Δυστυχώς, έχουμε επιβεβαιωθεί απολύτως σ’ όλες μας τις προβλέψεις για τα αποτελέσματα αυτής της υποτιθέμενης μεταρρυθμιστικής σας παρέμβασης τα τελευταία χρόνια. Στο θέμα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας έχουμε μία πλήρη αποδιοργάνωση και μία τεράστια δυσχέρεια των πολιτών να προσεγγίσουν δημόσιες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και άρα υποχρεώνονται συνεχώς να πληρώνουν από την τσέπη τους. Στο θέμα του φαρμάκου κατέπεσε παταγωδώς η επικοινωνιακή επιχείρηση περί φθηνού φαρμάκου με τιμή Σαμαρά και έχουμε μία αυξημένη επιβάρυνση των πολιτών για να έχουν τα φάρμακα που χρειάζονται. Επίσης, στην αντιμετώπιση του θέματος των ανασφάλιστων ανθρώπων, παρά το ότι υπήρξαν δύο κοινές υπουργικές αποφάσεις που αναγνώριζαν το πρόβλημα και έθεταν ένα πλαίσιο, δεν έχει προχωρήσει τίποτα.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι, εάν ισχύουν αυτά τα οποία είπε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ, η συζήτηση που κάνουμε δεν έχει νόημα, διότι ο Αντ. Σαμαράς είπε ότι σήμερα τα δημόσια νοσοκομεία έχουν συνεχή παρακολούθηση του κόστους τους με σύγχρονες μεθόδους και ότι η σπατάλη έχει δραστικότατα περικοπεί. Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η συζήτηση, αφού το έχετε εφαρμόσει, αφού έχετε αντιμετωπίσει τη σπατάλη στα δημόσια νοσοκομεία; Προς τι όλη αυτή η συνεχής ανακύκλωση του θέματος της σπατάλης, την οποία υποτίθεται ότι θα αντιμετωπίσετε;
Εμείς θεωρούμε ότι ο χώρος της υγείας είναι ένα πεδίο κάλυψης πραγματικών υγειονομικών αναγκών, επιδημιολογικά τεκμηριωμένων και βεβαίως ελεγχόμενου κόστους. Είναι ένα πεδίο αλληλεγγύης και άρσης ανισοτήτων, διασφάλισης ισοτιμίας.
Αλλά εσείς την ανισότητα τη θεωρείτε ευεργετική. Θεωρείτε ότι η ανισότητα είναι μηχανισμός που κινεί την οικονομία και ευνοεί την επιχειρηματικότητα και το κέρδος. Γι’ αυτό δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι σήμερα στη χώρα μας, την περίοδο της υγειονομικής φτώχειας, της ανθρωπιστικής κρίσης, της τεράστιας δυσκολίας των ανθρώπων να έχουν περίθαλψη, αυτό που θέλουμε δεν είναι ένα κράτος – ρυθμιστή της αγοράς. Θέλουμε ένα κράτος εγγυητή της ισότιμης πρόσβασης όλων των ανθρώπων στο θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό της υγείας.
Μας λέτε, λοιπόν, ότι θα κάνετε μια ρύθμιση, ένα ουδέτερο κοστολογικό σύστημα το οποίο είναι ένα εργαλείο και μπορεί να το εφαρμόσει ανάλογα με την πολιτική της βούληση οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αυτό είναι κατά την άποψή μας ένα θεμελιώδες λάθος.
Πουθενά στον κόσμο τα DRG’s δεν αποτέλεσαν και δεν αποτελούν απλώς έναν μηχανισμό κοστολόγησης. Σε όλον τον κόσμο και κυρίως στην Αμερική, από την οποία ξεκίνησαν, και βεβαίως στη Γερμανία από την οποίαν έχετε αντιγράψει το κακέκτυπο αυτό, είναι ένας μηχανισμός ταυτόχρονα ελέγχου της χρηματοδότησης και της ροής των πόρων.
Και έχετε υιοθετήσει άκριτα ένα μοντέλο -το γερμανικό- το οποίο στην ουσία στηρίζεται στην αυτοχρηματοδότηση των νοσοκομείων. Το κράτος στη Γερμανία εγγυάται τις υποδομές και τα νοσοκομεία στη συνέχεια ανταγωνίζονται με μοχλό τα ΚΕΝ για να εξασφαλίζουν πόρους και να πληρώνουν το προσωπικό τους. Εκεί ακριβώς οδηγείτε τα πράγματα: Στην απόσυρση, δηλαδή, του κράτους από την εγγυημένη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και ιδιαίτερα της μισθοδοσίας των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί. Διότι αυτός είναι ο κίνδυνος από την ενσωμάτωση του κόστους μισθοδοσίας στον συνυπολογισμό των ΚΕΝ.
Προσέξτε και ποια είναι η τεράστια διαφορά: Η Γερμανία είναι μια χώρα με 5% ανεργία, με ένα ισχυρότατο ασφαλιστικό σύστημα και με τελείως διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης της δημόσιας περίθαλψης και κυρίως της χρηματοδότησής της. Σε μια χώρα με 30% ανεργία, με 35% ανασφάλιστη εργασία και με καταρρέον ασφαλιστικό σύστημα, αυτή η γραμμή οδηγεί στην πλήρη διάλυση, οδηγεί στη μεγαλύτερη ανισότητα, στην απώλεια και της τελευταίας δυνατότητας πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας.
Θεωρώ ότι με την παρέμβαση αυτή στην ουσία επιχειρείτε να επηρεάζετε πλέον τις κλινικές αποφάσεις με απολύτως λογιστικά και νεοφιλελεύθερα κριτήρια. Αυτό το εργαλείο που μας λέτε εδώ έχει στην ουσία ενσωματωμένο ένα νεοφιλελεύθερο λογισμικό που οδηγεί στην πλήρη περικοπή του κοινωνικού κράτους, στην αποδιάρθρωση και των τελευταίων υπολειμμάτων δημόσιας περίθαλψης που έχουν μείνει στον τόπο μας και στη συνεχή οικονομική επιβάρυνση των ανθρώπων.
Εμείς, λοιπόν, θεωρούμε ότι αυτό το νεοφιλελεύθερο σχέδιο, το οποίο εξελίσσεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια, θέλει ένα μίζερο, υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο δημόσιο σύστημα για τους πολλούς και τους φτωχούς και θέλει κι έναν αναπτυσσόμενο συνεχώς ιδιωτικό τομέα για τους έχοντες και κατέχοντες. Είναι ένα σύστημα το οποίο θα παρέχει ένα ελάχιστο πακέτο παροχών τόσο ανεπαρκών, ώστε θα αναγκάζονται όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να συμπληρώνουν από την τσέπη τους και να κάνουν συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση. Δεν είναι τυχαίο ότι επενδύουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αυτήν την περίοδο στη διαφήμιση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυξάνονται οι τζίροι τους.
Η απάντηση σε αυτό το νεοφιλελεύθερο και διαλυτικό για το σύστημα υγείας σχέδιο είναι ένα άλλο μετανεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, είναι η ανάκτηση του δημόσιου χώρου στον τομέα της περίθαλψης. Είναι η επανακοινωνικοποίησή της στην πραγματικότητα. Είναι η ανακατανομή δημόσιων πόρων υπέρ των δημόσιων και όχι υπέρ του κρατικοδίαιτου επιχειρηματικού τομέα.
* Από την ομιλία του Ανδρέα Ξανθού, βουλευτή Ρεθύμνου και υπεύθυνου της ΕΕΚΕ Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, στη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας «Γενικές διατάξεις για τη δημιουργία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων – Σύσταση και Καταστατικό της Εταιρείας με την επωνυμία «Εταιρεία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων Ανώνυμη Εταιρεία»
