Πολιτική Διακήρυξη
Συνάδελφοι –Συναδέλφισες.
Η Συμπαράταξη Γιατρών είναι μια νέα συνδικαλιστική παράταξη που ιδρύθηκε από παλαιά και νέα μέλη του Ιατρικού Συνδικαλιστικού κινήματος και κινείτε πολιτικά στον προοδευτικό πολιτικό πόλο.
Η Συμπαράταξη Γιατρών δεν είναι ενταγμένη σε κανένα πολιτικό κομματικό φορέα έτσι όπως χαρτογραφείτε σήμερα το πολιτικό-κομματικό σύστημα στην Χώρα.
Η Συμπαράταξη Γιατρών κρίνει και τοποθετείται στην πολιτική και οικονομική κρίση που διέρχεται η Χώρα μέσα από το πρίσμα της προοδευτικής εξόδου από την κρίση με δημοκρατική και προοδευτική στρατηγική.
Το κοινωνικό κράτος είναι ένας από τους στόχους που οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις απαξιώνουν και αποψιλώνουν εμποροποιώντας την υγεία και την παιδεία.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους γιατρούς είτε αυτοί παρέχουν υπηρεσίες στο ΕΣΥ είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε είναι αυτοαπασχολούμενοι.
Ιδιαίτερα όμως απευθυνόμαστε στην νέα γενιά γιατρών που γίνονται οι σύγχρονοι μετανάστες , που είναι οι κακοπληρωμένοι υπάλληλοι των μεγάλων διαγνωστικών και θεραπευτικών κέντρων, σε αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση στον ΕΟΠΥΥ, σε αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ , σε αυτού που δουλεύουν όλη μέρα για να πληρώνουν τις τράπεζες και τα χαράτσια, σε αυτούς που εξαθλιώνονται στα ΤΕΠ των νοσοκομείων χωρίς εκπαίδευση.
Σε όλους εμάς που δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τον αυταρχισμό της κυβέρνησης αλλά και τον συντεχνιακό λόγο της αντιπολίτευσης .
Συνάδελφοι /Συναδέλφισες
Η χώρα διέρχεται κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, υπερδεκαετούς διάρκειας , κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι:
-Η διάλυση της παραγωγικής βάσης.
-Η Φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή και η φοροαπαλλαγή του εγχώριου παρασιτικού κεφαλαίου.
-Η κλεπτοκρατία , η διαφθορά, οι υπερτιμολογήσεις, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος , η εξαγωγή κεφαλαίων σε off-shore εταιρείες., χαρακτηριστικό όλων των καπιταλιστικών χωρών αλλά με ιδιαίτερες παθογένειες στην χώρα μας.
Αυτή η κρίση θεσμών και αξιών διολισθαίνει την δημοκρατία μας σε ολοένα και αυταρχικότερες μορφές άσκησης της , που θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, και το κυριότερο θέτουν σε κίνδυνο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
-Η οικονομική κρίση αποτέλεσμα της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών της χώρα και της λειτουργίας της δημοκρατίας, χρησιμοποιείτε ως σημείο αναφοράς για την επέλαση του ανταγωνισμού της αγοράς χωρίς κανόνες που απορυθμίζει συνολικά τις συνθήκες και όρους λειτουργίας των εργασιακών σχέσεων.
Το κοινωνικό κράτος σαν βασικός παράγων ρύθμισης και απονομής της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης συρρικνώνεται και αμφισβητείται.
Η πόλωση στην βάση του άξονα λαϊκισμός – αντιλαϊκισμός οξύνεται τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Κάθε συνάρθρωση λαϊκών αιτημάτων καταγγέλλεται από τους κυβερνόντες ως λαϊκιστική.
Κάθε διεκδίκηση, κάθε διαμαρτυρία μπορεί να αγνοηθεί και να τεθεί στο περιθώριο εντασσόμενη στο πεδίο του λαϊκισμού .
Όλες οι συλλογικές πρακτικές στιγματίζονται ως λαϊκιστικές και χάνουν το πολιτικό τους περιεχόμενο αν απομακρύνονται έστω και κατ’ ελάχιστο από την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική διαχείριση της κρίσης. Αποκορύφωση αυτής της πολιτικής η εσκεμμένη πλήρης απαξίωση του συνδικαλισμού.
Η παράταση της πολιτικής αυτής ενισχύει τις τάσεις απόσχισης σημαντικών τμημάτων του λαού από την ιδέα ενός δημοκρατικού κοινωνικού συμβολαίου και εξωθεί λαϊκά κοινωνικά στρώματα εκτός δημοκρατικού τόξου.
Η καθημερινή καταγγελία όλων των μη συμβατικών μορφών κοινωνικής διαμαρτυρίας ως αντιδημοκρατικών ενθαρρύνει τις δυνάμεις της νεοναζιστικής ακροδεξιάς όπως την Χρυσή Αυγή να διεκδικεί την εξέγερση εναντίων των οικονομικών ελίτ.
Τμήμα των εγχώριων εκσυγχρονιστικών ελίτ βρήκε στη κρίση μια ευκαιρία να αναδιατάξει συνολικά την οικονομική, πολιτική και πολιτισμική ζωή σε μια μεταδημοκρατική κατεύθυνση που τον κυρίαρχο ρόλο θα ασκεί η χρηματοπιστωτική εξουσιαστική δομή.
Η εξουσιαστική χρηματοπιστωτική δομή δεν έχει ανάγκη τους παραδοσιακούς τύπους πολιτικής και κοινωνικής νομιμοποίησης , δεν χρειάζεται ούτε την κλασική παραγωγική δομή , ούτε την μεσαία τάξη, ούτε την αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Επιτίθεται στην ίδια την μεσαία τάξη , υπονομεύει το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, υποτάσσει, αποδιαρθρώνει και περιθωριοποιεί τις παραγωγικές δομές της πραγματικής οικονομίας.
Η τρομοκράτηση και η καλλιέργεια της απόγνωσης και της αυτααπαξίωσης των πολιτών συγκροτεί το πολιτικοϊδεολογικό οπλοστάσιο των συστημικών συμφερόντων μιας οικονομικής κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας το οποίο ενεργοποιούν και αναπαράγουν επί 24ώρου βάσεως, τα διατεταγμένα ΜΜΕ και οι μνημονικοί προπαγανδιστές τους.
-Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία μια νέα ενότητα στόχων , κοινωνικών, οικονομικών και θεσμικών για να εκφράζεται δημοκρατικά η κοινωνική πλειοψηφία.
Η κοινωνική διεκδίκηση , η εθνική αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός είναι απαραίτητα στοιχεία για να καταπολεμήσουμε την αδικία και την πνευματική και υλική φτώχεια που οδηγεί σε περιθωριοποίηση την χώρα.
Σήμερα η χώρα έχει ανάγκη μια νέα εθνική λαϊκή πολιτική ενότητα που θα βάλει στόχους αποκατάστασης και βαθέματος της δημοκρατίας στην χώρα , στόχους αναπτυξιακούς, κοινωνικούς , πολιτικούς, απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επέλαση.
-Πέντε χρόνια μετά την κρίση το ζητούμενο για την χώρα παραμένει το ίδιο, “Έξοδος από την κρίση με ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας”.
Η έξοδος από την κρίση με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό ,συναντά δύο διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις που εκφράζουν και διαφορετικές επιδιώξεις παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου για τους πολίτες και την Ελλάδα.
-Η συντηρητική –νεοφιλελεύθερη, με την επιβολή ενός οικονομικού μοντέλου που κυριαρχείται από την πρόταξη των δημοσιονομικών (έλλειμμα- χρέος- πληθωρισμός) της οικονομίας. Η στρατηγική αυτή οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης, που θυσιάζει την μεσαία τάξη και τις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας ,χωρίς στην πράξη να απαντά στο πρόβλημα του χρέους και της ανάταξης της παραγωγικής βάσης.
-Η προοδευτική με αναπτυξιακό και αναδιανεμητικό προσανατολισμό, με ενεργητικές πολιτικές για νέες θέσεις εργασίας και βιώσιμη ανάπτυξη.
Είναι αυτονόητο ότι μέρος της πολιτικής τους αποτελεί η δημοσιονομική σταθερότητα και η εξυγίανση, ωστόσο πάντα επιζητούν τη διαλεκτική σχέση των τριών, τη σύνθεση της σταθερότητας και της ανάπτυξης, της αύξησης του πλούτου και της αναδιανομής του, της αύξησης των εσόδων του κράτους μέσω ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, της πάταξης της φοροδιαφυγής και της αντιμετώπισης της διαφθοράς και μείωσης των δαπανών μέσω της πάταξης της δημόσιας σπατάλης.
Όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση μέσα από τις πολιτικές και τους πολιτικούς που δημιούργησαν την κρίση ή ψεύδονται ή έχουν αυταπάτες ή έχουν ψευδαισθήσεις.
Η εφαρμοζόμενη εδώ και πέντε χρόνια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική δίνει διέξοδο για τους έχοντες, για την ελίτ του χρηματοπιστωτικού, χρηματιστηριακού και του παρασιτικού κεφαλαίου, όχι για τους εργαζόμενους, τις κοινωνίες και τους λαούς.
Η οργάνωση μιας προοδευτικής πρότασης απέναντι στο σύστημα της πρωτοκαθεδρίας των αγορών που συντρίβει τις κοινωνίες, τις κοινωνικές δομές και την δημοκρατία, και η αποδυνάμωση της χρηματοοικονομικής του εξουσίας, μπορεί να οδηγήσει σε μια θετική διέξοδο τους λαούς, τις κοινωνίες, τις παραγωγικές οικονομικές δυνάμεις από το να πληρώσουν ένα δυσβάσταχτο ανθρώπινο, περιβαλλοντολογικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος για την επιβίωση των παγκόσμιων καπιταλιστικών ελίτ.
-Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει δώσει μάχες για την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, των πολιτικών της λιτότητας, και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Παράλληλα, έχει βγάλει τα συμπεράσματα του από προοδευτική σκοπιά, για την κρίση. Είναι θετικό ότι στα σωματεία και στα άλλα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος αναπτύσσονται προοδευτικές αντιλήψεις και πρωτοβουλίες καθότι επείγει ο επαναπροσδιορισμός των λειτουργιών και των προσανατολισμών του, τόσο με πολιτικούς όσο και με κοινωνικούς όρους, κόντρα σε φαινόμενα γραφειοκρατίας και συντεχνιών, προκειμένου να συμβάλλει θετικά σε επιλογές και δράσεις για την προοδευτική έξοδο από την κρίση.
Για την Συμπαράταξη Γιατρών
Νικόλαος Εμμ Μπατάκης Τάκης Κορμάς
