Ύστατη έκκληση για μη ένταξη των ομολόγων τους στο PSI+
Τα Μέλη του ΣΕΠ Επιστημών & Υγείας με χθεσινή ανακοίνωσή τους δηλώνουν
ότι ο κλάδος τους οδηγείται στον αφανισμό μετά και την αναγκαστική ένταξη
των ομολόγων τους στο PSI+. Πάνω από 850 εκατ. ευρώ σε ομόλογα, που
υποχρεώθηκαν να αποδεχθούν από το ελληνικό κράτος τα μέλη του ΣΕΠ,
βρίσκονται κατά πλειοψηφία δεσμευμένα σε τράπεζες ως εγγύηση για τα
δάνεια που διασφάλιζαν τη συνέχιση της λειτουργίας των εταιρειών. Η εγγραφή
ζημιών από το «κούρεμα» θα καταστήσει την ήδη υπάρχουσα αδυναμία
αναχρηματοδότησης από τις τράπεζες άμεση, προκαλώντας παντελή έλλειψη
χρηματοοικονομικών ροών και ρευστότητας. Παράλληλα, αναφέρουν: «Παρά
τις συνεχείς αλλά τελικά ψευδείς υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις του Υπουργείου
Υγείας, κατά παράβαση όλων των νόμων, των Ευρωπαϊκών οδηγιών, των
πρόσφατων υποδείξεων της τρόικας, αλλά και των προσωπικών δεσμεύσεων
του ίδιου του υπουργού κ. Λοβέρδου για αποπληρωμή των χρεών εντός
τριμήνου, οι οικονομικές υποχρεώσεις των νοσοκομείων για τα έτη 2010 και
2011 παραμένουν ακόμα απλήρωτες! Επιπλέον, τα στρατιωτικά νοσοκομεία
έχουν επιβάλλει πλήρη παύση πληρωμών από τριετίας, ενώ οι ιδιωτικές κλινικές,
απλήρωτες και αυτές από τα ασφαλιστικά ταμεία, προβάλλουν πλήρη αδυναμία
να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Το ντόμινο των επιπτώσεων που αναμένεται
από το επερχόμενο κλείσιμο της πλειοψηφίας των εταιρειών είναι άκρως
επικίνδυνο καθώς θα οδηγήσει στην ανεργία περί τους 5.000 εργαζομένους του
κλάδου αλλά πάνω απ’ όλα θα θέσει σε κίνδυνο τη διασφάλιση της υγείας των
ασθενών αφού η έλλειψη υλικών θα επηρεάσει τον απρόσκοπτο εφοδιασμό των
νοσοκομείων, τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά ειδικά στην περιφέρεια, ενώ
παράλληλα αναμένεται να οδηγήσει στην αύξηση τιμών λόγω των ελάχιστων
εταιρειών που θα δραστηριοποιούνται στον κλάδο». Τα Μέλη του ΣΕΠ Επιστημών
και Υγείας τονίζουν ότι, «Οι εταιρείες του κλάδου δεν ήταν ούτε επενδυτές, ούτε
κερδοσκόποι, ούτε καν αποταμιευτές. Τα κονδύλια που αντιπροσώπευαν τα
ομόλογα αυτά είναι χρέη προς τράπεζες και προς προμηθευτές του εξωτερικού
τα οποία επιβαρύνονται με τόκους όσο περνά ο χρόνος. Η Πολιτεία οφείλει να
επιδείξει την απαιτούμενη ευαισθησία ως ελάχιστο φόρο αναγνώρισης για το
γεγονός ότι οι εταιρείες, των οποίων σήμερα απειλείται η βιωσιμότητα, στήριξαν
αποκλειστικά και επωμίστηκαν το κόστος της λειτουργίας του συστήματος υγείας».
