Δυόμισυ χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι εργαζόμενοι βγήκαμε στο δρόμο και ενημερώσαμε τον κόσμο, για τα σχέδια των κυβερνώντων σε ότι αφορά στο χώρο της υγείας γενικά και την επικείμενη τύχη του Νοσοκομείου Μολάων ειδικότερα. Τα σχέδια αυτά, δρομολόγησαν το κλείσιμο ή την αλλαγή χρήσης πάνω από 50 νοσοκομείων μεταξύ αυτών και του Νοσοκομείου Μολάων.
Κατά το διάστημα των δυόμισυ αυτών χρόνων «προετοίμασαν το έδαφος» για να περάσει ο οδοστρωτήρας της κατεδάφισης των μικρών και μεσαίων γενικών νοσοκομείων και η κατάργηση των περιφερειακών ψυχιατρικών νοσοκομείων, σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται στον εφαρμοστικό νόμο του μνημονίου 2.
Ιούλιος 2011: Καταλήγουν στη συγχώνευση των Νοσοκομείων Μολάων και Σπάρτης. Προσπαθούν να πείσουν τον απλό πολίτη που ανησυχεί, ότι η διοικητική συνένωση δεν θα έχει καμία συνέπεια στη λειτουργία του Νοσοκομείου Μολάων.
Νοέμβριος 2011: Η Διοίκηση του Νοσοκομείου Μολάων ενημερώνεται ότι καταργούνται 4 κλινικές (Γυναικολογική/ Μαιευτική, ορθοπεδική, παιδιατρική και ΩΡΛ). Ακολουθούν αντιδράσεις. Γίνεται παρέμβαση από τη Δημοτική Αρχή την οποία διαβεβαιώνουν ότι οι κλινικές δεν καταργούνται. Μάλιστα πήραν και απόφαση (18 η συνεδρ./22-12-2011 ΚΕ.Σ.Υ.ΠΕ.) μη κατάργησης. «Φρούδες ελπίδες»
Μάρτιος 2012: Δημοσιεύεται ο νόμος 4052/2012 σύμφωνα με τον οποίο το Νοσοκομείο χάνει την αυτοτέλειά του αλλά μέχρι την εφαρμογή του νόμου εξακολουθεί να υπάρχει η νομική προσωπικότητα του Νοσοκομείου Μολάων.
Απρίλιος 2012: Δημοσιεύεται ο νέος οργανισμός του Νοσοκομείου (ΦΕΚ 1151/2012 τεύχος Β’). Η εξαπάτηση είναι φανερή. Οι 4 κλινικές έχουν καταργηθεί και έχουν παραμείνει ως απλές ειδικότητες, δηλαδή κανονικά, χωρίς δικαίωμα να νοσηλεύουν και μαζί καταργούνται και πολλές οργανικές θέσεις στο Νοσοκομείο.
Ιανουάριος 2013 . Αρχίζει η εφαρμογή του ν. 4052/2013. Η νομική προσωπικότητα του Νοσοκομείου Μολάων καταργείται. To Νοσοκομείο Μολάων ως διασυνδεόμενο ακολουθεί τη μοίρα του. Η έδρα του είναι η Σπάρτη. Το ΑΦΜ του είναι αυτό του Νοσοκομείου της Σπάρτης και ο προϋπολογισμός του ενοποιείται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται πλέον από το Δ. Σ. που εδρεύει στη Σπάρτη.
Στις 30/5/2013, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας, σε συνάντηση του με εκπροσώπους των εργαζομένων στα Νοσοκομεία περιέγραψε την τύχη των διασυνδεόμενων νοσοκομείων. Θα λειτουργούν ως «παραρτήματα» των Νοσοκομείων «κορμός» με ενιαίες υπηρεσίες (Διοικητική, Τεχνική, Νοσηλευτική, Ιατρική) και σταδιακά το προσωπικό τους θα απορροφηθεί από το Νοσοκομείο «κορμός». Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα συσταθούν νέοι οργανισμοί χωρίς όμως να αθροίζονται τα τμήματα και οι κλινικές. Η σταδιακή κατάργηση των Νοσοκομείων-Παραρτημάτων και η ενοποίησή τους θα επιφέρει μειώσεις οργανικών θέσεων του προσωπικού και άρα απολύσεις υγειονομικών υπαλλήλων. Οι απολύσεις συνδέονται αρνητικά με την παροχή υπηρεσιών υγείας.
Στις 5/7/2013, ο νέος Υπουργός Υγείας κ. Γεωργιάδης, σε συνάντησή του με την Ε.Ε. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία, δήλωσε ότι προσπαθούν να διοικήσουν το Υπουργείο με μειωμένες δαπάνες λόγω των νέων περικοπών που επιβάλλει η τρόϊκα και οι οποίες θα μειωθούν ακόμα περισσότερο από την ύφεση.
Αντίθετα με τα παραπάνω, οι διαβεβαιώσεις, από όλους τους Υπουργούς και Γενικούς Γραμματείς του Υπουργείου Υγείας προς όλους τους Δημάρχους, για συνέχιση της λειτουργίας των διασυνδεόμενων νοσοκομείων αλλά και για στήριξη των Κέντρων Υγείας «πέφτουν βροχή». Ειδικά στους Δημάρχους και τους κατοίκους των νησιωτικών περιοχών (Σάμος-Ικαρία, Μυτιλήνη-Λήμνος, Σύρος-Νάξος) δεσμεύτηκαν(!) ακόμα και για πλήρη διοικητική και υγειονομική αυτοτέλεια των νοσοκομείων. Τίποτα δεν υλοποιήθηκε.
Τα διασυνδεόμενα νοσοκομεία βρίσκονται στο τελικό στάδιο αλλαγής χρήσης, συγχώνευσης ή κατάργησής τους. Δεν είναι θέμα προσώπου του Υπουργού Υγείας, είναι θέμα πολιτικής. Η ιστορία ξεκίνησε επι θητείας του κ. Λοβέρδου, συνεχίστηκε επι κ. Λυκουρέντζου και θα τελειώσει επι θητείας του κ. Γεωργιάδη.
«Το νοσοκομείο δε θακλείσει θα παραμείνει(;)». Αυτό λένε. Ότι θέλει ο καθένας μπορεί να εννοήσει. Θα παραμείνει ως τι; Ως νοσοκομείο; Ως Κέντρο Υγείας; Ως κτίριο φάντασμα; Ως τι; Κρατείστε μια σημείωση. Το μόνο που έμεινε όρθιο μέχρι τώρα είναι ο Οργανισμός της Εσωτερικής Υπηρεσίας. Η κατάργηση του Οργανισμού είναι μάλλον το αμέσως επόμενο στάδιο κατεδάφισης…. αυτό που έρχεται. Ίσως έχουμε ακόμα λίγο οξυγόνο, όσο για μια ανάσα. Ίσως μέχρι το τέλος του χρόνου.
Το νοσοκομείο Μολάων, μετά από κάθε διαβεβαίωση και δέσμευση του εκάστοτε Υπουργού Υγείας προς στη Δημοτική Αρχή, αντί να ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι ή έστω να παραμένει στο ίδιο, κατεβαίνει δυο σκαλοπάτια. Βρίσκεται ήδη στο προτελευταίο σκαλοπάτι της υποβάθμισης, ένα σκαλί πριν το τελικό γκρέμισμα. Και πανηγυρίζουμε!! Χρόνια τώρα μας κοροϊδεύουν και μεις τους πιστεύουμε. Γιατί να μη συνεχίσουν; Αρκεί ο κόσμος να εφησυχάζει, να μην ανησυχεί και κυρίως να μην αντιδρά.
Ερωτηματικά δημιουργεί το γεγονός ότι παρόλο που το Νοσοκομείο Μολάων εξυπηρετεί και όμορους Δήμους, δηλαδή, το Δήμο Ελαφονήσου και το Δήμο Ευρώτα, ο Δήμος Μονεμβασίας εμφανίζεται να λειτουργεί ξεκομμένα αντί να επιδιώκει κοινές παρεμβάσεις αφού ο στόχος, υποτίθεται, ότι είναι κοινός: Η εξυπηρέτηση όλων των κατοίκων της περιοχής.
Περισσότερα όμως ερωτηματικά δημιουργούν οι κάθε φορά πανηγυρισμοί της Δημοτικής Αρχής, οι οποίοι έρχονται περιχαρείς και μεταφέρουν τις χωρίς αντίκρυσμα πολιτικές υποσχέσεις, οι οποίες τελικά είναι προφανές ότι δεν τηρούνται. Γιατί δεν μας λένε αν ακόμα και αυτοί οι ίδιοι πιστεύουν αυτές τις «δεσμεύσεις» και «υποσχέσεις» ή απλώς συμμετέχουν -έστω και χωρίς πρόθεση- στους επικοινωνιακούς ελιγμούς των συγκυβερνώντων, λειτουργώντας ως Δούρειος Ίππος για την τελική υποβάθμιση και συρρίκνωση του Νοσοκομείου; Γιατί δεν μας λένε τι πιστεύουν οι ίδιοι, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν στα χέρια τους; Γιατί τα στοιχεία τα έχουν.
Είναι δυνατόν να λειτουργήσει ένα νοσοκομείο που χρειάζεται περίπου 4,5 εκατομμύρια για την ετήσια πλήρη λειτουργία του με 1,7 εκατομμύρια; και χωρίς επαρκές προσωπικό, αφού όποιος συνταξιοδοτείται δεν αντικαθίσταται; Ο Γυναικολόγος δεν έχει αντικατασταθεί. Μία απόφαση για διορισμό χειρουργού ανακλήθηκε.Οι προκηρύξεις για διορισμό γιατρών έχουν παγώσει. Οι οδηγοί ασθενοφόρων δεν επαρκούν για την κάλυψη του νοσοκομείου και μετακινούνται οδηγοί από το Κ.Υ. Νεάπολης και Βλαχιώτη που και εκεί δεν περισσεύουν. Οι τραυματιοφορείς δεν επαρκούν για να καλύψουν τις βάρδιες. Μέχρι τώρα καλύπτονταν με μετακίνηση τραυματιοφορέα από το Θριάσιο, η οποία όμως δεν μπορεί πλέον να ανανεωθεί. Από αρχές Σεπτεμβρίου θα υπάρχουν μόνο δυο τηλεφωνητές στο Κέντρο που όχι μόνο δεν θα μπορούν να πάρουν την άδειά τους αλλά θα καλύπτουν μόνο πέντε βάρδιες από τις επτά. Το διοικητικό προσωπικό έχει μειωθεί κατά 30% τα τελευταία χρόνια χωρίς να αντικατασταθεί. Στα πλυντήρια συνταξιοδοτήθηκε ο υπάλληλος και απέμεινε μόνο μία σιδερώτρια που αντικαθίσταται από τη βοηθό θαλάμου, όταν κάνει χρήση των ρεπό της, στερώντας την από τη νοσηλευτική υπηρεσία, με αποτέλεσμα την περαιτέρω επιβάρυνση του ήδη μειωμένου νοσηλευτικού προσωπικού.
Όλες οι δημόσιες υπηρεσίες εγκατέλειψαν την περιοχή μας, η οποία γυρίζει πενήντα και πλέον χρόνια πίσω. Το ΙΚΑ, η Εφορία, τα Γραφεία του ΟΤΕ (ΔΕΚΟ), συζητείται η αποχώρηση και των Ταχυδρομείων. Για όλα αυτά σιγή ιχθύος από τη Δημοτική Αρχή. Έμεινε ο απόηχος των κούφιων διαμαρτυριών.
Μπορεί κάποιος να φανταστεί τι θα γίνουμε χωρίς νοσοκομείο; Μπορούμε να φανταστούμε το κάδρο που ξετυλίγεται μπροστά μας; Ή μας φαίνεται μακρινό; Οι άνθρωποι που έχουν ασθενείς στο σπίτι ή που είναι οι ίδιοι ασθενείς το βιώνουν στο πετσί τους. Είναι ένα δράμα που δυστυχώς μπορεί να παιχτεί στο σπίτι του καθενός μας. Και τότε θα είναι αργά να μετανιώσουμε που τους πιστέψαμε. Τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Να ευχόμαστε μόνο να έχουμε την υγειά μας, αλλά άτρωτος, δυστυχώς, δεν είναι κανείς.
Για το Δ.Σ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
