Τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο χώρο της Υγείας αντανακλούν με ακρίβεια τη γενική κατάσταση της χώρας. Η εικόνα είναι τραγική. Ενα Δημόσιο σχεδόν διαλυμένο, με την κρατική μηχανή να εργάζεται απλώς στο ρελαντί, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις παραγωγικότητας, και με το κοινωνικό κράτος, που ούτως ή άλλως ποτέ δεν διακρινόταν για τη στιβαρότητά του και τη συνέπειά του απέναντι στον πολίτη, να τελεί υπό πλήρη κατάρρευση. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και στον τομέα της δημόσιας Υγείας. Το πάλαι ποτέ κραταιό ΕΣΥ συντηρείται με το ζόρι στη «ζωή», καθώς οι πόροι μειώνονται διαρκώς και το ανθρώπινο δυναμικό που στήριζε τη λειτουργία του, γιατροί και νοσηλευτές, βρίσκεται υπό διωγμό.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα του Μνημονίου και της δημοσιονομικής προσαρμογής, οι δαπάνες για την υγεία των πολιτών θεωρούνται πολυτέλεια και οι δραστικές περικοπές τους «δημόσιο συμφέρον». Κάπως έτσι, ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης παρέλαβε από τους προκατόχους του και τη γερμανική ηγεσία της Task Force ένα αναλυτικό σχέδιο για τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ και τη μετατροπή του σε φορέα παροχής υπηρεσιών σε… πελάτες. Και έσπευσε να το υλοποιήσει, για το καλό μας.
«Ιδιωτικοποιούνται τα πάντα… Ο γιατρός θα σου γράφει τις εξετάσεις και μετά θα τρέχεις στον ιδιωτικό τομέα να τις κάνεις. Επί πληρωμή», έλεγε χθες μια χειρίστρια μηχανημάτων στο νοσοκομείο «Αγιος Σάββας», που συμμετείχε στην πανυγειονομική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή, την ώρα της ψήφισης του νόμου για την ίδρυση του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας (ΠΕΔΥ).
Είναι τόση η ένταση που επικρατεί στο χώρο, ώστε ακόμη και οι «γαλάζιοι» γιατροί έχουν ξεσηκωθεί κατά των επιλογών του υπουργού Υγείας, οι οποίες οδηγούν υποχρεωτικά στην απομάκρυνση – απόλυση χιλιάδων γιατρών και βάζουν λουκέτα σε πολλά πολυϊατρεία του πρώην ΙΚΑ.
Το πρόβλημα όμως είναι ευρύτερο. Εχει να κάνει με τη μη παροχή βασικών υπηρεσιών του κράτους προς τους πολίτες. Είναι προφανές ότι στο νέο κοινωνικό Νταχάου, που σχεδιάζουν οι κυρίαρχες στην Ευρώπη νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η δωρεάν δημόσια Υγεία δεν συγκαταλέγεται σ’ αυτές.
Διότι, είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να αναζητείς τρόπους εξορθολογισμού της λειτουργίας των νοσοκομείων, περιορισμού της σπατάλης και της διαφθοράς που υπήρχε στο χώρο των προμηθειών· και τελείως άλλο να περικόπτεις θέσεις εργασίας, να κλείνεις κλινικές, να μεταφέρεις στις πλάτες των ασθενών πρόσθετα βάρη νοσηλείας και φαρμακευτικής δαπάνης.
Με πρόσχημα την ανάγκη περικοπών, μπαίνει ανοικτά σε κίνδυνο η υγεία και η ζωή των πολιτών. Και αυτό είναι ακόμη ένα μνημονιακό έγκλημα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=414026
