Αρκεί να δει κανείς την από χρόνια επιβαρημένη κατάσταση του τομέα της ψυχικής υγείας, που πρόσφατα δέχτηκε τη χαριστική βολή από το υπουργείο Υγείας. Η περικοπή 37 εκατ. (από τα 82 του προϋπολογισμού) για τους επιχορηγούμενους φορείς οδηγεί ήδη σε κλείσιμο ξενώνων χρονίως πασχόντων.
Από τις περίπου 220 δομές ψυχικής υγείας που συντηρούν 68 φορείς σε όλη τη χώρα, κάποιες έβαλαν λουκέτο, άλλες έδιωξαν ασθενείς, ενώ στο σύνολό τους υπολειτουργούν ή εξετάζουν συγχωνεύσεις. Είναι φορτωμένες με χρέη πάνω από 16 εκατ. και έχουν τους (συνολικά 3.050) εργαζομένους απλήρωτους επί 3-6 μήνες.
Μια εικόνα με άδεια ντουλάπια τροφίμων, σωρεία απειλών εξώσεων και λογαριασμούς απλήρωτους επί μήνες, δίνουν οι εργαζόμενοι. «Παίρνουμε χρήματα από τους ασθενείς που έχουν κάποιο επίδομα ή σύνταξη για να καλύψουμε τουλάχιστον τη σίτιση» ομολογεί ο Δημήτρης Ταγκλής, νοσηλευτής σε ξενώνα του ΕΠΙΨΥ, όπου ζουν 18 πάσχοντες με βαριές ψυχωσικές διαταραχές. «Γνωρίζω ξενώνες όπου οικογένειες φέρνουν τρόφιμα από τα σπίτια τους για να μη μείνουν νηστικοί οι ασθενείς» συνηγορεί και η Αγγελική Συλλιγαρδάκη, εργαζόμενη στο κέντρο ανηλίκων «Περιβολάκι».
Και οι δυο τους συμμετέχουν στο συντονιστικό εργαζομένων της ψυχικής υγείας, της αντιμετώπισης ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, κέντρα πρόληψης) και της ειδικής αγωγής, που πρώτη φορά συγκροτείται στη χώρα (syntergpsyex.blogspot.com). Επί ενάμιση μήνα, λαμβάνουν από το υπουργείο μόνο αόριστες υποσχέσεις.
Ανάλογη προσπάθεια ξεκίνησε και στη Θεσσαλονίκη, έπειτα από πρόσκληση του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας (paratiritiriopsy.org). Εργαζόμενοι αποφάσισαν να κρατήσουν ανοιχτή μια διαρκή συνέλευση «με στόχο να δικτυωθούν οι φορείς που μπορούν να βοηθήσουν τον ευάλωτο πληθυσμό» εξηγεί η Αννα Εμμανουηλίδου, κλινική ψυχολόγος και μέλος του Παρατηρητηρίου.
«Κάποιος που αντιμετωπίζει πρόβλημα μπορεί να απευθυνθεί σε αυτά για να αναχαιτίσει την κλιμάκωση και την επιδείνωσή του. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει και να εργάζεται -αν εργάζεται- χωρίς να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός γύρω του. Αν κλείσουν ή συρρικνωθούν τα κέντρα ψυχικής υγείας και όλη η φροντίδα περάσει στα νοσοκομεία, θα αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι μόνο όταν θα έχουν καταρρεύσει. Είναι σαν να προγραμματίζουμε την κοινωνία να ασθενήσει», συμπληρώνει.
Σε αδιέξοδο οδηγούνται και οι ίδιοι οι ψυχικά πάσχοντες. «Δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει» εξομολογείται ο Λ., πρόεδρος του Σωματείου Ληπτών Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας «Αυτοεκπροσώπηση». «Από τη μια χάνονται γενικά τα κεκτημένα των ληπτών, γιατί αν μειωθούν οι υπηρεσίες θα χειροτερέψει κι άλλο η ποιότητα ζωής μας. Από την άλλη, ξέρω ότι αν αύριο με πιάσει μια κρίση δεν θα υπάρχει δημόσιο νοσοκομείο να με νοσηλεύσει. Μαθαίνουμε ότι μειώνονται οι κλίνες στα δημόσια ψυχιατρεία και πολλοί ασθενείς θα βρεθούν στο δρόμο ή θα τσουβαλιάζονται σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, όπου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα».
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=318507
