Η ελληνική κοινωνία βιώνει μια απερίσταλτη κοινωνική, οικονομική, μα πάνω απο όλα πολιτισμική κρίση. Ποτέ άλλοτε στην μεταπολεμική ιστορία των ελλήνων, η χώρα δεν υπέστη τόσο μεγάλη οικονομική καθίζηση, με την επακόλουθη αποδόμηση του κοινωνικού και οικονομικού της ιστού. Αλλά και ποτέ άλλοτε το ηθικό αξιακό σύστημα των ελλήνων, δεν υπέστη στον κεντρικό του πυρήνα τόσα μεγάλα ρήγματα. Οι άλλοτε κραταιές ηθικές αξίες των ελλήνων όπως ο σεβασμός, η ευγένεια, η φιλότητα, η συντροφικότητα, που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, όλα τα λαμπρά πολιτιστικά επιτεύγματα, υπονομεύθηκαν απο την καταναλωτική ευδαιμονία, τον νεοπλουτισμό, την αποθέωση του χρήματος ως υπέρτατης αξίας ζωής και τον ευτελισμό κάθε ηθικού προτύπου, στο όνομα ενός γελοίου ψευτοπροοδευτισμού που είχαν επιβάλλει οι επικρατούσες τις τελευταίες δεκαετίες πολιτικές ελίτ, πρωτοστατούντος του λαϊκίστικου ΠΑΣΟΚ. Και κοντά σε όλα τούτα η τιμαλφής πολιτιστική μήτρα των ελλήνων η γλώσσα μας, χτυπήθηκε αλύπητα απο τα σύνδρομα της λεξιπενίας και της πολιτιστικής ασυνέχειας. Στο οικονομικό πεδίο που είναι και οδοδείκτης του βιοτικού επιπέδου του λαού μας, έχει λάβει τα τρία τελευταία χρόνια με την εφαρμογή του δυσώνυμου μνημονίου, μια τραγική κοσμογονία, που συμπαρέσυρε θανατηφόρα στο διάβα της κάθε στοιχείο του οικονομικού μας ιστού. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με χαρακτήρα γεωμετρικής προοόδου, τροφοδοτώντας με την συντριβή τους τον απεχθή δράκο της ανεργίας. Μόλις τις προηγούμενες μέρες έκλεισαν σπέρνοντας τον όλεθρο τα «sprider stores», ο «Fokas», πρωθύστερα έκλεισε ο «Κατσέλης» με χίλιους ανέργους απλήρωτους χωρίς αποζημίωση στο δρόμο και η μακάβρια λίστα συνεχίζει ακατάσχετα τον δρόμο της. Τα μικρομάγαζα αφανίζονται εν είδει ακαριαίας προσβολής απο ανίατη νόσο. Οι μεγάλες επιχειρήσεις με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της «ΒΙΟΧΑΛΚΟ» μεταναστεύουν στο εξωτερικό, προκειμένου να γλυτώσουν απο την πιστωτική ασφυξία που έχει επιβάλλει – το με τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού ανακεφαλαιούμενο – τραπεζικό μας σύστημα, αλλά και το απροσέγγιστο πλέον ενεργειακό κόστος λειτουργίας. Τραγική απόληξη όλων αυτών ενάμιση εκατομμύριο άνεγοι σήμερα στην πατρίδα μας, που έχουν καταστήσει την Ελλάδα σεληνιακό τοπίο. Και το κυριώτερο όλων η ανεργία θερίζει στους νέους ανθρώπους, συνθλίβοντας τα όνειρά τους και βγάζοντάς τους στην κυριολεξία απο το παιχνίδι της ζωής.
Πως εξελίσσονται όμως τα πράγματα με την επέλαση του αρμαγεδδώνα του μνημονίου στο κοινωνικό πεδίο; Μια κοινωνική κόλαση αληθινή, είναι οι λέξεις που μόλις και μετά βίας μπορούν να αποδώσουν την τραγικότητα της κοινωνικής μας πραγματικότητας. Το κοινωνικό κράτος υποχωρεί διαρκώς, αδυνατώντας να υποστηρίξει και στοιχειώδεις κοινωνικές δομές, εγκαταλείποντας τους έλληνες πολίτες στην μοίρα τους. Γέμισε η Αθήνα, φτωχοπρόδρομους και κοινωνικά ράκη, που προσπαθούν απεγνωσμένα, να βρούν ένα παγκάκι να κοιμηθούν νηστικοί και ηθικά εξουθενωμένοι. Εγκαταλελειμμένοι απο μια πολιτεία που ενώ τους έστειλε στον δρόμο, γκρεμίζοντας με τις επιλογές της τις δουλειές και τα νοικυκυριά τους, αδυνατεί πλέον να τους παράσχει έστω και ένα μικρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Αυτό είναι το περίφημο «success story» που επισκοπεί στα ευρωπαϊκά ταξίδια του ο «σωτήρας» της Ελλάδος κ-ος Αντώνης Σαμαράς !!! Πέντε χιλιάδες αυτοκτονίες είναι ο δραματικός απολογισμός των εθνοκτόνων πολιτικών της μνημονιακής μας κυβέρνησης, που επαίρεται με ανεκλάλητο πολιτικό θράσος για την σωτηρία του ελληνικού λαού !!!
Θα περίμενε κανείς έστω και μέσα σ΄αυτές τις οδυνηρές συνθήκες, η κυβέρνηση να επιστρατεύσει στην αυτονόητη προσπάθεια εθνικής ανσυγκρότησης, μεγάλα πολιτικά αναστήματα προσωπικότητες κύρους και διακομματικής εμβέλειας, που θα μπορούσαν να σηκώσουν ιδιαίτερα στο φάσμα της κοινωνικής συνοχής το πελώριο βάρος της κοινωνικής προστασίας του λαού μας. Πολιτικά αναστήματα που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν την πειθαρχία, τον σεβασμό και με το μεγάλο πολιτικό τους κύρος, να ανασυγκροτήσουν ασκώντας τις προσήκουσες για την εθνική περίσταση πολιτικές, τον τόπο. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που στην μεταπολιτευτική του κυβέρνηση επεστράτευσε οσυσιαστικά την «dream team» που διέθετε τότε η Ελλάδα, για να βάλουν πλάτη, τεχνογνωσία, αλλά και το πελώριο ηθικό και επιστημονικό τους κύρος, να ανασυγκροτήσουν τον τόπο. Γιάγκος Πεσμαζόγλου, Άγγελος Αγγελόπουλος, Αδαμάντιος Πεπελάσης, Ευάγγελος Παπανούτσος, Κωνσταντίνος Τρυπάνης και άλλα αντίστοιχα ιερά «τέρατα», είναι απο τις προσωπικότητες που κάλεσε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, για να δρομολογήσουν την κοινωνική ανόρθωση του τόπου, μετά την πέτρινη επταετή περίοδο της έκθεσμης απριλιανής τραγωδίας.
Ειδικά στον χώρο της Υγείας ο Καραμανλής την περίοδο 1977-1980 είχε επιλέξει τον γίγαντα Σπύρο Δοξιάδη. Έναν οραματιστή καθηγητή της ιατρικής, ιδρυτή του κέντρου Βρεφών “Μητέρα”, πρωτοπόρο της κοινωνικής παιδιατρικής στην Ελλάδα, με πολυεμερές και εμπνευσμένο συγγραφικό και επιστημονικό έργο, που με το δυσθεώρητο κύρος του αποτελούσε και Σύμβουλο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Πολύ σύντομα με καίριες και εμπνευσμένες παρεμβάσεις για την εποχή, ο οραματιστής Δοξιάδης ανασυγκρότησε τον χώρο της Υγείας και των Κοινωνικών μας Υπηρεσιών και έθεσε με τις ριζοτομικές παρεμβάσεις του, τα σπέρματα, για την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και με πλήρεις υπηρεσίες πρός τον έλληνα πολίτη εθνικού συστήματος Υγείας. Κάνοντας μια αναγωγή του τότε με το σήμερα ειδικά στον χώρο της Υγείας, σε πιάνει θλίψη και μελαγχολία. Πολύ περισσότερο που στην σημερινή περίσταση έπρεπε στα υπουργεία να αναζητηθούν – τοποθετηθούν οι εκλεκτότεροι τεχνοκράτες και άξιοι πολιτικοί, για να δρομολογήσουν την ανασύνταξη της χώρας. Στο φάσμα της Υγείας λοιπόν με τον ανασχηματισμό του Ιουνίου ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε για υπουργό Υγείας τον κ-ο Άδωνη Γεωργιάδη. Έναν έντιμο άνθρωπο – δεν υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου – αλλά με αβυσσαλέες πολιτικές ανεπάρκειες και βεβαίως έκδηλη την έλλειψη του απαιτούμενου πολιτικού κύρους που χρειάζεται σήμερα ο τόπος, για να βρεί τον δρόμο πρός την κοινωνική και οικονομική του ανασυγκρότηση.
Μόλις πρό ολίγων ημερών η παγκοσμίου κύρους Ελληνίδα και πρύτανης της Σορβόνης, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ που με το δυσεπόπτευτο επιστημονικό και κοινωνικό της κύρος, έχει διαστραυρώσει τα ιδεοφόρα βήματά της με κάθε έκφανση της σύγχρονης πολιτιστικής μας εκπόρευσης, αποκάλεσε τον υπουργό Υγείας «παράδειγμα βλακός». Και όλο το πανελλήνιο κάγχασε για τον ηθικό εξευτελισμό ενός ανθρώπου που έχει επωμιστεί στους ώμους του, την ανασυγκρότηση του ευπαθούς χώρου της δημοσίας Υγείας. Άραγε για γέλια όμως η για κλάματα ήταν το περιστατικό, σαν αναλογιστεί κανείς, ότι ο άνθρωπος που η πολιτεία του έχει εμπιστευτεί την Υγεία των ελλήνων πολιτών, θεωρείται απο την μεγαλύτερη εν ζωή Ελληνίδα στον 21-ο αιώνα και απο τις μεγαλύτερες επιστήμονες της οικουμένης «παράδειγμα βλακός» !!!
Αλλά και ενωρίτερα με την ανάληψη της υπουργίας του κιόλας ο κ-ος Άδωνις Γεωργιάδης, είχε δεχθεί ποτήρια με καφέ και νερό στο πρόσωπο κατά την επίσκεψή του στο Αττικό Νοσοκομείο. Γεγονός που δείχνει ότι υπουργός Υγείας όχι μόνον δεν απολαμβάνει της εκτίμησης των στελεχών της δημόσιας Υγείας, αλλά είναι πρόσωπο πολιτικά αποδοκιμα-στέο, φέροντας στους ώμους του το στίγμα του ένθερμου υποστηρικτή και ηρακλειδούς, των απάνθρωπων μνημονιακών πολιτικών που υφίσταται ο τόπος.
Σημειώνοντας ακόμα και την τραγική δύστοκη επιλογή του υπουργού, τελείως ξένη πρός το ηθικό κύρος της ιδιότητάς του, εν είδει «μάγκα του καφενείου» να βάζει δημοσίως στοιχήματα για την επιβεβαίωση των εξαγγελιών του. Συμπεριφορά που προξενεί γέλωτα, αλλά και θλίψη συνάμα, για τον εκπεσμό του κύρους του δημόσιου λειτουργήματος της υπουργίας. Είναι εμφανές λοιπόν ότι πρόσωπα με το ιδεολογικό φορτίο και τις πολιτικές αντιλήψεις του κ-ου Γεωργιάδη, δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να βοηθήσουν τον δύσμοιρο χώρο της Υγείας να βρει την ηρεμία του και με την συναίνεση όλων των εμπλεκόμεων φορέων στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανασύνθεσή της, προσηρμοσμένης στο πνεύμα και τις κοινωνικές επιταγές των καιριών.
Χρειάζονται πρόσωπα πιο ήπια, χαμηλότερου πολιτικού προφίλ, διακομματικού κύρους και με επιστημονικές και κοινωνικές επωμίδες, που θα ενέπνεαν τον σεβασμό και θα έπειθαν τους κοινωνικούς εταίρους, αλλά και τους εμπλεκόμενους παράγοντες στο ευαίσθητο πεδίο της υγείας, να βάλουν πλάτη και να συνδράμουν την προσπάθεια για την ριζική ανασύνθεσή της. Ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει οδυνηρές πολιτικές ανεπάρκειες, είναι πολιτικά οξύτατος και πάντως πολύ μακριά απο το απαιτούμενο πολιτικό κύρος που χρειάζεται για την σημερινή περίσταση, ο θώκος του υπουργού Υγείας. Αναλογιστείται για μια στιγμή τι σχέση μπορεί να έχει ο κ-ος Γεωργιάδης με τους Γιάγκο Πεσμαζόγλου, Άγγελο Αγγελόπουλο, Αδαμάντιο Πεπελάση, Ευάγγελο Παπανούτσο, Κωνσταντίνο Τρυπάνη και τον ομόλογό του Σπύρο Δοξιάδη που μνημονεύσαμε πιο πάνω, για να έχετε σαφή αίσθηση, τι προσωπικότητες χρειάζεται σήμερα ο τόπος για να βγεί απο το τέλμα και ποιές του προσφέρονται για να τον σώσουν, απο την σωτήρια κυβέρνηση του κ-ου Αντώνη Σαμαρά !!! Και μπορούν να ακολουθήσουν και πολλά άλλα αντίστοιχα παραδείγματα σε άλλα υπουργεία, δύστοκων και οδυνηρά λαθεμένων επιλογών του πρωθυπουργού, που αποδεικνύονται άλλωστε εν τοις πράγμασι, με την παταγώδη αποτυχία της προσέγγισης των πολιτικών στόχων που θέτουν. Εν κατακλείδι χρειάζονται άμεσα ριζικές αλλαγές προσώπων και πολιτικών, για να βγεί ο τόπος απο τις θανατηφόρες ατραπούς του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και να να οδεύσει ταχέως στην κοινωνική του ανασυγκρότηση. Οι καιρού ου μενετοί.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
