Αγαπητοί συνάδελφοι,
επειδή είναι διάχυτη η αγωνία όλων για το που πάνε τα πράγματα στην μετά ΕΟΠΥΥ εποχή, επιτρέψτε μου να επιχειρήσω μία πρόβλεψη για το μέλλον.
Ο ΕΟΠΥΥ θα λειτουργήσει μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012, τόσο ο αριθμός των συμβεβλημένων, όσο και οι αμοιβές θα παραμείνουν εκεί που έχουν ανακοινωθεί, οι συνάδελφοι θα τρέξουν να συμβληθούν κατά χιλιάδες και επειδή ο αριθμός είναι κλειστός (15000 μαζί με τους ιατρούς του ΙΚΑ) θα χρησιμοποιήσουν τον γνωστό ελληνικό τρόπο για να αποκτήσουν την “πολύτιμη” σύμβαση. Στην συνέχεια θα αρχίσει η “γκρίνια” τόσο από αυτούς που πήραν την σύμβαση όσο και από αυτούς που δεν την πήραν.
Όσοι δεν την πήραν ειδικά αν είναι εργαστηριακοί ή παθολογικές ειδικότητες θα δουν τον αριθμό των ασθενών που τους επισκέπτονται να πέφτει δραματικά, από τους παλιούς ταμειακούς ασθενείς δεν θα παραμείνει ούτε ένα 10%. Όσοι πήραν την σύμβαση με την ελπίδα των πιθανών “συνεργιών”, θα απογοητευθούν και θα διαπιστώσουν και αυτοί ότι, ενώ το ιατρείο έχει μετατραπεί σε ΙΚΑ, τα έσοδά τους θα μειωθούν στο 1/3.
Όλοι μαζί στην συνέχεια θα επιχειρήσουν να αναζητήσουν, δικαίως, ευθύνες από τα συλλογικά όργανα τα οποία απέτυχαν να τους προστατέψουν, μη αναγνωρίζοντας βεβαίως τις δικές τους προσωπικές ευθύνες, ως ένας στοιχειώδης μηχανισμός αυτοάμυνας του εγώ.
Με το νέο φορολογικό καθεστώς των αντικειμενικών κριτηρίων, οι περισσότεροι θα διαπιστώσουν ότι φορολογούνται για εισόδημα που δεν βγάζουν και επειδή τα έξοδα θα είναι περισσότερα από τα έξοδα, όσοι είναι κοντά στην σύνταξη θα είναι το πρώτο κύμα που θα κλείσει και το δεύτερο που θα ακολουθήσει θα είναι το πιο καταστροφικό αφού θα αφορά ιατρούς παραγωγικής ηλικίας.
Την ίδια στιγμή οι μεγάλες αλυσίδες ιατρικών υπηρεσιών, μετά την κατάργηση του 51%, θα ολοκληρώνουν τις επενδύσεις τους και θα μπορέσουν να βρουν όσους ιατρούς θέλουν από την μεγάλη δεξαμενή των ανέργων ή των υποαποσχολούμενων, με μισθούς κάτω των 1000 ευρώ, όπως στον ΕΟΠΥΥ, αλλά χωρίς το κόστος του ιατρείου από πλευρά γιατρού.
Με αυτό τον τρόπο θα έχει ολοκληρωθεί το πέρασμα της πρωτοβάθμιας από τους πολλούς και ανίσχυρους στους λίγους και ισχυρούς, όπως άλλωστε γίνεται πάντα στις τριτοκοσμικές χώρες, ενώ τα μισά ιδιωτικά ιατρεία θα πάψουν να υπάρχουν. Ο επιστημονικός όρος είναι ότι η αγορά θα αυτορρυθμισθεί…
Σίγουρα όλοι αναρωτιόμαστε αν υπάρχει ελπίδα και κάποιος άλλος δρόμος ?
Η απάντηση είναι πως βέβαια και υπάρχει αλλά αυτό προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας που θα βάζει την ομάδα πάνω από το άτομο και την ανάπτυξη συλλογικής συνείδησης, νέα αντιμετώπιση από τα συλλογικά όργανα με σύγχρονο λόγο και όραμα για την Υγεία που θα πείθει, ρεαλιστική αποτίμηση των νέων δεδομένων και εκπροσώπους που δεν θα φοβούνται να πούνε την αλήθεια και δεν θα χρησιμοποιούν τα όργανα για την προσωπική τους άνοδο στα σκαλιά της εξουσίας. Τέλος είναι απαραίτητη η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ όλων μας στον βαθμό που μπορεί ο καθένας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος τελειώνει, το τοπίο στην Υγεία σε ένα με δύο χρόνια από τώρα θα είναι τελείως διαφορετικό και δεν αρκεί σε καμιά περίπτωση η στείρα άρνηση και η εντατικές ασκήσεις αγωνιστικής γυμναστικής με σκοπό την επικοινωνιακή διαχείριση της επόμενης μέρας…
