάνει το χέρι του έτσι και λέει «θέλω να φτάσω στο υπερπέραν». Αυτός είναι ο αριστερός, ζει στον κόσμο της φαντασίας.
Πάμε να δούμε λίγο τον πραγματικό κόσμο για να μιλάμε τώρα πρακτικά. Έχουμε μια τροπολογία σήμερα στη Βουλή και θέλω να ευχαριστήσω εδώ την ΠΕΦ που την υποστηρίζει. Και δημοσίως ευχαριστώ πολύ για αυτό.
Τι λέει αυτή η τροπολογία; Ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο, εφόσον έχουμε κλειστό προϋπολογισμό στον ΕΟΠΥΥ στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ, η φαρμακευτική δαπάνη να μην ξεφύγει πολύ πλέον των 2 δισεκατομμυρίων γιατί αυτό θα δημιουργήσει μια σειρά προβλημάτων από την αγορά.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι η τροπολογία δεν περνάει. Ας πούμε ότι επιβεβαιώνεται η προσπάθεια του Βλασταράκου, του Μελά, του Κουρουμπλή και δεν περνάει η τροπολογία. Είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, η Βουλή αποφασίζει είναι ένα κυρίαρχο σώμα.
Κος Κουρουμπλής:
Δεν λέτε και ένα άλλο όνομα όμως.
Κος ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ:
Ποιο είναι το άλλο;
Κος Κουρουμπλής:
Είναι αυτό του ….
Κος ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ:
Εντάξει, και του Σαλμά, μάλιστα. Λοιπόν, πιστεύω ότι ο αγαπητός Μάριος Σαλμάς, που έκανε μεγάλη προσπάθεια, στο τέλος θα ψηφίσει. Αυτή είναι η γνώμη μου. Πιστεύω ότι θα ψηφίσει και μην προσπαθείτε να βρείτε εσωκομματικούς λόγους. Εμείς τα βρίσκουμε και συνεννοούμαστε. Και καμιά φορά μπορεί να γίνονται και παρεξηγήσεις που αίρονται και εγώ δεν απαξιώνω καθόλου την προσπάθεια που έκανε ο προκάτοχός μου. Έκανε μεγάλη προσπάθεια υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και εγώ πάντα θέλω να αποδίδω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Ας πούμε όμως ότι δεν περνάει, για να επανέλθουμε. Εσείς τι νομίζετε ότι θα γίνει; Θα βρέξει ο ουρανός λεφτά; Απίθανο ενδεχόμενο. Τώρα, να πάρουμε εναλλακτικά μέτρα; Υπάρχουν πολλών ειδών εναλλακτικά μέτρα που μπορούμε να πάρουμε; Λέει ας πούμε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών -δεν βλέπω εδώ το φίλο μου τον Πατούλη. προφανώς τρέχει με τις εκλογές, σεβαστό- «να βάλετε τα θεραπευτικά πρωτόκολλα». Αριστερό. Γιατί αριστερό; Ποιος είπε να μην τα βάλουμε; Προσπαθεί η κυρία Παπανικολάου, η ΗΔΙΚΑ και όλοι στο Υπουργείο να τα βάλουμε, μας κυνηγάει η τρόικα -μνημονιακή μας υποχρέωση- μας κοιτάνε γιατί δεν τα έχουμε βάλει ακόμα. Προσπαθούμε να τα βάλουμε.
Γιατί δεν μπαίνουν; Μα πρώτα από όλα εσείς δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε για να μπουν. Άρα όταν από τη μια μου λες «βάλε θεραπευτικά πρωτόκολλα για να ελέγξεις τη δαπάνη» αλλά από την άλλη δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε για να μπουν τα θεραπευτικά πρωτόκολλα, μου λες άσε το χρόνο να περάσει.
Εμείς όμως έχουμε ευθύνη να μην καταστραφούμε. Άρα εμείς πρέπει να πάρουμε μέτρα. Ποια μπορεί να είναι τα μέτρα, νομίζετε; Δηλαδή θα είναι καμία φοβερή σοφία; Θα σας πω αμέσως ποια θα είναι τα μέτρα. Θα είναι οριζόντια μείωση των τιμών των φαρμάκων και θα είναι οριζόντια μείωση του κέρδους των φαρμακοποιών, αυτά θα είναι τα μέτρα γιατί δεν υπάρχουν άλλα.
Άρα σήμερα πάμε στη Βουλή και έχουμε μια πρακτική, ένα πρακτικό ερώτημα. Θα ελέγξουμε τη δαπάνη βάζοντας συνταγογραφικούς κανόνες, μηνιαίως συνταγογραφικούς στόχους και προσπάθεια να ελέγξουμε τη δαπάνη από εδώ ή αν δεν το κάνουμε έτσι θα πάμε να το κάνουμε από την άλλη; Δεν χωράνε τα προβλήματα να τα συζητάμε για να υπεκφεύγουμε γιατί στο τέλος μιλάμε για λεφτά και τα λεφτά είναι συγκεκριμένο πράγμα. Ή τα έχεις ή δεν τα έχεις. Και εμείς αυτά που έχουμε, είναι απολύτως συγκεκριμένα.
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι προσωπικά πιστεύω πως θα περάσει η τροπολογία και χωρίς μεγάλα προβλήματα γιατί οι περισσότεροι έχουν καταλάβει ότι είναι σημαντικό να περάσει. Και επαναλαμβάνω: «ευχαριστώ την ΠΕΦ για τη δημόσια στήριξη».
Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει μεταξύ μας να ξαναγνωριστούμε. Υπό ποία έννοια; Είναι του Βενιζέλου η ρήση. Δεν χρειάζεται να έχουμε μια μόνιμη καχυποψία μεταξύ μας. Κάνατε ως ΣΦΕΕ και ΠΕΦ μια πρόταση για το πώς μπορεί να γίνει δικαιότερα και ορθότερα η κατανομή του clawback. Ποιος νομίζει ότι ο Υπουργός Υγείας θα είχε το παραμικρό συμφέρον ή την πολιτική βούληση να μην το κάνει; Δηλαδή έχω εγώ κανένα ιδιαίτερο λόγο να πω να μην γίνει έτσι, αφού τα συμφωνείτε μεταξύ σας;
Ναι, από την ώρα που τα συμφωνείτε εσείς μεταξύ σας και βρίσκουμε το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή από το «εν δυνάμει» που λέει ο Αριστοτέλης μέχρι το «εν ενεργεία», μέχρι να γίνει υπάρχει ένας χειρισμός. Αφήστε μας να κάνουμε το χειρισμό, μην βγαίνετε κατευθείαν να πετροβολείτε.
Εδώ είμαστε, τον κάνουμε. Θα συνεννοούμαστε ανθρώπινα και πολιτισμένα ως κανονικοί άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον ασταμάτητα. Μπορεί να έχουμε πολιτικές διαφορές -σεβαστό, για αυτό μας αρέσει η Δημοκρατία και δεν μας αρέσει ο κομμουνισμός και τα υπόλοιπα ολοκληρωτικά καθεστώτα- αλλά θα συνεννοούμαστε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι. Έχουμε ένα κοινό στόχο, να πάει ο τόπος μας μπροστά. Και αυτό περνάει και μέσα από την παραγωγή του ελληνικού φαρμάκου.
Τώρα, ως προς το βασικό στόχο της πολιτικής μας που σας αφορά και που έχει να κάνει με την επίτευξη του εθνικού στόχου του 60% της αγοράς σε γενόσημα φάρμακα. Ήμασταν μαζί με τη Χριστίνα Παπανικολάου πριν από μια εβδομάδα στο Ζάππειο, στη σύνοδο Υπουργών Υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία είχα την τιμή να προεδρεύω λόγω της Ελληνικής Προεδρίας, όπου ακούσαμε το Βρετανό επικεφαλής της αντιπροσωπείας τους να μας αναλύει το πώς η Βρετανία έφτασε φέτος σε 83% κατανάλωση γενοσήμων φαρμάκων στη βρετανική αγορά φαρμάκου. 83%!
Εγώ τον ρώτησα «μα καλά εκεί οι γιατροί δεν σας είπαν ότι τα γενόσημα είναι επικίνδυνα; Δεν σας είπαν για το Πακιστάν, για την Ινδία για όλα αυτά που γίνονται»; Με κοίταζε περίπου σαν να είχα προσγειωθεί από το διάστημα. Μου λέει αυτά δεν τα λένε οι δικοί μας οι γιατροί, πού τα ακούσατε;
Κάποια στιγμή πρέπει να συνεννοηθούμε. Αν μας αρέσει το γενόσημο και άρα και το ελληνικό φάρμακο, δεν μπορούμε να βγαίνουμε και να πετροβολάμε κάθε φορά το γενόσημο από την τηλεόραση. Θα πείτε εσείς «μα δεν είναι όλα τα γενόσημα ίδια», συμφωνώ απολύτως. Αλλά αφετηριακά αν πλήξεις το γενόσημο φάρμακο, άντε πείσε ότι το άλλο είναι καλύτερο. Άρα, κάποια στιγμή αυτό πρέπει να σταματήσει. Το γενόσημο είναι καλό φάρμακο και όπως σε όλα τα φάρμακα, κάποιο είναι καλύτερο και κάποιο είναι χειρότερο. Γιατί σε όλα τα πράγματα στη ζωή υπάρχουν διακρίσεις και ιεραρχίες. Αλλά εσείς έχετε καθήκον να το υπερασπιστείτε περισ-σότερο από εμάς για να επιτευχθεί ο εθνικός στόχος.
Πρέπει όμως να σας πω ότι χθες, παράλληλα με τη Βουλή και τη δική μου πολιτική προσπάθεια να περάσει η γνωστή τροπολογία που αφορά τη θέσπιση συνταγογραφικών ορίων και κανόνων για το φάρμακο αλλά και αντιστοίχων ορίων και κανόνων όσον αφορά στις διαγνωστικές εξετάσεις και το θέμα της ανατροπής του τρόπου υπολογισμού του clawback, σε μια στιγμή στις Βρυξέλες είχαμε την αντιπροσωπεία του Υπουργείου Υγείας σε μια επίπονη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Σε μια διαπραγμάτευση επικεφαλής της οποίας ήταν από την ελληνική πλευρά ο διοικητής του ΕΟΠΥΥ ο κος Κοντός.
Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Κοντό για μια σκληρή μάχη χθες στις Βρυξέλες. Δεν θα σας ανακοινώσω σήμερα τα αποτελέσματά της. Θέλω να σας πω όμως ότι είμαστε πραγματικά σε έναν εξαιρετικά καλό δρόμο να ανακοινώσουμε πολύ σύντομα ίσως και μέσα στις επόμενες μέρες συγκεκριμένα δραστικά μέτρα που πιστεύουμε ότι αυτή τη φορά θα πάμε τα γενόσημα πολύ γρήγορα μπροστά, πολύ γρηγορότερα από ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα στο παρελθόν.
Γιατί φυσικά ο εθνικός στόχος παραμένει και για να σας το πω δεν έχουν για πρώτη φορά ως κεντρικό άξονα τις τιμές. Δεν έχουν ως κεντρικό άξονα τις τιμές. Το ξαναλέω γιατί έχουμε μια συχνή συζήτηση και αντιδικία για αυτό με τον κ. Τρύφωνα. Αντιδικία με την έννοια της διαφωνίας ως προς την ένταση.
Άρα πρέπει να σας πω ότι ναι, η ελληνική Κυβέρνηση προσπαθεί παρά τις αντίξοες συνθήκες να βρει τον τρόπο να πάει μπροστά η ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Είναι εθνική πολιτική να πάει μπροστά η ελληνική φαρμακοβιομηχανία.
Όπως επίσης να πω μια και βλέπω εδώ τον κ. Θεοδοσιάδη, το εξής: Ξέρω ότι δεν θα το πιστέψει ο κύριος Θεοδοσιάδης. Είμαι και εγώ σε αυτήν την αφίσα που έχει βγάλει ο κύριος Λουράντος, το πρώτο όνομα που υπάρχει στο ψηφοδέλτιο που πετάνε στο κάλαθο των αχρήστων.
Αν έχει κάποιος μία πρωτότυπη αφίσα, θέλω να τη βάλω στο γραφείο μου. Έχω κάτι κάδρα στο γραφείο μου, με όσους με βρίζουν κατά τη θητεία μου στο υπουργείο Υγείας, «μαύρο στον Άδωνι» και τα λοιπά, θέλω να μπει και αυτό το κάδρο δίπλα στο τοίχο και θέλω να κάνει και ζουμ στο «Άδωνις Γεωργιάδης».
Γιατί κάποτε θα έρθει η ώρα να αποδώσουμε στη χώρα τα του Καίσαρος στο Καίσαρι. Η κυβέρνηση, σε μία πολύ μεγάλη προσπάθεια για τους φαρμακοποιούς, αναγνωρίζει απολύτως ότι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, σε ένα μεγάλο βαθμό στο χώρο του φαρμάκου, καθώς και τον ενεργό και κρίσιμο ρόλο τους στην υγειονομική ευστάθεια της χώρας και στη διανομή των φαρμάκων.
Δεν θα αναλύσω τα μέτρα ένα προς ένα. Είναι περίπου γνωστά σε όλους σας. Μπορώ να σας πω από τώρα, γιατί θέλω να τα λέω δημοσίως. Παρόλο που η μνημονιακή μας δέσμευση από το παρελθόν είναι οριζόντια μείωση του κέρδους στο 15%, σας διαβεβαιώνω ότι εγώ τουλάχιστον αυτό δεν πρόκειται να το υπογράψω. Θέλω μόνο να ξέρετε, αγαπητέ Πρόεδρε, παρά τις κατηγορίες που έχω ακούσει και θέλω να το μεταφέρετε στο κλάδο σας:
Όταν μετά από μερικά χρόνια θα περάσει η κρίση και θα έχουν επιβιώσει οι φαρμακοποιοί -εδώ είμαστε σε ένα χρόνο- να είμαστε καλά να πάμε να δούμε στα σούπερ μάρκετ και στα υπόλοιπα, να δούμε πόση φασαρία έγινε και αν έγινε όλη αυτή η φασαρία για κάτι σπουδαίο ή όχι.
Θέλω να πείτε στο κλάδο σας ότι ήσασταν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό η αιτία που δώσαμε αυτή τη μάχη και την κερδίσαμε. Διότι εάν ήταν ο Λουράντος στη θέση σας, θα τα είχα κάνει όλα, μόνο από τσαντίλα.
Δεν πρέπει να επιλέγεται ως συνδικαλιστική πρακτική η σύγκρουση, η χυδαιολογία και οι ύβρεις. Πρέπει να έχουμε μεταξύ μας δυνατότητα συνεννοήσεως σαν πολιτισμένοι άνθρωποι και να καταλαβαίνουμε τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί μία κυβέρνηση.
Και κυρίως, το είπα και πριν, πρέπει να ανακτήσουμε τη μεταξύ μας εμπιστοσύνη. Δεν είμαστε εδώ για να υπηρετούμε αλλότρια συμφέροντα. Κοινά συμφέροντα έχουμε όλοι να πάει ο τόπος μας μπροστά.
Κοινά συμφέροντα έχουμε όλοι. Δεν είμαστε αντίδικοι. Πρέπει όμως να περάσει η χώρα μας μία περίοδο προσαρμογής, από μία περίοδο τρομερής υπερβολής και νομίζω εσείς που είστε σε αυτήν την αίθουσα, επειδή εκτός από φαρμακοβιομήχανοι ή φαρμακοποιοί, ή γιατροί, είστε και Έλληνες πολίτες και σας ενδιαφέρει το μέλλον αυτού του τόπου.
Άρα, σας ενδιαφέρει γιατί ο τόπος έφτασε εδώ. Δεν μπορεί να μην αναγνωρίζετε και τις δικές σας προσωπικές ευθύνες. Γιατί οι ευθύνες δεν είναι αφαιρετικό πράγμα στη ζωή, δεν είναι μεταφυσική έννοια. Είναι προσωπικό θέμα.
Και δεν το λέω για να σας κατηγορήσω. Έχω και εγώ τις δικές μου προσωπικές ευθύνες. Όλοι τις έχουμε σε αυτήν την αίθουσα, αλλά τώρα το ερώτημα είναι αν θα ξοδέψουμε αυτόν τον κρίσιμο ιστορικό χρόνο πετροβολώντας ο ένας τον άλλον ή θα ξοδέψουμε, μάλλον θα αξιοποιήσουμε, αυτόν τον ιστορικό χρόνο για να κάνουμε ένα βήμα μπρος, να πάει ο τόπος μας μπροστά και να γίνει η Ελλάδα όπως την ονειρευόμαστε, όπως την αξίζουμε και όπως μπορεί να τη κάνουμε.
Σας διαβεβαιώ, αν ακολουθήσουμε το δεύτερο δρόμο -αυτόν προτείνει η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε- το μέλλον του τόπου είναι λαμπρό.
Ήδη, όσοι έχουν μυαλό, καταλαβαίνουν ότι η χώρα δεν είναι εκεί που ήταν πριν από 2 χρόνια και δεν πρόκειται να επιστρέψει εκεί που ήταν πριν από 2 χρόνια, όσο και αν μάχονται κάποιοι για να τη γυρίσουν εκεί.
Η χώρα χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή για την πραγματική οικονομία. Τώρα που σταθεροποιηθήκαμε στη ζώνη του ευρώ και που σταθεροποιήσαμε το τραπεζικό μας σύστημα, για να αρχίσει ξανά να λειτουργεί η πραγματική οικονομία και να έρθουν επενδύσεις, για να πάρει μπρος ξανά η οικονομική μηχανή. Θα πάρει. Εφόσον έχουμε πολιτική σταθερότητα και εφόσον ανακτήσουμε τη δυνατότητά μας να συνεννοούμαστε ως πολιτισμένοι άνθρωποι.
Κανένας μας δεν πάει στην πολιτική για να γίνει νεκροθάφτης κανενός άλλου. Όλοι στη πολιτική μπαίνουμε για να παρέχουμε τη δυνατότητα, με τον τρόπο που ο καθένας νομίζει, ενός καλύτερου μέλλοντος για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας, για τα δισέγγονά μας.
Και ναι, περάσαμε μία πολύ μεγάλη κρίση και διανύουμε μία πολύ μεγάλη κρίση και μπορεί ορισμένα από τα μέτρα που λαμβάνουμε, για να κλείσω με αυτό, μπορεί και να είναι ολίγον υπερβολικά.
Πιθανόν και να συμβαίνει αυτό. Δεν διεκδικώ το αλάθητο. Ίσα-ίσα που έχω κάνει και αρκετά λάθη σε αυτόν τον ένα χρόνο, τα οποία όταν τα εντοπίζω, σας διαβεβαιώ πως προσπαθώ να τα διορθώνω και μάλιστα σε πρώτο χρόνο.
Δεν έχω κανένα κόμπλεξ να λάβω υπουργική απόφαση ή και νόμο εάν διαπιστώσω ότι κάτι είναι λάθος. Δεν θέλω όμως ποτέ να αμφισβητήσετε τις καλές μας προθέσεις.
Και δεν θέλω κανείς από εσάς να νομίζει ότι είναι εύκολη αυτή η δουλειά. Να σας πω ένα παράδειγμα. Μπαίνοντας μέσα, περπατώντας από τη σκάλα μέχρι να φτάσω εδώ, με σταματήσανε 4 – 5 διαφορετικοί με αγωνία να μου πουν, αν αύριο θα γίνει τελικά η προβλεπομένη εκ του νόμου Επιτροπή για το διορθωτικό δελτίο τιμών.
Μέτρησα 5 ή 6. Χθες στη Βουλή χρειαζόταν να απαντήσω στον κύριο Κουρουμπλή γιατί έγιναν διορθώσεις. Εγώ ξέρω ότι εάν γίνει αύριο Επιτροπή του διορθωτικού δελτίο τιμών, θα δεχθώ κατηγορίες σε δύο εβδομάδες γιατί αυξήθηκαν 5 – 10 – 20 φάρμακα που έχουν τιμολογηθεί λάθος.
Και θα πρέπει να εξηγώ γιατί εγώ έκανα τη διόρθωση και την επέτρεψα. Και θα είμαι κατηγορούμενος ως νεκροθάφτης από τη μία και ως αυτός που τα «παίρνει» από την άλλη.
Όμως, δεν παραπονούμαι. Αυτή είναι η δουλειά του πολιτικού και είναι μία δύσκολη δουλειά. Αυτό όμως που πρέπει να σας πω, είναι ότι αλήθεια δεν θέλω να αμφισβητείτε τις προθέσεις μας.
Ναι, θα κάνουμε διορθώσεις και θα γίνει διορθωτικό δελτίο, γιατί πρέπει να γίνει. Γιατί μία κανονική Ευρωπαϊκή χώρα λειτουργεί με ευρωπαϊκούς κανόνες και μία πραγματική αγορά για να λειτουργεί, πρέπει να ξέρουμε όλοι και οι επιχειρηματίες σε ποιο περιβάλλον δραστηριοποιούνται.
Αυτή είναι η μία πλευρά του ποταμού. Η άλλη πλευρά του ποταμού είναι ότι θα πρέπει να βάλουμε συνταγογραφικά όρια, για να ξέρει η άλλη πλευρά του ποταμού μέχρι που μπορούμε να ξοδέψουμε. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε ότι στην Ελλάδα έχουμε πολυφαρμακία; Εγώ την έκανα; Μαζεύουν τα κανάλια τρία χρόνια τώρα σακούλες, τόνους φαρμάκων. Φαρμάκων που δεν έχουν καταναλωθεί από τα σπίτια.
Έχετε αναρωτηθεί αυτούς τους τόνους φαρμάκων ποιος τους έχει πληρώσει; Ο ελληνικός λαός τους έχει πληρώσει. Ο ΕΟΠΥΥ τους έχει πληρώσει και τα ασφαλιστικά ταμεία και αποδεικνύεται στη πράξη ότι ήταν άχρηστα, διότι τα πετάνε κατά τόνους. Κατά τόνους που ο Έλληνας φορολογούμενος τους έχει πληρώσει όμως και κατά κανόνα σε πολύ ακριβές τιμές.
Άρα, ας αφήσουμε τώρα τις αλληλοκατηγορίες. Ας κάνουμε μία επανεκκίνηση, όπως κάνει ο υπολογιστής, το «restart». Ναι, έγιναν λάθη στο παρελθόν από τις ηγεσίες, από τη βιομηχανία, από τους φαρμακοποιούς, από τους γιατρούς, από τους πολιτικούς πρώτα απ’ όλα.
Πάμε τώρα να βρούμε τον τρόπο να πάμε μπροστά. Εάν αυτή είναι και η δική σας απόφαση –και εύχομαι να είναι- και αν αυτός είναι ο τρόπος που θέλετε να δείτε από εδώ και εμπρός τα σε σχέση με το κράτος -και εύχομαι αυτός να είναι- χρειάζεται, γιατί αυτό είναι το μόνο καθήκον που έχει να κάνει μία Πολιτεία, να εξασφαλιστούν ισότιμοι και καθαροί κανόνες. Τα υπόλοιπα τα κάνουν οι επιχειρηματίες μόνοι τους και δεν θα βρείτε πιο ευήκοα ώτα από αυτής της κυβέρνησης.
Και επειδή είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός δεν θα αυτοκτονήσει και θα κερδίσουμε τις ευρωεκλογές που έρχονται, σας διαβεβαιώνω ότι από την επομένη των ευρωεκλογών, που θα έχει εξαλειφθεί και η τελευταία παράμετρος ανησυχίας -που είναι η πολιτική αβεβαιότητα- στους διεθνείς επενδυτές για να αρχίσουν να φέρνουν τα λεφτά τους εδώ, θα ζήσουμε πράγματι -μια και ξεκίνησα με Βενιζέλο, να κλείσω με Ανδρέα του ’80- «καλύτερες μέρες». Να είστε όλοι καλά.
