Κων/νος Σπερδούλης Καρδιολόγος. “Μεταξωτοί άνθρωποι τότε.Σήμερα τι;”

 Ζώντας στην ατομοκεντρική κοινωνία της κατανάλωσης, της ζούγκλας, του ρατσισμού-ξενοφοβίας και της αποξένωσης από τον συνάνθρωπο έρχεται στο νού μου σαν μιά φωτεινή παρένθεση ένα άρθρο του δημοσιογράφου Γιάννη Τριάντη σε φύλλο Κυριακάτικης εφημερίδας αρκετά χρόνια πριν.Δεν το έχω διαθέσιμο μπροστά μου,μπορώ όμως να αναφέρω συνοπτικά το περιστατικό το οποίο εντυπωσίασε τόσο τον ίδιο ως αυτόπτη μάρτυρα,όσον και εμένα ως αναγνώστη του άρθρου.

“Ημασταν στο στρατό αρκετοί νεοσύλλεκτοι στην ουρά γιά το καθημερινό γεύμα” γράφει ο δημοσιογράφος.”Η διανομή σιγά  σιγά τελείωνε και απέμεναν τρεις ακόμα στρατιώτες γιά να λάβουν την μερίδα τους.Ξαφνικά ο μάγειρας ανακοινώνει ότι οι διαθέσιμες μερίδες ήταν μόνον δύο. Βλέπω τότε τον προτελευταίο στρατιώτη να προφασίζεται κάποια αγγαρεία,να κάνει μεταβολή και να παραχωρεί ουσιαστικά την μερίδα του-την τελευταία διαθέσιμη δηλαδή-στον τελευταίο συνάδελφό του στην σειρά”.”Εντυπωσιάστηκα” συνεχίζει  ο Γ. Τριάντης αναλογιζόμενος την κίνηση ανθρωπιάς εκ μέρους του συναδέλφου του.

“Υπάρχουν άραγε ακόμα και στις μέρες μας τέτοια φωτεινά παραδείγματα;”

Το ίδιο ερώτημα απασχόλησε και την δικιά μου σκέψη. Κάνοντας λοιπόν μιά μικρή αναδρομή στην μνήμη μου,έρχονται στην θύμησή μου δύο ανάλογης σημασίας περιστατικά από το πρόσφατο αλλά και το απώτερο παρελθόν,κινούμενα πάντα στο ίδιο πλαίσιο θυσιαστικής προσφοράς στον συνάνθρωπο/κοινωνικό σύνολο, “στο εμείς και όχι στο εγώ” όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.

– Σεπτέμβριος 1821.Λίγοι μήνες έχουν περάσει από την έναρξη της ελληνικής εθνεγερσίας. Η Τριπολιτσά  πέφτει μετά από πολύμηνη πολιορκία στα χέρια των ηρώων μας. Στο πλιάτσικο που επακολουθεί ο καθένας παίρνει το “μερτικό του”. Ελάχιστοι ή καλύτερα ένας από τους λίγους που δεν καταδέχεται να αρπάξει γιά λογαριασμό του το παραμικρό είναι ο Νικήτας  Σταματελόπουλος (Νικηταράς),ο ήρωας στο Βαλτέτσι και στα Δερβενάκια. Οταν λοιπόν του προσφέρουν ένα αδαμαντοκόλλητο σπαθί, εκείνος το κάνει δώρο στην προσωρινή κυβέρνηση και στην δύσμοιρη πατρίδα. Και όταν αργότερα-μετά την απελευθέρωση- σχεδόν τυφλός επαίτης έξω από τον ΙΝ Ευαγγελιστρίας στο Πειραιά γίνεται αντιληπτός από τον πρόξενο της αυστριακής  πρεσβείας, ο οποίος ρίχνει ηθεληματικά  ένα πουγγί  με χρυσές λίρες στο πεζοδρόμιο γιά να τις πάρει ο επαίτης  αγωνιστής, εκείνος δίνει ένα συγκλονιστικό μάθημα ανθρώπινης αλλά και εθνικής αξιοπρέπειας: “Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!».Οι συγκρίσεις  με τα σημερινά απολειφάδια της πολιτικής, τους οσφυοκάμπτες πολιτικούς ηγέτες-επαίτες των δανείων από το ΔΝΤ και την ΕΕ συντριπτικές. Γρήγορα-γρήγορα ήρθε στο νου μου ο όρος που χρησιμοποίησε ο  Γ.Τριάντης και σκέφτηκα :”Ενας  μεταξωτός άνθρωπος”.

– Εζησε τον 16ο αιώνα. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας-από τα μεγάλα τζάκια της εποχής -με μεγάλη περιουσία και αξιόλογη μόρφωση. Οταν έμεινε ορφανή τα απαρνήθηκε όλα. Μοίρασε την τεράστια περιουσία της-σε γή και χρήμα-γιά να σώσει τις δυστυχισμένες Αθηναίες και όχι μόνο από τον εξισλαμισμό. Εξαγόραζε γυναίκες ακόμα και μουσουλμάνες λυτρώνοντας τες από την δουλεία και τα χαρέμια της Ανατολής. Ιδρυσε σχολείο, οικοτροφείο και νοσηλευτήριο όπου περιέθαλπτε τους αναξιοπαθούντες. Η δράση της προκάλεσε την μήνυν  των κατακτητών, οι οποίοι βρήκαν την αφορμή που ζητούσαν και την ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Λίγους μήνες μετά τον βασανισμό της από τους Τούρκους- κα Ρεπούση με το “συνωστισμένο μυαλό σας”-η Κυρία των Αγγέλων όπως την αποκαλούσαν οι Αθηναίοι έφυγε από τον κόσμο τούτο. Ηταν  η Φιλοθέη Μπενιζέλου, η Αγία Φιλοθέη των Αθηνών. Ενας  ακόμα “μεταξωτός άνθρωπος” σκέφθηκα.Τέτοια αναστήματα διέσωσαν την ελληνική αυτοσυνειδησία σε πολύ δύσκολους για το έθνος μας καιρούς.

Ξαναγυρίζω στο σήμερα. να ψάξω να βρώ ανάλογα παραδείγματα. Βασανίζω το μυαλό μου να βρώ στους επώνυμους αντίστοιχα μεγέθη.Δεν αναφέρομαι βέβαια στους αφανείς ανθρώπους της καθημερινότητάς μας, όπου τα παραδείγματα τέτοιων μεταξωτών ανθρώπων είναι αρκετά. Πρόσφατα σε γνωστό blog  στο διαδίκτυο διάβασα ότι συνάδελφος γιατρός από την Κρήτη έχει αναλάβει τα έξοδα σπουδών αρκετών παιδιών από την Ουγκάντα.

Αθόρυβα και ουσιαστικά, μακριά από την δημοσιότητα. Αλλωστε δεν νομίζω ότι η σημερινή τηλεοπτική και πολιτιστική πραγματικότητα των “τηλεριάλιτυ” και του “Σουλειμάν  του μεγαλοπρεπούς” ευνοεί την προβολή τέτοιων φωτεινών παραδειγμάτων, τέτοιων μεταξωτών ανθρώπων!

Τι άραγε προβάλλει η σημερινή ελληνική πραγματικότητα σε επίπεδο πολιτικών, δημοσιογραφικών αλλά και πνευματικών ταγών; Τα παραδείγματα και οι συγκρίσεις είναι απελπιστικές.Στον αντίποδα του ήρωα Νικηταρά,γυναίκα βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου,των “προοδευτικών δυνάμεων”,στα 45 της χρόνια αφού δούλεψε γιά 10 χρόνια στην Ολυμπιακή-με παχυλή βουλευτική αποζημίωση και μόνιμη αντίστοιχα παχυλή κατοχυρωμένη σύνταξη.Το όνομά της Μιλένα Αποστολάκη.Αλλά να΄ τανε μόνον αυτή; ΠόσοιΒουλγαράκηδες, Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Κουβέληδες , Ρεπούσηδες, πόσα απολειφάδια-ξεβράσματα της πολιτικής δεν κοσμούν το κάστρο της κατ’ επίφασιν δημοκρατίας μας, κατουσίαν  της πιό αισχρής κλεπτοκρατίας που μας κυβερνά σήμερα;

Είπατε τίποτε αγαπητοί συνταξιούχοι-απόμαχοι της ζωής γιά το πετσόκομμα στις συντάξεις σας μετά από 35-40 χρόνια σκληρής δουλειάς!!!  Γιά τους πολιτικούς απατεώνες οι οποίοι ξεδιάντροπα σας κορόιδεψαν λέγοντας άλλα προεκλογικά και πράττοντας τα αντίθετα μετεκλογικά!!Και εσείς συνάδελφοι, ο επιστημονικός ανθός της χώρας,που ξενιτεύεστε γιατί οι δήθεν σωτήρες της χώρας από την χρεοκοπία σας έκριναν άχρηστους γιά να επενδύσουν πάνω σας την αναγέννηση της Πατρίδας!

Δημοσιογράφοι των γνωστών διαπλεκόμενων  με την εξουσία συγκροτημάτων, με αποδοχές όπως πρόσφατα δημοσιεύθηκαν χωρίς να διαψευσθούν στο διαδίκτυο της τάξης των …κρατηθείτε …750000Ε/διετία ο ένας και 450000/διετία  ο ……δεύτεροςκαι οι οποίοι ως εντολοδόχοι κατηγορούν και συκοφαντούν από το πρωί ως το βράδυ το δύσμοιρο λαό μας που υποφέρει τα πάνδεινα ως διεφθαρμένο. Είπατε τίποτα!

Ακούσατε καμμιά  φωνή από τους πνευματικούς ανθρώπους να ορθωθεί στην λαίλαπα των διεφθαρμένων-κλεπτοκρατών;Ακρα του τάφου σιωπή. Οι περισσότεροι βολεμένοι μέσω της κομματικής τους ταυτότητας στα ακαδημαΪκά  ιδρύματα με την  ένοχη σιωπή τους στέκονται βασικοί πυλώνες και στηρίγματα των ανδρείκελων που κυβερνούν τον τόπο μας.

Kαι η παιδεία μας; Τι διδάσκεται στα σχολικά βιβλία ως αξία, ποιά ιδανικά, ποιοί στόχοι; Ανοίγοντας τα σχολικά βιβλία του Δημοτικού θα δεις ακόμα και συνταγές …..μαγειρικής!!… γιά τις αθώες παιδικές ψυχές! Θα δεις ακόμα και τους ήρωες της αθάνατης Κλεφτουριάς να  αναφέρονται ως κλέφτες(με μικρό κ) του κοινού ποινικού δικαίου! Ως εκεί έφτασε η νεοταξική  γλίτσα που διαφεντεύει την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Τι θυμίζει από Ελλάδα ο τόπος μας στις μέρες μας; “Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» γράφει ο Σεφέρης ήδη από το 1936.Και συνεχίζει ο ίδιος στον λόγο του για τον Μακρυγιάννη το 1941 στο Κάιρο “Μια κακή Παιδεία διαστρέφει και αποστεγνώνει και είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους  και τους νεόπλουτους της μάθησης, που έχουν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους νεόπλουτους του χρήματος».

Τι απομένει σε εμάς;  Nα παραμείνουμε με αυτούς που περιγράφει ο Σεφέρης ή πραγματικά να γίνουμε “μεταξωτοί άνθρωποι”;

Η επιλογή δική μας. Η απόφαση θα καθορίσει το μέλλον όλων μας.

 

Κων/νος Σπερδούλης

Ιδιώτης Καρδιολόγος

ΑΘΗΝΑ