Προδοσία

Άδεια κοστούμια. Άδειες γραβάτες. Άδεια πανταλόνια. Το πλήθος των απρόσωπων εκπροσώπων του ταλαίπωρου έθνους, παρέα με το προεδρείο του σωματείου των εκλεκτών και ημετέρων υπαλλήλων, μετέτρεψαν την Βουλή σ’ ένα απέραντο τενεκέ σκουπιδιών. Έχωναν χερούκλες και χούφτες και ανερυθρίαστα εκτόξευαν τα σκουπίδια προς εμάς τα χαϊβάνια. Έτσι το αισθάνθηκα. Έτσι το εξέλαβα. Έτσι το εισέπραξα. Ε, όχι λοιπόν!

Γι’ αυτό. Έκλεισα τα αυτιά μου. Έκλεισα τα μάτια μου. Και άκουσα την Λογική. Γιατί τα πράγματα απλά. Και γιατί η λύση εντελώς απλή κι αυτή. Έχουμε και λέμε. Με ό,τι ισχύει σε κάθε χώρα ευρωπαϊκή. Και σε κάθε επιχείρηση που με κριτήριο αποδοτικότητα και παραγωγικότητα λειτουργεί.

Δηλαδή:

Θέλεις, αγαπητέ μου, να θανατώσεις ανελέητα την φοροδιαφυγή; Μαζί σου! Και μάλιστα, για κάθε φοροκλέφτη παρ’ του το σκαλπ με την πιο αυστηρή ποινή

Θέλεις, άνθρωπε μου, να τιμωρήσεις κάθε πέτσινο συνταξιούχο και κάθε κατεργάρη που παριστάνει τον τυφλό και τον κουτσό για να τσεπώνει επιδόματα από το ταμείο το λαϊκό; Μαζί σου! Και μάλιστα, για κάθε τέτοιο ποντικό να του δημεύεις κάθε στοιχείο περιουσιακό.

Θέλεις, πρωθυπουργέ μου, να βάλεις επιτέλους τάξη στην μηχανή του Δημοσίου και να αξιολογήσεις τις επιδόσεις όλων των υπαλλήλων; Μακάρι να το κάνεις. Αμάν και πότε! Μαζί σου με τα χίλια. Και μάλιστα δεν θα με χάλαγε αν ξαπόστελνες στο πι και φι κάθε αραχτό και κάθε ρεμπεσκέ.

Θέλεις, κύριε Στουρνάρα, να σφραγίσεις κάθε περιττό, αόρατο, χάρτινο, ανύπαρκτο Οργανισμό; Μαζί σου και σ’ αυτό. Κάνε το εδώ και τώρα. Και εγώ μέχρι την αιωνιότητα θα σε ακολουθώ. Όχι όμως όπως προχτές όπου με ύφος χιλιάδων καρδιναλίων μας εκφώνησες μια έκθεση ιδεών.

Και για να τελειώνω με τις παθογένειες του Δημοσίου και της κρατικοδίαιτης καπιταλιστικής οικονομίας. Θέλετε ειλικρινά να μεταρρυθμίσετε την χώρα και να εξαφανίσετε όλες τις κακοδαιμονίες που φρενάρουν και σκοτώνουν κάθε δημιουργική και παραγωγική πρωτοβουλία; Ε, τότε ολόκληρη η σκληρά εργαζόμενη κοινωνία θα αναρτήσει τα πορτρέτα σας ανάμεσα στους αγίους της εκκλησίας.

Όμως εσείς επαναλαμβάνετε το ίδιο το τροπάρι. Άχρηστο, κακοφορμισμένο, διακορευμένο, αμαρτωλό. Με την χατζάρα Σουλτανίας εξισώνετε προς τα κάτω τον καλό με τον κακό. Τον νομοταγή με τον εξ επαγγέλματος παραβάτη. Τον συνταξιούχο με τον απατεώνα. Τον μεροκαματιάρη με τον κρατικοδίαιτο. Τον σκληρά εργαζόμενο με τον τεμπέλη. Τον ικανό με τον ανίκανο. Τον τίμιο με τον κλέφτη.

Τουτέστιν η προχτεσινή εξαγγελθείσα μεταρρύθμιση μια κακοστημένη, αρχοντοχωριάτικη ερασιτεχνική θεατρική παράσταση.

Γιατί, αγαπητά μου άδεια κοστούμια. Αγαπητές μου άδειες γραβάτες. Και αγαπητά μου άδεια παντελόνια. Όταν όλους προς τα έγκατα της γης τους τραβάτε. Όταν όλοι ένα μάτσο βιόλες. Όταν στη λαιμητόμο το θύμα με τον δολοφόνο. Όταν δηλαδή τιμωρείτε κάθε εργαζόμενο επειδή επί σειρά ετών και κόντρα σε όλους εσάς και σε όλους τους μικρομέγαλους διαπλεκόμενους μασκαράδες, εξακολουθεί με τον ιδρώτα του να συνεισφέρει στον πλούτο αυτής της χώρας, ε, τότε στην δική μου συνείδηση είστε ένοχοι εσχάτης εθνικής προδοσίας.

Και να θυμάστε. Την προδοσία αρκετοί την αγάπησαν. Τον προδότη ουδείς. Και ξέρεις γιατί; Επειδή κάθε Γολγοθάς ολοκληρώνεται στο τέλος με την Ανάσταση την ποθητή!

Δανίκας Δημήτρης

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=482972