Σε εποχές πολεμικών περιόδων, είχε καθιερωθεί ως συνήθης πρακτική από τις δυνάμεις που αποχωρούσαν από την κυριαρχία ενός τόπου, να προκαλούν τετελεσμένα γεγονότα καταστρέφοντας όλους τους διατιθέμενους πόρους και όλα τα έργα υποδομής (γέφυρες, δρόμους, υδραγωγεία κ.λπ.) ώστε η διάδοχη κατάσταση να αποστερείται όλων εκείνων των μέσων που θα της επέτρεπαν να εγκατασταθεί ευχερώς και να ασκήσει την δική της αρμοδιότητα.
Αυτή υπήρξε η αρχή της «καμένης γης», που σαν όρος χρησιμοποιείται μεταφορικά κατά τις κυβερνητικές μεταβολές, όπου για λόγους πλήρους αποδυνάμωσης της διάδοχης κατάστασης, επιχειρούνται με εσπευσμένο τρόπο νομοθετικά τετελεσμένα, για σοβαρά ζητήματα που έχουν πυροδοτήσει κοινωνικές αντιδράσεις.
Αυτό συνέβη στο χώρο της Υγείας, με τις μεθοδεύσεις της απελθούσας κυβέρνησης, της οποίας οι πολιτικές ηγεσίες των συναρμοδίων Υπουργείων Υγείας και Εργασίας, εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα και ενώ η κυβέρνηση τελούσε υπό παραίτηση, προχώρησε βεβιασμένα σε έκδοση Προεδρικού Διατάγματος με τον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας, το περιεχόμενο του οποίου προκάλεσε την σύσσωμη αντίδραση του ιατρικού κόσμου.
Παράλληλα εκδόθηκε εφαρμοστική εγκύκλιος του Νόμου για την «απελευθέρωση του ιατρικού επαγγέλματος» που επίσης είχε πυροδοτήσει τις έντονες αντιδράσεις των ιατρών της χώρας, αφού απροκάλυπτα παρέδιδε την Υγεία στα εξωϊατρικά επιχειρηματικά συμφέροντα, καταργούσε τον θεσμικό ρόλο των Ιατρικών Συλλόγων, υποβάθμιζε ανεπανόρθωτα την ποιότητα περίθαλψης των ασφαλισμένων πολιτών και εξόντωνε επαγγελματικά τους αυτοαπασχολούμενους ιατρούς .
Η διαβόητη εγκύκλιος αποσύρθηκε μετά την άμεσα εκδηλωθείσα αντίδραση των ιατρικών φορέων, προκειμένου να επανέλθει «βελτιωμένη».
Το Προεδρικό Διάταγμα όμως το οποίο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, αποτελεί νομοθέτημα που δημιουργεί νέα δυσμενή δεδομένα στον Ιατρικό Κόσμο της χώρας και επηρεάζει επί τα χείρω την περίθαλψη των πολιτών.
Οι ιατρικοί φορείς με κορυφαίο τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, απέρριψαν το Σχέδιο του Ενιαίου Κανονισμού, ως ατελέσφορο, εξοντωτικό για το ιατρικό επάγγελμα και για την υγεία των πολιτών, επισημαίνοντας όλες τις επίμαχες διατάξεις του. Παρά ταύτα και κατά μία καταχρηστική πρακτική εξουσίας που χαρακτηρίζει κατά κανόνα τα καταρρέοντα καθεστώτα, εκδόθηκε το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα χωρίς να ληφθεί υπόψη καμμία από τις τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις της Ιατρικής Κοινότητας.
Η σημερινή κυβερνητική πραγματικότητα κληρονομεί το βάρος του συγκεκριμένου Προεδρικού Διατάγματος, με τα ίδια πρόσωπα να διαχειρίζονται τους συναρμόδιους κυβερνητικούς τομείς.
Η Ιατρική Κοινότητα εγείρεται ενώπιον της νέας Κυβερνητικής Αρχής με επικαιροποιημένα τα αιτήματά της από την Γενική Συνέλευση του Π.Ι.Σ. που πραγματοποιήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2011 και απαιτεί την άμεση ανάκληση του Προεδρικού Διατάγματος το οποίο απετέλεσε προϊόν αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η σημερινή κυβέρνηση συνεργασίας θα επιδείξει την δέουσα ευαισθησία, ώστε να ανταποκριθεί στο αίτημα της Ιατρικής Κοινότητας. Οι συνθήκες έχουν καταστεί εξαιρετικά δυσχερείς, λόγω της καθορισμένης ατζέντας των κυβερνητικών αποφάσεων που αναμένεται να ληφθούν, στις οποίες το πιθανότερο είναι να μη συμπεριλαμβάνεται η ανάκληση του επίμαχου Προεδρικού Διατάγματος.
Η ελάχιστη δε πιθανότητα της «οίκοθεν» ανάκλησης μετά τις καταγγελίες των Ιατρικών Φορέων, καθίσταται πλέον δυσχερής, εξ αιτίας του γεγονότος οτι τα κυβερνητικά πρόσωπα που υπογράφουν το Προεδρικό Διάταγμα παραμένουν τα ίδια, στα πλαίσια της διακομματικής συμφωνίας η οποία ανέδειξε και το συγκεκριμένο κυβερνητικό σχήμα.
Σε αυτή την επισφαλή πολιτική πραγματικότητα, μόνη προοπτική προάσπισης της ποιότητας περίθαλψης των πολιτών και διασφάλισης της επιστημονικής και επαγγελματικής υπόστασης των ιατρών, είναι η εγρήγορση και η διαρκής αγωνιστική ετοιμότητα.
Οι αποφάσεις που έλαβε η τελευταία Γενική Συνέλευση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, ορίζουν και την στάση που επιβάλλεται να τηρήσουν οι ιατροί της χώρας, προκειμένου να προασπίσουν το καλώς νοούμενο επιστημονικό και επαγγελματικό τους συμφέρον, που είναι ταυτόσημο με το συμφέρον της Υγείας των πολιτών, το οποίο υπονομεύεται δραματικά από τις διατάξεις του συγκεκριμένου Προεδρικού Διατάγματος και από την αποσυρθείσα αλλά απειλούσα να επανέλθει, διαβόητη εγκύκλιο για την απελευθέρωση του ιατρικού επαγγέλματος.
Ο μόνος τρόπος να ακυρωθούν εν τοις πράγμασι οι κοινωνικά ανάλγητες και ιατρομάχες κυβερνητικές μεθοδεύσεις, είναι οι ιατροί να καταστούν κύριοι της υπόστασής τους, να διαφυλάξουν την κοινωνική, επιστημονική και επαγγελματική τους αξιοπρέπεια και να μη επιβραβεύσουν με την αυτοχειριαστική συμμετοχή τους, το ιστορικά πρωτοφανές αντιιατρικό πογκρόμ που βρίσκεται σε εξέλιξη και το οποίο στρέφεται ανεξαίρετα εναντίον όλων.
Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΔΗΣ Μέλος Δ.Σ. του ΠΙΣ
