Σχόλιο – διαμαρτυρία του Ιατρικού Συλλόγου Σερρών για τις διώξεις σε βάρος συναδέλφων μας με το πρόσχημα της υπερβολικής συνταγογραφίας, αναγραφής παρακλινικών εξετάσεων και εισόδου σε πεδία αρμοδιότητος διαφορετικών ειδικοτήτων.
Τελευταία, οι γνωστοί πλέον οχετοί λάσπης, εκτόξευσαν άλλη μια «φτυαριά » από το ρυπαρό και δύσοσμο προϊόν τους εναντίον του Ιατρικού Σώματος, με το πρόσχημα του εντοπισμού γιατρών που συνταγογραφούν υπερβολικά, αναγράφουν πάρα πολλές παρακλινικές εξετάσεις ή εισέρχονται σε πεδία αρμοδιότητος άλλων ειδικοτήτων.
Αυτή τη φορά όμως, η λάσπη συνοδεύτηκε και από αυθαίρετες εξοντωτικές ποινές, οι οποίες οδηγούν ουσιαστικά εκτός επαγγέλματος για τέσσερις μήνες, πενήντα εννιά συναδέλφους μας. Και φυσικά τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ χαρακτήρισαν αβασάνιστα και χαιρέκακα τους γιατρούς αυτούς «επίορκους»!
Όπως όλοι έχουν αντιληφθεί ήδη, η λάσπη αυτή εξυπηρετεί τρεις σκοπούς: Πρώτον, να δημιουργήσει αποδιοπομπαίους τράγους, στους οποίους θα φορτώσει το τραγικό πράγματι κατάντημα του ΕΟΠΥΥ και της υγειονομικής περίθαλψης γενικότερα. Δεύτερον να στηρίξει προπαγανδιστικά την επιχειρούμενη αλλαγή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Τρίτον να τρομοκρατήσει τους γιατρούς, αναγκάζοντάς τους να περικόπτουν μόνοι τους τις εξετάσεις ή τα φάρμακα που θεωρούν αναγκαία για τους ασθενείς τους και ταυτόχρονα να αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη για τυχόν δυσμενείς συνέπειες αυτών των περικοπών.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιο ακριβώς παράπτωμα περιέπεσαν οι γιατροί που διώκονται , διότι δεν έχει κοινοποιηθεί τίποτε στους Ιατρικούς Συλλόγους από πλευράς ΕΟΠΥΥ. Και φυσικά, αν υπάρχει πραγματική παράβαση των Νόμων, της Ιατρικής Δεοντολογίας και των κανόνων άσκησης της Ιατρικής, είμαστε πρόθυμοι όχι μόνο να επικροτήσουμε κάθε δικαιολογημένη δίωξη αλλά και να επιληφθούμε και οι ίδιοι πειθαρχικά.
Όμως οι διώξεις αυτές γίνονται χωρίς να έχουν θεσμοθετηθεί κανόνες. Και δεν υπάρχουν κανόνες που μπορούν να παραβιασθούν, ούτε κανόνες που να καθορίζουν τις ποινές για τις παραβιάσεις. Επομένως οι διώξεις είναι αυθαίρετες.
Δεν υπάρχουν σαφείς κανονισμοί για το ποια είναι τα όρια κάθε γιατρού όσο αφορά τη συνταγογράφηση και την αναγραφή παρακλινικών εξετάσεων ούτε ποσοτικά, ούτε ποιοτικά. Και αν υπάρξουν τέτοιοι κανονισμοί, ασφαλώς θα πρέπει να περιλαμβάνουν το αυτονόητο: Πρόβλεψη για προσαρμογή στον αριθμό των ασθενών που εξετάζει ο γιατρός και στην κατηγορία των παθήσεων που οι ασθενείς έχουν.
Όσον αφορά δε στα «πεδία αρμοδιοτήτων» της κάθε ειδικότητας: Φυσικά και πρέπει να καθορισθούν πεδία αρμοδιοτήτων για κάθε ειδικότητα. Φυσικά και δεν μπορεί κάθε γιατρός να ασχολείται με αλλότρια αντικείμενα (π.χ. ο Καρδιολόγος με δερματικές παθήσεις – αν και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις). Φυσικά και θα πρέπει να καθορισθούν όρια ανάμεσα στα πεδία των διαφόρων ειδικοτήτων, τόσο οριζόντια π.χ. μεταξύ Καρδιολογίας και Πνευμονολογίας ή Καρδιοχειρουργικής, όσο και κάθετα π.χ. μεταξύ Πνευμονολογίας και Παθολογίας ή Γενικής Ιατρικής. Αλλά η Ιατρική είναι ενιαία και δεν μπορούν τα όρια να είναι σαφή και απαράβατα. Πρέπει να είναι πλατιά, ελαστικά, δυναμικά και να αναθεωρούνται συνεχώς ανάλογα με τις εξελίξεις της επιστήμης. Επί πλέον, υπάρχουν μεγάλα πεδία αλληλοεπικάλυψης δύο ή περισσότερων ειδικοτήτων. Είναι πολύ πιθανό να συνυπάρχουν πολλές παθήσεις και κάθε πάθηση μπορεί να έχει αίτια, εξέλιξη, εκδηλώσεις συνέπειες ή επιπλοκές που εμπίπτουν στα πλαίσια πολλών άλλων ειδικοτήτων. Ακόμη, οι παθήσεις επηρεάζονται από την ψυχολογική κατάσταση και το περιβάλλον του ασθενούς. Τέλος, κάθε ασθενής είναι ένας άνθρωπος, μια ενιαία ψυχοσωματική οντότητα με συνέχεια στον χρόνο και επέκταση στον οικογενειακό και κοινωνικό χώρο και σαν ενιαία και ταυτόχρονα πολυσύνθετη, μοναδική και πολύτιμη οντότητα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Ποιοι κανόνες χρησιμοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη περίπτωση; Και ποιοι συνέταξαν αυτούς τους κανόνες; Οι Ιατρικοί Σύλλογοι δεν είναι αντίθετοι στην θέσπιση κανονισμών, ορίων και περιορισμών. Όμως δεν μπορούν να δεχθούν να συντάσσονται και να εφαρμόζονται από άσχετους γραφειοκράτες, με τη συνεργασία μιας μικρής (και πάντα της ίδιας) ομάδας αυτοχρισθέντων «ειδικών» και με μοναδικό κριτήριο τον περιορισμό των δαπανών. Όλοι οι κανόνες που αφορούν την άσκηση του Ιατρικού λειτουργήματος , τα πρωτόκολλα, οι οδηγίες ορθής πρακτικής και οποιοδήποτε άλλο κανονιστικό πλαίσιο θεωρηθεί χρήσιμο, θα πρέπει να συντάσσονται και να αναθεωρούνται διαρκώς από τους πραγματικά ειδικούς και αρμόδιους, δηλαδή τις Ιατρικές Επιστημονικές Εταιρείες και τις Ιατρικές Σχολές, σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Πάντα σύμφωνα με ότι ισχύει διεθνώς και με όποια νεώτερη επιστημονική εξέλιξη προκύπτει.
Αφού λοιπόν οι κανόνες κωδικοποιηθούν, δημοσιευθούν και εξασφαλισθεί η διαρκής επικαιροποίησή τους με αντίστοιχη ενημέρωση και των ιατρών, θα πρέπει να καθορισθούν και κυρώσεις – ποινές για τις παραβάσεις. Οι κυρώσεις όμως θα πρέπει να συμβαδίζουν με τις αρχές του δικαίου. Να είναι προοδευτικές και ανάλογες με την σοβαρότητα των παραβάσεων και τη ζημία που προκλήθηκε. Αυτοί που θα εποπτεύουν την ορθή εφαρμογή των κανόνων και θα επιβάλουν ποινές, θα πρέπει επίσης να έχουν βαθειά γνώση του αντικειμένου, εμπειρία και επιστημονικό κύρος. Δεν μπορεί να είναι απλοί γραφειοκράτες και στατιστικολόγοι.
Οι συνάδελφοί μας που διώχθηκαν κατέφυγαν μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων στη Δικαιοσύνη. Και η απόφαση αναστολής των ποινών δεν αποδεικνύει μόνο το ότι αυτές είναι πρόχειρες, αβασάνιστες, αυθαίρετες και παράνομες. Αποδεικνύει και το ότι πρόχειρη, εχθρική, εκβιαστική και τρομοκρατική είναι η στάση του ΕΟΠΥΥ απέναντι στους γιατρούς γενικά. Παρά το γεγονός ότι χωρίς γιατρούς Ιατρική, Υγειονομική περίθαλψη και Πολιτική Υγείας δεν μπορεί να υπάρξει και ο εν λόγω αμαρτωλός οργανισμός παύει να έχει λόγο ύπαρξης.
Η Πρόεδρος Η Γεν. Γραμματέας
Π. Καλώτα Χ. Καραγιαννίδου
