Χωρίς σαφή, μετρήσιμα και άρα αντικειμενικά κριτήρια θα καταρτισθούν οι λίστες της εφεδρείας στο Δημόσιο, καθώς μέχρι τώρα η κυβέρνηση δεν έχει ξεκαθαρίσει ούτε πώς, ούτε ποιοι θα επιλέξουν τους 50.000 υπαλλήλους, που θα βρεθούν άμεσα (μέσα στον επόμενο μήνα) εκτός υπηρεσίας, παίρνοντας το βάπτισμα της Ιφιγένειας στην ελληνική δημόσια διοίκηση…
Η τεχνική τού… στρίβειν διά της εφεδρείας, που επινόησε η κυβέρνηση, προκειμένου να μειώσει το μισθολογικό κόστος στο Δημόσιο στο πρώτο και πιο σημαντικό επίπεδο, δηλαδή στη διαδικασία επιλογής του πλεονάζοντος προσωπικού, δεν περιλαμβάνει τη συμμετοχή του ΑΣΕΠ με οποιονδήποτε τρόπο.
Το ΑΣΕΠ αναλαμβάνει δράση, κρίνοντας με κριτήρια αντικειμενικά (τίτλοι σπουδών, ηλικία, δεξιότητες, κοινωνικά κριτήρια, κ.τ.λ.), τα οποία περιλαμβάνονται στο Προεδρικό Διάταγμα, που έδωσε στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρης Ρέππας, αφού ολοκληρωθούν από τις υπηρεσίες οι λίστες της εφεδρείας, δηλαδή κατόπιν εορτής και βαθμολογούν υπαλλήλους, οι οποίοι ήδη βρίσκονται στον προθάλαμο της απόλυσης…
Η συγκεκριμένη διαδικασία, πέρα από τη βαρβαρότητα του μέτρου, εγείρει αρκετά ερωτήματα, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως οι γκρίζες ζώνες της εφεδρείας. Αυτά είναι:
Ερώτημα 1ο
Στην πρώτη γραμμή της εφεδρείας είναι όσοι υπάλληλοι βρίσκονται «κοντά στη συνταξιοδότηση». Κανείς, όμως, ακόμα, δεν έχει ορίσει ούτε το «πόσο κοντά» ούτε σε «ποια συνταξιοδότηση». Δηλαδή μιλάμε για την τελευταία διετία, τριετία ή πενταετία πριν από τη σύνταξη ενός υπαλλήλου. Διότι, αν ένας υπάλληλος βγει στην εφεδρεία, έχοντας ως… ύψιστη προστασία το επίδομα του 60% του βασικού του μισθού για 12 μήνες, πώς θα διανύσει τα υπόλοιπα δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια, που του απομένουν για τη συνταξιοδότηση; Ολοι γνωρίζουν ότι, ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, οι πόρτες είναι κλειστές για τους εργαζομένους που βρίσκονται σε αυτή τη φάση, δηλαδή λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση.
Κανείς δεν μας έχει ενημερώσει, επίσης, τι θα ισχύσει με τις συνταξιοδοτήσεις γυναικών με ανήλικο παιδί, δηλαδή πόσο ασφαλιστικό χρόνο θα πρέπει να έχει συμπληρώσει μια εργαζόμενη και κάτω από ποιες προϋποθέσεις, για να οδηγηθεί στην εφεδρεία. Πληροφορίες μιλούν για 25 συμπληρωμένα χρόνια, όταν υπάρχει ανήλικο παιδί. Τέλος, δεν έχει διευκρινισθεί πώς θα υπολογίζεται η σύνταξη, διότι όλοι καταλαβαίνουν ότι το 60% του βασικού μισθού του τελευταίου χρόνου θα σύρει το ύψος της σύνταξης προς τα κάτω.
Ερώτημα 2ο
Το δεύτερο χαρακτηριστικό εκείνων που θα βγουν στην εφεδρεία είναι επίσης ότι θα πρόκειται για εργαζομένους «χαμηλών προσόντων». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Οτι ο εργαζόμενος δεν διαθέτει μεταπτυχιακά και τίτλους σπουδών; Οτι δεν γνωρίζει ξένες γλώσσες; Οτι είναι απόφοιτος Λυκείου ή υποχρεωτικής εκπαίδευσης; Αυτό, όμως, αποτελεί επιφανειακή θεώρηση των πραγμάτων. Διότι υπάρχουν εξαίρετοι υπάλληλοι οργανισμών (τεχνίτες), που είναι υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Οπως υπάρχουν και απόφοιτοι Λυκείου, που έχουν αποκτήσει δεξιότητες στο Δημόσιο και είναι απαραίτητοι για την υπηρεσία τους. Πώς, με μια γραφειοκρατική αντίληψη, θα κατηγοριοποιηθούν ως δεύτερης κλάσης εργαζόμενοι και θα ενταχθούν στην εφεδρεία;
Ερώτημα 3ο
Ποιοι θα είναι εκείνοι που θα καταρτίσουν τις λίστες που θα πάρει το ΑΣΕΠ, ποιοι θα χαρακτηρίσουν κάποιον υπάλληλο ως πλεονάζοντα; Οι διευθυντές των υπηρεσιών, τα διοικητικά συμβούλια των Οργανισμών, οι τμηματάρχες; Σίγουρα, εκείνοι που γνωρίζουν τους εργαζομένους και την ποιότητα της εργασίας που προσφέρουν από πρώτο χέρι, είναι όσοι έχουν θέσεις ευθύνης (τμηματάρχες, διευθυντές, γενικοί διευθυντές). Αν τελικά εκείνοι καταρτίσουν τις λίστες της εφεδρείας, πώς εξασφαλίζεται ότι δεν θα υπεισέλθει ο προσωπικός παράγοντας, προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες, αφού τα κριτήρια δεν είναι μετρήσιμα και άρα αντικειμενικά;
Ερώτημα 4ο
Πώς θα αποκλεισθεί το ενδεχόμενο των παρεμβάσεων από πολιτικούς, για να μην ενταχθούν στην εφεδρεία ημέτεροι; Ποιες δυνατότητες έχει ένας απλός διευθυντής ή τμηματάρχης να αντισταθεί στις πιέσεις και τα «τηλεφωνήματα» υψηλά ιστάμενων πολιτικών προσώπων;
Ερώτημα 5ο
Ποιοι θα είναι αυτοί οι «εξωτερικοί σύμβουλοι», που θα κρίνουν σε δεύτερο επίπεδο τους υπαλλήλους, σε εκείνους τους φορείς του Δημοσίου, όπου οι υπάλληλοι ξεπερνούν τους 100; Με ποια κριτήρια θα κάνουν την επιλογή τους, που θα οδηγήσει ένα τμήμα των εργαζομένων στην κατηγορία του πλεονάζοντος προσωπικού, δηλαδή στην εργασιακή εφεδρεία, δηλαδή στην ανεργία; Δεν γνωρίζουν καθόλου τους συγκεκριμένους υπαλλήλους, ούτε, πολύ περισσότερο, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται, τις επιδόσεις τους, τις δεξιότητές τους, την απόδοσή τους. Πώς θα αποτραπούν οι αυθαίρετες κρίσεις, τη στιγμή, μάλιστα, που το διακύβευμα είναι η ίδια η ύπαρξη ενός εργαζομένου στην υπηρεσία του, η ίδια η δουλειά του, που μέχρι χθες, μάλιστα, ήταν σίγουρη, δυνάμει της σύμβασης αορίστου χρόνου;
