Συνάδελφοι,
– επειδή τα νέα «τρέχουν» γρηγορότερα από εμάς και δεν προλαβαίνουμε πια τις εξελίξεις,
– επειδή η σωστή, έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση είναι το μοναδικό όπλο που μας έχει απομείνει,
– επειδή πλέον φτάσαμε στην υλοποίηση ενός μέρους του σχεδίου ΕΟΠΥΥ, χωρίς να μπορέσουμε να έχουμε συμβάλει παρά ελάχιστα στις εξελίξεις,
– επειδή δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε πότε να κλαίμε και πότε να χαμογελάμε με τις επίσημες ανακοινώσεις των Ιατρικών Συλλόγων.
Προτείνω να στραφούμε όλοι στο blog για σχολιασμό της επικαιρότητας. Το blog συνενώνει τις φωνές μας, συγκεντρώνει τις προτάσεις μας και το ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ – «παρακολουθείται» από τους αρμόδιους!!!
Σήμερα οι αρμόδιοι (ΥΥΚΑ, στελέχη ΕΟΠΥΥ, Ιατρικοί Σύλλογοι) διαπιστώνουν ότι υπάρχει μια απέραντη σιωπή εκ μέρους των γιατρών. Το blog του ΙΣΑ διέκοψε την λειτουργία του, τα υπόλοιπα blogs όπως το Ygeianet φιλοξενούν πολλές απόψεις που αντιδρούν στα τεκτενόμενα, το ίδιο συμβαίνει και με πολλές ιστοσελίδες ιατρικών συλλόγων της Χώρας, αλλά η Βάση των γιατρών δεν εκφράζεται πουθενά, εκτός από τις κλειστές ομάδες στο FB. Η εκδήλωση των αντιδράσεων των μελών – ιατρών των συλλόγων είναι απαραίτητη να αποτυπωθεί μαζικά, διότι αυτό ίσως κινητοποιήσει τους αρμοδίους, αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ θα κινητοποιήσει τους Ιατρικούς Συλλόγους.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι συνδικαλιστές είναι ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ μας. Όσο παραμένουν χωρίς εντολή από εμάς τότε θα αυθαιρετούν στις αποφάσεις και την διαπραγματευτική τους γραμμή έναντι του ΥΥΚΑ. Και αν οι συνδικαλιστές δεν έχουν πρόσφατη εντολή για το πώς θα ενεργήσουν ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ήμαστε ΕΜΕΙΣ, που δεν δίνουμε τις εντολές. Αυτός είναι ο ρόλος μας – εμείς δίνουμε τις εντολές και οι συνδικαλιστές τις εκτελούν. Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΒΑΙΝΕΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ.
Η παρούσα κλειστή ομάδα, ας παραμείνει ως τέτοια, ας διατηρήσει τον χαρακτήρα της, αλλά ας ήμαστε περισσότερο φειδωλοί σε θεματολογία που δεν αφορά άμεσα την πολιτική και τα ιατρικά θέματα που μας απασχολούν. Συμβαίνει πολύ συχνά, λόγω της φύσης του FB, σημαντικά θέματα να «χάνονται» σε πληθώρα άλλων αναρτήσεων.
Προς Θεού ας μην ερμηνευτεί η παραίνεση μου ως λογοκρισία, αλλά ως παράκληση για αυτοπεριορισμό και επικέντρωση στα φλέγοντα προβλήματα που μας ένωσαν κάτω από μια στέγη.
