Η γραφειοκρατία έκανε πάλι το θαύμα της: Στο Λαϊκό νοσοκομείο, η διοίκηση ενημέρωσε περίπου 20 ασθενείς, οι οποίοι πάσχουν από σοβαρά, σπάνια, κληρονομικά νοσήματα ότι πλέον θα πρέπει να απευθύνονται στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ προκειμένου να λαμβάνουν τη θεραπεία τους. Προφανώς λόγω έλλειψης χρημάτων…
Το πρόβλημα δεν είναι νέο. Η συνεχιζόμενη μείωση των προϋπολογισμών των νοσοκομείων, όμως, το έχει κάνει εκρηκτικό, θέτοντας σε κίνδυνο άμεσα πια, τη ζωή των ασθενών. Είναι αναγκαίο πλέον να παρέμβει ο ίδιος ο Μάκης Βορίδης, καθώς λύσεις υπάρχουν ώστε αφενός να μην αυξηθούν οι δαπάνες και αφετέρου να εξυπηρετούνται απρόσκοπτα οι ασθενείς.
Ας δούμε όμως πώς ακριβώς έχει το θέμα. Υπάρχει μία σειρά φαρμάκων, τα οποία αφορούν σπάνια νοσήματα, όπως τη νόσο Gaucher, Fabry, MPSI & Pompe, Hunter κτλ. Τα φάρμακα για τις ασθένειες αυτές έχουν ενταχθεί στη λεγόμενη λίστα 3816 για νοσοκομειακή χρήση.
Τι σημαίνει αυτό; Σύμφωνα με τον νόμο 3816/2012, τα αναφερόμενα σε αυτήν τη λίστα φάρμακα με ένδειξη για νοσοκομειακή χρήση, πρέπει να παρέχονται μόνο από τα Δημόσια Νοσοκομεία, λόγω της ιδιαιτερότητας τους. Πρόκειται για σκευάσματα ιδιαιτέρως ακριβά, τα οποία γι’ αυτό αποκαλούνται Φάρμακα Υψηλού Κόστους.
Έλα όμως που τον Απρίλιο του 2012 εκδόθηκε η Υπουργική Απόφαση ΔΥΓ.3(α)/οικ. 34092 (ΦΕΚ 1003/Β/2-4-2012), η οποία λέει άλλα. Ειδικότερα, προβλέπει ότι, προς διευκόλυνση των νοσοκομείων και όπου αδυνατούν αυτά να εκτελέσουν παραγγελίες φαρμάκων υψηλού κόστους (λόγω έλλειψης κονδυλίων), η προμήθεια τους να γίνεται μέσω των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ.
Εδώ και πάνω από 2 χρόνια, λοιπόν, εκατοντάδες ασθενείς περνούν κάθε μία ή δύο εβδομάδες μία Οδύσσεια για να πάρουν τα φάρμακά τους. Τις περισσότερες φορές, τα νοσοκομεία τους παραπέμπουν στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Από εκεί είναι υποχρεωμένοι να επιστρέψουν στα νοσοκομεία για να λάβουν τη θεραπεία τους.
Να σημειώσω ότι τα φάρμακα αυτά είναι ευαίσθητα στις μεταβολές της θερμοκρασίας (2°C – 8°C). Κατά συνέπεια, οι ασθενείς υποχρεώνονται να τα μεταφέρουν με δική τους ευθύνη και με πενιχρά μέσα διατήρησης της θερμοκρασίας που απαιτείται, στο Νοσοκομείο, προκειμένου να υποβληθούν σε ενδοφλέβια χορήγηση. Οδύσσεια πραγματική…
Και όμως λύση υπάρχει: Τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ θα μπορούσαν να ρυθμίζουν ώστε τα φάρμακα να παραδίδονται απευθείας στα φαρμακεία των νοσοκομείων, ώστε εκεί να γίνεται η ενδοφλέβια χορήγηση των φαρμάκων αφού έχει κλειστεί ραντεβού με τον ασθενή. Άλλωστε, τόσο ο ΕΟΠΥΥ όσο και τα φαρμακεία των νοσοκομείων έχουν λίστες με τα ονόματα των ασθενών.
Έτσι, το κόστος των φαρμάκων δεν θα επιβαρύνει τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων, αλλά εκείνον του ΕΟΠΥΥ. Επιτέλους, τόσο δύσκολο είναι να μπορέσουν να συνεννοηθούν τα φαρμακεία των νοσοκομείων με εκείνα του ΕΟΠΥΥ, ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι ασθενείς; Έλεος πια… Κύριε Βορίδη δώστε λύση.
