O αριθμός 23, το αρνητικό ποσοστό, το πηλίκο και ο αριθμός 438 εκ πρώτης όψεως ΔΕΝ λένε τίποτε. Θα προσπαθήσω παρακάτω να εξηγήσω ότι συνδέονται απόλυτα. Να ληφθεί υπόψη ότι θα αναφέρω μόνον αριθμούς και όχι έννοιες, όπως η αξία της υγείας, της περίθαλψης και της ανθρώπινης ζωής. Αφήνω στην άκρη την Ιατρική κι αρχίζω με αριθμούς.
Τί είναι οι 23; Το 1984,σε ηλικία 26 χρόνων, «εξεστράτευσα κατά της ελληνικής υπαίθρου»-κατά την προσφιλή(!) έκφραση του αείμνηστου Καθηγητού Γαρδίκα που έλεγε σε κάθε νέο πτυχιούχο της Ιατρικής-για να εκπληρώσω την υπηρεσία υπαίθρου σε ένα ορεινό δυσπρόσιτο χωριό του νομού Άρτας. Εκεί έμεινα 3,5 χρόνια, μέχρι να ξεκινήσω ειδικότητα. Σύμφωνα με την τότε νομοθεσία, έπρεπε, όταν συνταγογραφούσα, να αναγράφω μόνο από ένα κουτί σε κάθε ιδιοσκεύασμα συνταγής του ΟΓΑ, όπως ακριβώς γινόταν στο ΙΚΑ ανά την επικράτεια! Δινόταν η δυνατότητα, βέβαια, να γράψω περισσότερα, αρκεί να το τεκμηριώσω αναλυτικά επί της συνταγής, να γράψω τη λέξη «ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ», να σφραγίσω και να υπογράψω πάνω στη συνταγή. Χρειαζόταν, δηλαδή,….. επιβεβαίωση του αυτονόητου! Με άλλα λόγια το κράτος, που πλήρωσε για να με σπουδάσει, ΔΕΝ με άφηνε να εφαρμόσω τα απλά και σωστά (πχ. χρειάζονταν 3 φιαλίδια αντιβιοτικού για τη θεραπεία της οξείας πυώδους αμυγδαλίτιδας ενός παιδιού).
Την 30ετία μετά το 1984 πέρασαν από το υπουργείο υγείας 23 Υπουργοί. Οι 10 ,από τους 23, ήταν γιατροί. Όμως, αρκετοί από αυτούς, χωρίς να ξεχνάμε τους Υπουργούς Κοινωνικών Υπηρεσιών, επέτρεψαν να λειτουργήσουν στη χώρα κι άλλα ευτράπελα μετά το 1984, όπως: 1/ η αποκλειστικότητα για συνταγογράφηση στους ασφαλισμένους ΙΚΑ και ΤΕΒΕ μόνον από τους γιατρούς των ταμείων αυτών, ούτε καν από τους γιατρούς του ΕΣΥ,2/ το «ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟ» κάποιων φαρμάκων,3/το «ΣΚΑΝΑΡΙΣΜΑ» των συνταγών του ΙΚΑ κά. ΟΥΔΕΙΣ ασχολήθηκε με την καρδιά του προβλήματος, που ήταν Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ. ΟΛΟΙ οι Υπουργοί μέχρι σήμερα συνέδεσαν την παρουσία τους με την καθυστέρηση της εφαρμογής ποιοτικού και ποσοτικού ελέγχου στη συνταγογράφηση! Για αυτά ουδείς λογοδότησε ουσιαστικά. Δεν αναφέρομαι στην «ανάληψη πολιτικής ευθύνης», έννοια με την οποία είμαστε όλοι χορτασμένοι. Επιπλέον ορισμένοι έσπευσαν να κατηγορήσουν το ιατρικό σώμα-ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είμαστε όλοι άγγελοι-για την εκτίναξη της φαρμακευτικής δαπάνης. ΔΕΝ φταίνε οι γιατροί, αν φάρμακο με Λ.Τ. 63.000δρχ(=185 ευρώ) στη δεκαετία του 1990 στοιχίζει μόνο 42 ευρώ σήμερα. Ούτε φταίνε, αν για παράδειγμα, δύο συγκεκριμένα εμβόλια, που κυκλοφόρησαν το 2004 και το 2007, στοιχίζουν σήμερα λιγότερο κατά 15 και 45 ευρώ αντίστοιχα. Ούτε φταίνε, επειδή το ασφαλιστικό σύστημα (υγεία – συντάξεις) επιχορηγήθηκε το διάστημα 2000-2010 από τον κρατικό προϋπολογισμό με 153 δις ευρώ για να συνεχίσει την τρελή του πορεία προς την κατάρρευση. Υπολογίζω ότι το 1984 ο σημερινός Υπουργός Υγείας τελείωνε την 6η δημοτικού. Μπορεί να είναι ιστορικός, αλλά ιστορίες σαν τις σημερινές, έχω την εντύπωση ότι ουδείς του αφηγήθηκε.
Τί είναι το -20%; Είναι το γνωστό ποσοστό που σχετίζεται με το πλαφόν στη συνταγογράφηση του 2014 και αφορά όλες τις ιατρικές ειδικότητες. Έτσι, για παράδειγμα, το 1 στα 5 παιδιά, που παρακολουθούσε μια/ένας Παιδίατρος το 2013, ΔΕΝ επιτρέπεται να εμβολιαστεί. Επίσης δεν επιτρέπεται να εμβολιαστούν και όσα γεννηθούν το 2014! Θα σπεύσει κάποιος να πει… «ας πάει να βρει άλλο Παιδίατρο». Αυτή δεν είναι σοβαρή απάντηση. Συνεπώς οι λοιμώξεις θα αυξηθούν, διότι πλην των ανασφαλίστων-που αποτελούν κινούμενες υγειονομικές βόμβες- θα μείνουν ανεμβολίαστα περισσότερα από το 20% των ασφαλισμένων παιδιών. Με τις λοιμώξεις κανείς δεν επιτρέπεται να «παίζει».
Τι είναι το πηλίκο 1/16; Διάφορες μελέτες-π.χ. Zhou F, et al. Arch Pediatr Adolesc Med. 2005;159:1136-1144-έχουν δείξει, ότι όταν, ως κράτος, ξοδεύεις για εμβολιασμούς 1 δολάριο, έχεις μακροπρόθεσμο οικονομικό κέρδος 16 δολάρια, που προκύπτει ως εξής: 5 από άμεσο ιατρικό κόστος που γλιτώνεις και 11 από έμμεσο κοινωνικό όφελος. Πώς μεταφράζονται αυτά για την Ελλάδα; Το κράτος ξοδεύει για εμβόλια 87 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για όλα τα παιδιά που ζουν στη χώρα. Απλή αριθμητική τώρα: Σε μια δεκαετία αναμένεται να ξοδευθούν 870 εκατομμύρια ευρώ, περίπου 0,9 δις. Ο υπολογισμός είναι σχετικός, γιατί πληθώρα συνιστωσών μπορεί να αλλάξει τους αριθμούς. Συνεπώς, για να μη ξεχνάμε το χρυσό πηλίκο 1/16, σε μια δεκαετία θα έχουν ξοδευθεί 0,9 δις και θα έχουν περισωθεί 0,9×16= 14,4 δις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τόσο απλά!
Τι είναι ο αριθμός 438 ; Είναι ο συνολικός αριθμός των συμπολιτών μας που δηλώθηκε ότι έχασαν τη ζωή τους από τη γρίπη από το 2009 έως σήμερα. Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ πέθαναν 149 άτομα την περίοδο 2009-2010 και 180 την περίοδο 2010-2011.Η τελευταία ήταν η περίοδος που η κρίση επισκίασε τη γρίπη! Επίσης πέθαναν 56 την περίοδο 2011-2012, 49 άτομα την περίοδο 2012-2013 και 4 άτομα έως τη 10η Ιανουαρίου 2014.Το 2009 και εντεύθεν καταλογίζεται στο κράτος μας πληθώρα λαθών στους χειρισμούς του για την πρόληψη μιας μόνον λοίμωξης, της γρίπης. Αν οι 438 είχαν εμβολιαστεί, θα ήταν μαζί μας σήμερα στη μεγάλη τους πλειοψηφία. Έχω την εντύπωση ότι οι παραπάνω αριθμοί ΔΕΝ είναι ευρέως γνωστοί.
Συνεπώς, αν-πράγμα που απεύχομαι -συνεχίζει να λειτουργεί ο κόφτης του 20%, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι πολλά παιδιά θα μένουν ανεμβολίαστα και πάλι θα συντριβούμε οικονομικά ως κράτος, με άλλη μέθοδο αυτή τη φορά. Η περίπτωση της γρίπης γιατί ΔΕΝ έκανε σοφότερους τους ιθύνοντες; Το λίαν αμφιθυμικό είναι ότι από τη μια το κράτος έχει εγκρίνει τη χορήγηση εμβολίων του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών, που τα καλύπτει κατά 100% και από την άλλη, λειτουργεί ο κόφτης του 20%! Έλεος!
Εύχομαι να μη δώσει κανείς το παρόν στο πάρτι της διφθερίτιδας, του τετάνου, του κοκκύτη, της πολιομυελίτιδας, της ιλαράς, της ερυθράς, της παρωτίτιδας, της ανεμοβλογιάς, της ηπατίτιδας, της μηνιγγίτιδας, της σηψαιμίας και των άλλων νοσημάτων που προλαμβάνονται με εμβολιασμό.
Προτείνω στο Υπουργείο και τον ΕΟΠΥΥ: 1/ να κάνουν ποιοτικό και όχι μόνο ποσοτικό έλεγχο των συνταγών και των παραπεμπτικών του κάθε γιατρού, 2/ να καταργήσουν το χιλιοκριτικαρισμένο από ΟΛΟΥΣ -20%, 3/ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Αξίζουμε να λειτουργούμε με αξιοπρέπεια ΟΛΟΙ. Και οι ασθενείς και οι γιατροί.
Κωνσταντίνος Καρύδης, Παιδίατρος-Λοιμωξιολόγος, Αθήνα, kkarydis@otenet.gr