Εκείνη την Τετάρτη, στις 14 Σεπτεμβρίου, στα μέσα της προπόνησης, γύρω στις 7.10, αισθάνθηκε πόνο στο στήθος του. Κοντοστάθηκε, σταμάτησε, έπεσε κάτω. Η φίλη του αναστατωμένη έτρεξε στο αυτοκίνητο το ΕΚΑΒ, πενήντα μέτρα πιο πέρα. Χτύπησε την πόρτα, ήταν κλειστό. Εντρομη φώναξε «βοήθεια». Ενας αθλούμενος πλησίασε για βοήθεια. «Είμαι γιατρός, καλέστε το 166 να στείλει ασθενοφόρο, αυτό εκεί έχει απινιδωτή, αλλά είναι παροπλισμένο λόγω λιτότητας». Το ασθενοφόρο ήρθε από το «Τζάνειο», μετέφερε τον Βαγγέλη στο νοσοκομείο και εκεί οι γιατροί διέγνωσαν ότι ήταν ήδη νεκρός.
Τραγικές φιγούρες ο Αντώνης και η Στέλλα Τσιριγωτάκη, οι γονείς του αδικοχαμένου νέου από τον Πύργο Ηρακλείου Κρήτης, στο Δήμο Αρχανών. «Το παιδί μας δεν πρόλαβε να πάει στο νοσοκομείο, παρά τις βοήθειες που του έδωσε ο γιατρός που βρέθηκε τυχαία πλάι του και του έκανε μαλάξεις», μας λέει ο πατέρας του Βαγγέλη. «Μας βασανίζουν τόσα γιατί. Γιατί δεν ήρθε από το διπλανό «Μετροπόλιταν» ασθενοφόρο, γιατί δεν λειτουργούσε το ασθενοφόρο που ήταν παρκαρισμένο στο ΣΕΦ, γιατί ο ένας με στέλνει στον άλλο εκεί στο ΕΚΑΒ, που τηλεφωνούμε και ζητάμε να μάθουμε τι έγινε. Είμαι συνταξιούχος, επί τριάντα πέντε χρόνια δούλευα για το κράτος, έσφιγγα το ζωνάρι, βοηθούσα όσο μπορούσα. Αυτοί πώς βοήθησαν το λεβέντη μου;».
Ο τριαντάχρονος αρχικελευστής, με δώδεκα χρόνια υπηρεσίας στο Πολεμικό Ναυτικό, ήταν ένα παιδί χαρούμενο και αισιόδοξο, με φίλους, πάντα με καλή διάθεση.
Στα όρια της απόγνωσης οι γονείς του Βαγγέλη, αναζητούν εναγωνίως απαντήσεις, που δυστυχώς δεν έρχονται. «Πήραμε στο 166, ένας υπάλληλος μας είπε να πάρουμε το πρωί γιατί η βάρδια σχόλασε. Ελάτε στο ΕΚΑΒ, πίσω από το Γενικό Κρατικό, να κάνετε μια αίτηση στην υπηρεσία για να ξεκαθαρίσουμε τι έγινε, να μάθουμε γιατί ήταν παροπλισμένο το αυτοκίνητο του ΕΚΑΒ», μας λέει ο Αντώνης Τσιριγωτάκης.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
