Η απόφαση του πρωθυπουργού να ανακοινώσει δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση της 26ης-27ης Οκτωβρίου ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της εμπιστοσύνης της διεθνούς κοινότητας προς το πρόσωπό του. Είναι ξεκάθαρο σε όσους έχουν τη δυνατότητα να μιλούν με πηγές στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες πως κατέστη μη αξιόπιστος συνομιλητής μόλις ανακοίνωσε την απόφασή του, χωρίς να ενημερώσει τους δανειστές που επέλεξε ο ίδιος για τον ελληνικό λαό. Και πρόκειται για τους ίδιους δανειστές που εκπλιπαρούσε τους τελευταίους μήνες να του “κουρέψουν” το χρέος και να τον στηρίξουν πολιτικά.
Η ζαριά του κ. Παπανδρέου, που του επέβαλαν… συγγενείς και συνεργάτες του, ήταν η τρίτη πλέον λανθασμένη απόφαση που έλαβε στην πολιτική του καριέρα και στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας – η πρώτη και χειρότερη που θα καταγραφεί στην πολιτική του ιστορία ήταν η προσφυγή, χωρίς κανέναν σχεδιασμό, στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Η δεύτερη ήταν η με πάθος υποστήριξή του στο φιλοτουρκικό και ρατσιτσικό Σχέδιο Ανάν, που θα προσέφερε για πάντα την Κύπρο στον έλεγχο της Τουρκίας.
Εάν με την ανακοίνωσή του για το δημοψήφισμα ο κ. Παπανδρέου στόχευε σε εκβιασμό των δανειστών, στις Κάννες αντιλήφθηκε ότι η απόφασή του ήταν πολιτική αυτοκτονία. Σήκωσε το περίφημο… πιστόλι, που προφανώς το κουβαλά μαζί του από τον Φεβρουάριο του 2010, και αντί να πετύχει Μέρκελ και Σαρκοζί, το τοποθέτησε στον κρόταφο και πυροβόλησε το κεφάλι του.
Δεν νομίζω ότι από την εποχή του Αμερικανού πρέσβη Πιουριφόι, που ανέβαζε και κατέβαζε τις κυβερνήσεις της Δεξιάς έτσι για πλάκα, έχει ταπεινωθεί άλλος πρωθυπουργός όσο ο κ. Παπανδρέου. Η καγκελάριος της Γερμανίας και ο πρόεδρος της Γαλλίας του είπαν να επιστρέψει στην Ελλάδα, να ακυρώσει το δημοψήφισμα και να πάει στο σπίτι του. Η εντολή που έλαβε ήταν να υποστηρίξει πάση θυσία σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, διαφορετικά το επόμενο βήμα θα είναι η πτώχευση.
Στα δύο χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, ο κ. Παπανδρέου δεν προσέφερε τίποτα στη χώρα. Ας ελπίσουμε ότι φεύγοντας δεν θα αφήσει μόνο ερείπια…
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=24762&subid=2&pubid=63521023
