Στην Ελλάδα του 2013, κάθε 82 δευτερόλεπτα γεννιέται ένα ανασφάλιστο παιδί… Στην Ευρώπη του 2013, η Ελλάδα δε γνωρίζει πόσους ανασφάλιστους πολίτες έχει…
Η ανάληψη της ευθύνης από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας προς την περίθαλψη των ανασφάλιστων είναι πολύ σημαντικό βήμα. Είναι άξια συγχαρητηρίων η ευαισθησία που επέδειξε το Υπουργείο Υγείας για την έκδοση «εισιτήριου υγείας» στα νοσοκομεία, που θα προορίζεται για 200.000 ανασφάλιστους ασθενείς της χώρας σε δύο χρόνια. Όμως, το μοντέλο άσκησης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στα τριτοβάθμια νοσοκομεία και η δυνατότητα χειρουργικών επεμβάσεων και νοσηλείας παραμένουν μεγάλα ερωτήματα στην περίθαλψη των
ασφαλισμένων που δεν έχουν να την πληρώσουν. Τί θα γίνουν οι ασφαλισμένοι με τα εισιτήρια Υγείας χωρίς τη δυνατότητα νοσηλείας, επέμβασης ή φαρμακευτικής αγωγής;
Σήμερα, αναλαμβάνει το Υπουργείο Υγείας να πράξει αυτό που 1,5 χρόνο τώρα πράττουν σε όλη την Ελλάδα οι εθελοντές γιατροί του, υποκαθιστώντας το κράτος, απ΄το οποίο δεν άκουσαν ούτε ένα δημόσιο ευχαριστώ. Αλλά δεν πειράζει, γιατί άκουσαν χιλιάδες άλλα ευχαριστώ από τους χιλιάδες ανασφάλιστους ασθενείς που κατέφυγαν στα Κοινωνικά Ιατρεία όλης της χώρας. Χιλιάδες ανασφάλιστοι προστρέχουν καθημερινά στα Κοινωνικά Ιατρεία για να εξεταστούν και στα Κοινωνικά Φαρμακεία για να λάβουν τα φάρμακα τους, γιατί αν δεν υπήρχαν αυτά, δε
θα υπήρχε περίθαλψη γι αυτούς. Χιλιάδες πολίτες συνδράμουν, συμβάλλουν καθημερινά με φάρμακα και με εθελοντικές υπηρεσίες για τη στήριξη των ανασφάλιστων πολιτών. Χιλιάδες γιατροί εργάζονται εθελοντικά σε όλη την Ελλάδα για να περιθάλψουν δωρεάν τους φτωχούς, τους αναξιοπαθούντες, τους ανασφάλιστους, τους άστεγους, γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί οι γιατροί, δε θα ζούσαν αυτοί οι ασθενείς.
Οι οριζόντιες διαδικασίες περικοπών, η καθολική συμμετοχή των ασφαλισμένων στο 25% της φαρμακευτικής δαπάνης, η ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή στις εξετάσεις και στα νοσήλια, καθώς και το λειτουργικό πλαίσιο του ΕΟΠΥΥ οδηγούν σε αδιέξοδο χιλιάδες ασφαλισμένους που δεν έχουν πια να πληρώσουν για να βρουν την υγειά τους. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούντα ολοένα και περισσότεροι ασφαλισμένοι που δε μπορούν να πληρώσουν τη θεραπεία τους, οι οποίοι, όταν πια φτάσουν στο σημείο, να μη μπορούν να πληρώσουν ούτε την ασφάλισή τους,
ούτε τους φόρους τους, γίνονται ανασφάλιστοι. Και ο άνεργος, ο εξαθλιωμένος, ο περιθωριοποιημένος πολίτης που έχει χάσει και την τελευταία δύναμή του, την Υγεία του, έχει πια να περιμένει μόνο το θάνατο: πρώτα τον ψυχικό και μετά το σωματικό. Η οικονομική κρίση του στέρησε τη δημιουργία, η ανθρωπιστική κρίση του στέρησε την υγεία και σήμερα η ανθρωποκτονική κρίση του στερεί την ελευθερία και την ευτυχία.
Στο βάθος αυτής της οικονομικής κρίσης που οι έχοντες ευθύνη για την Υγεία ψάχνουν λύσεις, ενώ οι εθελοντές του συστήματος Υγείας βρίσκουν λύσεις, θα ήταν σημαντικό το ευχαριστώ ως ο ελάχιστος φόρος τιμής από τους πρώτους στους δεύτερους σε ένα κοινωνικό κράτος που έχει να επιδείξει ΑΞΙΟΥΣ και να αναδείξει ΑΞΙΕΣ.
Παράλληλα, το Υπουργείο Υγείας θα έπρεπε να ενδυναμώνει τις δράσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Επιστημονικών Φορέων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και όχι να τις αγνοεί. Εξασφαλίζοντας αυτό το βήμα στους Δήμους και στους Επιστημονικούς Φορείς, θα μπορούσε να επικεντρωθεί στην ανάληψη της μεγάλης ευθύνης κάλυψης της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης των ανασφάλιστων πολιτών και στον επαναπροσδιορισμό των οριζόντιων διαδικασιών συμμετοχής στη φαρμακευτική και υγειονομική δαπάνη των ασφαλισμένων
πολιτών.
Είναι πολική και κοινωνική επιταγή της σημερινής Ελλάδας να υπάρξει ένας Εθνικός Σχεδιασμός για την Υγεία που θα επιτρέπει σε ασφαλισμένους και ανασφάλιστους την ισότιμη προσβασιμότητα στην περίθαλψη, ώστε ο «έχων» να μπορεί να πληρώνει και ο «μη έχων» να μπορεί να ζει.
Είναι λοιπόν σημαντικό να υπάρξει σήμερα, όχι αύριο, σήμερα:
• μια Εθνική Στρατηγική Αναδιάρθρωσης του Συστήματος Υγείας που θα προσδιορίζει ξεκάθαρα το πλαίσιο άσκησης της περίθαλψης, και θα διαχωρίζει την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια περίθαλψη, καθώς και τις υπηρεσίες στα κέντρα αποκατάστασης και στην κατ οίκον νοσηλεία.
• μια Εθνική Στρατηγική Πρόληψης και Διατήρησης Υγιών Πολιτών, με την κεντρική αξιοποίηση όλων των Δομών Υγείας στους ΟΤΑ και στους επιστημονικούς φορείς της χώρας, μέσα από την άσκηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Προληπτικής Ιατρικής.
• μια Εθνική Στρατηγική Κοινωνικής Ευθύνης που θα προσδιορίζει τη συμμετοχή του ασφαλισμένου στο φάρμακο και στις εργαστηριακές εξετάσεις, βάσει εισοδήματος και θα επιτρέπει σε όλους τους πολίτες να έχουν τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και φάρμακα, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση
• μια Στρατηγική Αξιοποίησης του Εξειδικευμένου Ιατρικού Δυναμικού της χώρας με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να καλύψει τις υγειονομικές ανάγκες των πολιτών, από τον ορεινό όγκο της Ελλάδας ως το κάθε άγονο νησί ως, ισότιμα, όπως ορίζει το Σύνταγμα και το Ελληνικό Δημοκρατικό Πολίτευμα.
• μια Στρατηγική που θα εγκαθιδρύει την ισότιμη αντιμετώπιση όλων των αρρώστων σε κάθε βαθμίδα περίθαλψης ως την υπέρτατη ένδειξη σεβασμού προς κάθε ανθρώπινη ζωή: αυτό το συνταγματικό δικαίωμα της ισότιμης προσβασιμότητας στο Σύστημα Υγείας, που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη και καθορίζει τη βάση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης σε κάθε Δημοκρατικό Πολίτευμα
