Κατακλύζονται τα νοικοκυριά των εργαζόμενων που βλέπουν την ανεργία να χτυπά την πόρτα τους, αλλά και των μικροεπαγγελματιών που κλείνουν τα μαγαζιά τους, με ειδήσεις, άρθρα, σχόλια και διαφημίσεις για το νέο παράδεισο που υποτίθεται ότι μπορούν να βρούν σε κάποια ξένη χώρα, συνήθως στην Αυστραλία, τον Καναδά, στη Βρετανία, αλλά και σε χώρες της ευρωζώνης που δεν έχουν χτυπηθεί από την κρίση. Κι αν δεν είναι παράδεισος, λένε, σίγουρα θα είναι καλύτερα από την ελληνική κόλαση της ανεργίας, της πείνας και της καταστροφής. Ήδη, διάφορες χώρες που έχουν ελλείψεις ειδικευμένου εργατικού προσωπικού προχωρούν σε οργανωμένη διαφήμιση και διοχέτευση για την εγκατάσταση μεταναστών από τη χώρα μας, όπως η Αυστραλία ή παλιότερα η Μεγ. Βρετανία.
Οι χώρες που ζητούν επίσημα ή ημιεπίσημα εργατικό δυναμικό, συνήθως σκοπεύουν να αντλήσουν επιστημονικά μορφωμένο και υψηλά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
Αυτά τα επαγγέλματα, που από ελεύθεροι επαγγελματίες ή μεσαία στρώματα της παραγωγής μετατρέπονται σε σχετικά φτηνό εργατικό δυναμικό, θα αποτελούν έτσι κι αλλιώς όχι μόνο εργαζόμενους, αλλά και πολίτες δεύτερης κατηγορίας όπου κι αν πάνε. Επιπρόσθετα, καμία χώρα, ούτε η Αυστραλία, ούτε πολύ περισσότερο η Μεγ. Βρετανία δεν θα γλιτώσουν από την κρίση. Ο ρατσισμός που θα εξαπλωθεί, θα αγγίξει άμεσα και τους ίδιους. Η κρίση στην ξενιτιά θα είναι αβάσταχτη.
Από την άλλη, για την Ελλάδα, η νέα μετανάστευση θα προκαλέσει μια αφαίμαξη πολύ πιο μεγάλη και ποιοτικά διαφορετική από αυτήν της δεκαετίας του ’60. Γιατί αυτό το δυναμικό που το «παίρνει» έτοιμο το κεφάλαιο άλλης χώρας, «κόστισε» πολύ ακριβά στο λαό μας για να μορφωθεί, ενώ αποτελεί και βασική δύναμη για μια παραγωγική αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα. Η χώρα μας διαθέτει ένα πολύ ανεπτυγμένο, μορφωμένο, πολύγλωσσο και υψηλά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Η ελληνική αστική τάξη δηλώνει ανίκανη ακόμη και να το εκμεταλλευθεί!
Για όλους αυτούς τους λόγους, το εργατικό λαϊκό κίνημα και ειδικά η νεολαία, πρέπει να πουν «όχι στη μετανάστευση», για να δοθεί εδώ η μάχη από όλους.
