Η τριετία 2010-2013 στην οποία δοκιμάστηκε ένα αμφιλεγόμενο μοντέλο διαχείρισης στην ηγεσία του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, με δυο διαφορετικά προεδρεία ολοκληρώθηκε, με αντικρουόμενα για πολλούς συναισθήματα. Έτσι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνουν εκλογές για τον Ιατρικό μας Σύλλογο καθώς και για εκπροσώπους μας για τον ΠΙΣ.
Όμως τι εκφράζουν οι εκλογές αυτές και τι περιμένει το Ιατρικό σώμα και τι μπορεί να περιμένει και ο έλληνας πολίτης από αυτή την διαδικασία;
Το προηγούμενο χρονικό διάστημα γίναμε μάρτυρες μιας ανελέητης επίθεσης τόσο από την Τρόικα όσο και από τις ηγεσίες του Υπουργείου, ορισμένες από τις οποίες πλειοδοτούσαν, ενάντια στο ιατρικό σώμα και ενάντια στον πολίτη, τόσο τον ασφαλισμένο, όσο και τον ανασφάλιστο. Τι πρέπει να αναμένει ο ιατρικός κόσμος το επόμενο χρονικό διάστημα, τόσο αυτός ο οποίος βρίσκεται εντός των δομών της Δημόσιας Περίθαλψης, όσο και αυτός που βρίσκεται εκτός, στο χώρο της ιδιωτικής. Υπάρχει κάποιος στρατηγικός σχεδιασμός από το Υπουργείο ή όλα γίνονται με την μορφή του βλέποντας και κάνοντας με σκοπό να συμπιέσουμε το κόστος του κρατικού προϋπολογισμού και αδιαφορώντας για το τελικό αποτέλεσμα;
Αν μελετήσει κανείς τις ενέργειες του ΥΥΚΑ όλο αυτό το διάστημα που διανύθηκε μάλλον το δεύτερο σκεπτικό κυριαρχεί στα κυβερνητικά επιτελεία.
Και από την άλλη πλευρά τι γίνεται; από την πλευρά του ιατρικού σώματος; Υπάρχει κάποιο σχέδιο, κάποια πρόταση από τις πλειοψηφούσες και κυριαρχούσες τα τελευταία χρόνια παραταξιακές δυνάμεις ή οι περισσότεροι ενδιαφέρονται στο να συναγελάζονται με τους εκάστοτε Υπουργούς και Πρωθυπουργούς μπαίνοντας από τις πίσω πόρτες των κυβερνητικών κτιρίων και αδιαφορώντας για το σύνολο του ιατρικού κόσμου; Μήπως οι περισσότεροι ενδιαφέρονται στο να βγάζουν φωτογραφίες με τους εκάστοτε κυβερνώντες και να λαμβάνουν μέρος σε κοκτέιλ πάρτι κάνοντας εμφανίσεις υψηλής ραπτικής; Εκ του αποτελέσματος μάλλον το δεύτερο γίνεται.
Αυτές οι εκλογές λοιπόν έχουν μια ιδιαιτερότητα.
- είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο στην οποία έχει μειωθεί από την μεταπολεμική περίοδο και μετά, η παρεχόμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του ελληνικού λαού,
- είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο που τόσο οι ιδιωτικές όσο και οι δημόσιες δομές περίθαλψης βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ελληνικό λαό,
- είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο στην οποίο εμφανίζεται έντονο το μεταναστευτικό κύμα του ιατρικού πληθυσμού, οδηγώντας σε πρωτοφανείς ελλείψεις σε ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό την χώρα,
- είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο όπου τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης είναι εμφανή τόσο στο προσδόκιμο επιβίωσης του ελληνικού λαού, όσο και στην εμφάνιση υπογεννητικότητας, καθώς και νόσων που είχαν εξαλειφτεί,
- και είναι οι πρώτες εκλογές στις οποίες το ιατρικό σώμα πρέπει να αναλογιστεί τα λάθη τα οποία έκανε τα προηγούμενα χρόνια, δίνοντας την πλειοψηφία σε παρατάξεις και πρόσωπα τα οποία ενδιαφέρονταν, όχι για την ουσία, αλλά για το φαίνεσθε, ενώ οι ηγήτορες του, χρησιμοποιούσαν την εκλογή τους σαν ένα βήμα για την είσοδο τους σε άλλες ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΡΤΕΣ.
