Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ’ το άλλο,
δηλαδή της ψυχής απ’ το σώμα.
ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας, 524Β)
” Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις,
της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου. ”
`Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει,
το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο.
ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Φαίδων, 10Ε)
” Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει,
το δ’ αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν. ”
Ωραία πραγματικά απόκρυφη διδασκαλία μας δόθηκε απ’ τους θεούς, ότι δηλαδή ο θάνατος,
όχι μόνο δεν είναι κακό (επιζήμιο) για τους ανθρώπους, αλλ’ αντίθετα είναι ωφέλιμο πράγμα.
Επιτάφιο επίγραμμα ιεροφάντη (Εφημερίδα Αρχαιολόγων 1883,σελ.81)
” Η καλόν εκ μακάρων μυστήριον, ου μόνον είναι τον θάνατον θνητοίς ου κακόν, αλλ’ αγαθόν. ”
Ο, τι πεθαίνει δε χάνεται, αλλά μένει μέσα στη φύση.
ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ(Τα εις Εαυτόν Η,ιη)
” `Εξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει. ”
Τίποτα δε διαφέρει ο θάνατος απ’ τη ζωή.
ΘΑΛΗΣ (Διογ.Λαερτ.Βιοι Φιλοσ.Ι,35)
” Ουδέν έφη τον θάνατον διαφέρειν του ζην. ”
Ο θάνατος τότε θα έλθει, όποτε οι Μοίρες ορίσουν.
ΚΑΛΛΙΝΟΣ (Ανθολ.Στοβαίου ΝΑ,19)
” Θάνατος τότ’ έσσεται οπότε κεν δη Μοίραι επικλώσωσι. ”
Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.
ΟΜΗΡΟΣ (Ιλιάς,Π,672)
” Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν . ”
Η ένωση της ψυχής με το σώμα δεν είναι με κανένα τρόπο ανώτερη απ’ το χωρισμό τους.
ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Νόμοι,828D).
” Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. ”
`Οποιος απ’ τους ανθρώπους φοβάται πολύ το θάνατο, γεννήθηκε μωρός. Η έννοια του θανάτου, ανήκει στη Μοίρα.
`Οταν έλθει ο καιρός, ακόμα και στ’ ανάκτορα του Δία αν καταφύγεις, είναι αδύνατο να τον αποφύγεις.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΙΗ,12)
” `Οστις δε θνητών θάνατον ορρωδεί λίαν, μωρός πέφυκε· τη τύχη μέλει τάδε·
όταν δ’ ο καιρός του θανείν ελθών τύχη, ουδ’ αν προς αυλάς Ζηνός εκφύγει μολών. ”
Πρέπει ν’ ακολουθήσουμε την άποψη του Αναξαγόρα, εξ’ αιτίας της οποίας αναφώνησε,
όταν πέθανε το παιδί του: “`Ηξερα ότι γέννησα θνητό”.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (Ηθικά,474D).
” `Εξεστι γαρ την Αναξαγόρου διάθεσιν, αφ’ ης επί τη τελευτή του παιδός ανεφώνησεν,
“`Ηδειν θνητόν γεννήσας”. ”
Πένθησε με μέτρο τους γνωστούς σου. Γιατί δεν έχουν πεθάνει,
αλλά τον ίδιο δρόμο που όλοι αναγκαστικά θα περάσουμε, αυτοί τον πήραν πρώτοι.
ΑΝΤΙΦΑΝΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΚΔ,27).
” Πενθείν δε μετρίως τους προσήκοντας φίλους, ου γαρ τεθνάσιν, αλλά την αυτήν οδόν,
ην πάσιν ελθείν έστ’ αναγκαίως έχον, προεληλύθασιν. ”
Το θάνατο κανένας δε πρέπει να φοβάται, εκτός αν είναι εντελώς ανόητος και δειλός.
Την αδικία όμως πρέπει να φοβάται. Γιατί, αν η ψυχή φτάσει στον `Αδη με το βάρος των χειροτέρων αδικημάτων, θα είναι γι’ αυτήν η μεγαλύτερη απ’ όλες τις συμφορές.
ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας,522Ε).
” Αυτό μεν το αποθνήσκειν ουδείς φοβείται, όστις μη παντάπασιν αλόγιστός τε και άνανδρος εστί, το δε αδικείν φοβείται. πολλών γαρ αδικημάτων γέμοντα την ψυχήν εις `Αιδου αφικέσθαι πάντων έσχατον κακών εστίν. ”
Τους ανθρώπους ταράζουν όχι οι καταστάσεις που περνούν, αλλά οι ιδέες που έχουν γι’ αυτές. Ο θάνατος δεν είναι κάτι φοβερό, γιατί τότε θα ήταν και για το Σωκράτη. Το θάνατο τον κάνει φοβερό η ιδέα ότι είναι φοβερός.
ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,V).
” Ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα, οίον ο θάνατος ουδέν δεινόν, επεί Σωκράτη αν εφαίνετο· αλλά το δόγμα το περί του θανάτου διότι δεινόν, εκείνο το δεινόν έστιν. ”
Να μη πεις για οποιοδήποτε πράγμα ότι το “έχασα”, αλλά ότι, το “απέδωσα”. Πέθανε το παιδί σου; Απεδόθη. Πέθανε η γυναίκα σου; Απεδόθη. Σου κλέψανε τη περιουσία σου; Μα κι’ αυτή απεδόθη. Όσο σου δίνεται να το έχεις, φρόντιζέ το, ως κάτι ξένο, όπως οι περαστικοί το ξενοδοχείο.
ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,ΧΙ).
” Μηδέποτε επί μηδενός είπεις ότι “Απώλεσα αυτό”, αλλ’ ότι “Απέδωκα”. Το παιδίον απέθανεν; απεδόθη. Η γυνή απέθανεν; απεδόθη. Το χωρίον αφηρέθην; Ουκούν και τούτο απεδόθη… μέχρι δ’ αν διδώ ως αλλοτρίου αυτού επιμελού, ως του πανδοχείου οι παριόντες.
Πηγή ellinikoarxeio.com
