Λαμπροπούλου Ελένη( Διευθύνουσα). 30 χρόνια,(1973-2003), στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο

Το 1973 ήταν το ξεκίνημα της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας.Κοριτσάκι 23 ετών, με όνειρα και ελπίδες, ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου από το τμήμα της παιδιατρικής κλινικής.Όταν ήλθα στο νοσοκομείο, λειτουργούσαν δύο κλινικές:Στον τρίτο όροφο η παθολογική κλινική, με τις ειδικότητες του παθολογικού τομέα.

ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Διευθυντής ήταν ο κύριος Μέγγος, με μία βοηθό την κυρία Παπαδέα και προϊσταμένη του τμήματος η νοσηλεύτρια κυρία Δημουλιά.

Στον τέταρτο όροφο η χειρουργική κλινική με όλες τις χειρουργικές ειδικότητες.

 Διευθυντής ήταν ο κύριος Βασιλακόπουλος(Αγάς) με έναν βοηθό τον κύριο Γιαννόπουλο Αθανάσιο, σημερινό υφυπουργό υγείας και προϊσταμένη η νοσηλεύτρια κυρία Ψυχογιού.  

 Οφθαλμίατρος ο κύριος Λουρίδας, ΩΡΛ ο κύριος Δεκάζος, Γυναικολόγος ο κύριος Κορμάς με δύο μαίες την κυρία Μαλίρη και την κυρία Κάτσουλα.+

  του νοσοκομείου ήταν η κυρία Κατσίγιαννη.

Διευθυντής ο κύριος Κουτσούγερας.

Πρόεδρος ο κύριος Καλτεζιώτης.

 

Λειτουργούσε ακτινολογικό εργαστήριο με τον ιατρό κύριο Ψυχογιό  και τον παρασκευαστή κύριο Παπανικολάου, μικροβιολογικό και αιμοδοσία με την ιατρό κυρία Γαβρά και τις παρασκευάστριες κυρίες Τυροβολά και Μπουγιούκου και από το 1974 την κυρία Παναγοπούλου, πρώτη υπάλληλο με οργανική θέση στην Αιμοδοσία.

 Το Χειρουργείο λειτουργούσε στον 4^ο όροφο με προϊσταμένη την κυρία Μπούρα, 1 αδελφή την κυρία Μεταλλιού και 1 νοσοκόμο τον κύριο Φιλιππόπουλο. Κάλυπταν το Χειρουργείο σε 24ωρη βάση και είχαν την ευθύνη του κλιβάνου, για αρκετά χρόνια χωρίς ρεπό και υπερωρίες. Αναισθησιολόγο διέθετε   το στρατιωτικό νοσοκομείο όπως και Μαγειρεία, Πλυντήρια, Καθαριότητα.

   κλικ στις εικόνες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ	1974
Νοσηλευτές	4
Αδελφές Νοσοκόμες μονοετούς	1
Πρακτικές Νοσοκόμες	10
Επισκέπτριες Υγείας	1
Κοινωνικοί Λειτουργοί	1
Μαίες	2
Παρασκευαστές	3
Διοικητικοί Υπάλληλοι	9
Ιατροί	10
Οδηγός Ασθενοφόρου	1
Υπεύθυνος Φαρμακείου	1
	43

 

 

 

ΕΤΗ	1974	1980	1984	1990	2000	2004
ΣΥΝΟΛΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ	43	195	308	534	625	629

 

 

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ 2004
Νοσηλευτική Υπηρεσία		Ιατρική Υπηρεσία		Διοικητική Υπηρεσία	Γενικό Σύνολο
Νοσηλευτές ΤΕ	63	Ειδικευμένοι	61
Επισκέπτες Υγείας ΤΕ	4	Ειδικευόμενοι	31
Μαίες ΤΕ	7	Τρίμηνης Υποχρ. Εκπαίδ.	18
Βοηθοί Νοσηλευτών	118	Φαρμακοποιοί	1
Βρεφοκόμες	5	Βιολόγοι	1
Πρακτικές Νοσοκόμες	10	Βοηθός Φαρμακείου	1
Τραυματιοφορείς	28
Βοηθοί Θαλάμου	22
	257		113	259	629

 

 

 

Μαζί με μένα το Νοέμβριο του 1973 διορίστηκαν η κυρία Κόσσυβα νοσηλεύτρια, 2 αδελφές η κυρία Ψωφίμη και η κυρία Κωνσταντούρου, 2 νοσοκόμοι οι κύριοι Νικολόπουλος και Παπαοικονόμου και οι ιατροί κύριος Μπουργιώτης Παιδίατρος και κύριος Κωνσταντόπουλος Ουρολόγος.(σημερινός Νομάρχης του νομού μας).

 

Έτσι ξεκινούν στο ισόγειο η Παιδιατρική με τα πρόωρα και η Ουρολογική κλινική.

 

Τον Φεβρουάριο του 1974 διορίζονται αδελφές νοσοκόμες από τη σχολή της Καλαμάτας. Έδωσαν μεγάλη ανάσα και νέα πνοή στο νοσοκομείο, γιατί ήταν παιδιά με κέφι και για πολλά χρόνια αποτέλεσαν την ψυχή του νοσοκομείου.

 

Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω λίγο στις συνθήκες δουλειάς τότε, για να δείτε, κυρίως οι νεότεροι, τον τρόπο που δουλεύαμε αλλά και το παράδοξο να είμαστε ευχαριστημένοι.

 

Στο ισόγειο που συστεγάζονταν Παιδιατρική και Ουρολογική δούλευε 1 αδελφή σε κάθε βάρδια.

 

Λόγω έλλειψης πρόληψης-εμβολίων και Κέντρων Υγείας υπήρχαν πολλά περιστατικά σε βαριά κατάσταση και παραμελημένα.

 

Τηλέφωνα δεν υπήρχαν. Ένα τηλέφωνο μόνο στην Παθολογική κλινική στον 3^ο όροφο για όλο το νοσοκομείο, στο γραφείο της προϊσταμένης και 1 στο γραφείο του Διευθυντή του νοσοκομείου.

 

Εξωτερικά ιατρεία γίνονταν στις κλινικές.

 

 

 

Όταν ερχόταν περιστατικό ή είχαμε πρόβλημα στην κλινική και είχε φύγει ο ιατρός, ανεβαίναμε στον 3^ο όροφο, τον παίρναμε τηλέφωνο οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή νύχτας για να πάρουμε οδηγίες και να τον καλέσουμε να έλθει. Ο κύριος Μπουργιώτης είχε τρακάρει πόσες φορές για να έλθει γρήγορα. Βοηθός στην κλινική όπως σας είπα δεν υπήρχε.

 

Ήθελες χειρουργό ή άλλη ειδικότητα, έπρεπε η αδελφή να τρέξει να τον βρει αυτοπροσώπως.

 

Απαντήσεις εξετάσεων μικροβιολογικών-ακτινολογικών το ίδιο.

 

Το οξυγόνο ήταν σε μεγάλες οβίδες που τις μεταφέραμε από τον ένα θάλαμο στον άλλο με πολύ δυσκολία και κούραση.

 

Ευτυχώς η παιδιατρική ήταν στο ισόγειο και όλο κάποιος περνούσε είτε διοικητικός υπάλληλος είτε ο οδηγός του ασθενοφόρου(κύριος Μανιάτης) ή ο κύριος Μαρκόπουλος υπεύθυνος του Φαρμακείου που στεγαζόταν  δίπλα από το γραφείο της προϊσταμένης. Όλοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν όταν τους το ζητούσες. Ήταν ακατόρθωτο να περάσεις ορό σε ένα μωρό χωρίς τη βοήθεια κάποιου ή να μεταφέρεις μια μεγάλη οβίδα οξυγόνου μόνος σου.

 

Οι συνθήκες ήταν δύσκολες.

 

Τα σημερινά αυτονόητα τότε ήταν ακατόρθωτα. Π.χ. υλικό αναλώσιμο για εφ’ άπαξ χρήση δεν υπήρχε. Οι σύριγγες ήταν γυάλινες.

 

 

Τις τυλίγαμε με επίδεσμο και τις βράζαμε για αποστείρωση. Πεταλούδες σκαλπβέιν ελάχιστες. Τις βάζαμε σε σεταβλόν μετά από καλό πλύσιμο, βράσιμο και τις ξαναχρησιμοποιούσαμε.

 

Τα γάντια τα πλέναμε τα σκουπίζαμε, τους βάζαμε ταλκ, κατόπιν στις γαντοθήκες και στον κλίβανο. Στα σετ παρακέντησης , αποκάλυψης αυτοσχεδιάζαμε. Οι καθετήρες στην Ουρολογική πλένονται μπαίνουν σε αντισηπτικό  βράζονται και ξαναχρησιμοποιούνται. Τα ίδια περίπου γίνονται και στην Παθολογική με τα Levin και τα πτυελοδοχεία.

 

Οι αλλαγές στην Ουρολογική γίνονταν ως εξής: ο ιατρός κύριος Κωνσταντόπουλος έπαιρνε το βάζο με την πολυπάγρα, το νεφροειδές, το λευκοπλάστ και το ψαλίδι ενώ η προϊσταμένη κυρία Κόσυβα το κουτί με τις γάζες, το Betadine και το κουτί με τα εργαλεία. Πήγαιναν στον ασθενή για αλλαγή, χρησιμοποιώντας σαν πάγκο εργασίας το κομοδίνο του αρρώστου.

 

Χρειάστηκαν πολλές πιέσεις και αγώνας για να πείσουμε για την ανάγκη προμήθειας υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Ακόμη και το πράσινο σαπούνι για να πλένουμε τα χέρια μας μετράτε. Στις τέντες Οξυγόνου βάζουμε πάγο αφού τον θρυμματίσουμε απ’ τις ασήκωτες παγοκολώνες. Τώρα πατάμε το κουμπί της παγομηχανής και ανοίγουμε το ροόμετρο του οξυγόνου.

 

Ευτυχώς για τους ασθενείς, δυστυχώς για μας, μένουμε στο οίκημα του σημερινού οικοτροφείου της σχολής. Έτσι το νοσοκομείο είναι σχεδόν σα σπίτι μας, αφού μένουμε στις κλινικές αρκετές ώρες πέραν του 8ωρου. Πενθήμερο βέβαια δεν υπάρχει. Εφαρμόστηκε το 1980.

 

 

Διανομή φαγητού κάνει η προϊσταμένη του τμήματος. Ετοιμάζει τους δίσκους και η αδελφή τους μοιράζει στους αρρώστους. Τι να πρωτοθυμηθώ.

 

Το 1977 αλλάζουμε συγκάτοικο. Η Ουρολογική κλινική ανεβαίνει στον 5^ο όροφο και δίπλα μας ανοίγει η Ορθοπεδική κλινική και το φυσικοθεραπευτήριο.

 

Πρώτος διευθυντής ο κύριος Μήτσου με βοηθό τον κύριο Θεοφιλά για λίγο διάστημα με προϊσταμένη την κυρία Κώσση και μετά τον κύριο Μπουντούρη και προϊσταμένη  την κυρία Δεληπαλτά.+

 

Η Παιδιατρική με την Ορθοπεδική συστεγάζονται με το ίδιο νοσηλευτικό προσωπικό κι ας μην το κρύψουμε, η κυρία Δεληπαλτά κι εγώ επίσης, δεν έχουμε ιδέα από ορθοπεδικά υλικά(προερχόμενη από σχολή παίδων) που είναι πάρα πολλά. Χρειαζόταν ο κύριος Μπουντούρης δερματικές έλξεις και εμείς δεν ξέραμε αν είχαμε ακούσει καλά. Γελάω ακόμη με μερικά περιστατικά. Οι άρρωστοι ήταν δύσκολοι κλινήρεις, βαρειά περιστατικά, πολυτραυματίες και το προσωπικό λιγοστό.

 

Το 1979 δημιουργείται ανεξάρτητο τμήμα Αιμοδοσίας με διευθυντή τον κύριο Πριόβολο και προϊσταμένη την νοσηλεύτρια κυρία Αναστασίου και παρασκευάστρια την κυρία Παναγοπούλου. Η Αιμοδοσία ανεβαίνει στο 2^ο όροφο, σημερινή γραμματεία στρατού ως το 1985. Για μια δεκαετία περίπου μένει η Αιμοδοσία χωρίς ιατρό, με νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, καλυπτόμενη από το Μικροβιολογικό χωρίς ευτυχώς να υπάρξει κανένα ατυχές σύμβαμα.

 

 

 

20 Νοεμβρίου 1985 ορκίζονται οι πρώτοι διευθυντές του ΕΣΥ κύριοι Κολίντζας στην χειρουργική κλινική και Σταυρίδης στην καρδιολογική κλινική. Ακολουθεί στις 28 Νοεμβρίου ο κύριος Μπουντούρης.

 

 Αργότερα ακολουθούν όλες οι ειδικότητες. Το μεγαλύτερο δώρο για τους νοσηλευτές ήταν η καθιέρωση του ΕΣΥ. Παρά τα προβλήματά του, επιτέλους είχες ιατρό με ωράριο και επιτέλους νιώθαμε ασφαλείς.

 

Το 1986 λειτουργεί η Καρδιολογική κλινική με διευθυντή τον κύριο Σταυρίδη και προϊσταμένη την κυρία Δογάνου. Την ίδια χρονιά η Μαιευτική κλινική γίνεται αυτόνομη με διευθυντή τον κύριο Λαουδιά και προϊσταμένη την κυρία Μποκή.

 

Η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού από το 1978 λειτουργεί σε ένα θάλαμο της Παθολογικής. Το 1985 λειτουργεί κανονικά στον 1^ο όροφο σαν ανεξάρτητο τμήμα με διευθύντρια την κυρία Κουρέτα και προϊσταμένη την κυρία Βενέτη, με πάρα πολλά προβλήματα ώσπου να εκπαιδευτεί το προσωπικό. Το 1986 ξεκινά η λειτουργία της ΜΕΘ. Τα εγκαίνιά της γίνονται από τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά

Στον κύριο Γεννηματά και στον τότε πρόεδρο του νοσοκομείου κύριο Κοτσιάνη οφείλουμε την αναμόρφωση του οργανισμού του 1987. Αρκεί να σας πω, πως σήμερα έχουμε ακόμη 90 κενές θέσεις νοσηλευτών και 50 κενές θέσεις νοσοκόμων-τραυματιοφορέων.

 

Στην αναμόρφωση η συνολική δύναμη του νοσοκομείου ορίζεται σε 300 κρεβάτια. Το νοσοκομείο απαρτίζεται από τις υπηρεσίες  ΙΑΤΡΙΚΗ-ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ-ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ.

Κάθε υπηρεσία έχει τη δική της ξεχωριστή συγκρότηση και ιεραρχική διάρθρωση.

 

Οι τρεις υπηρεσίες είναι μεταξύ τους ισότιμες και υπάγονται ιεραρχικά στον πρόεδρο του ΔΣ του νοσοκομείου.

 

Δημιουργείτε και λειτουργεί, η μέση τεχνική σχολή του νοσοκομείου μας με διευθύντρια την κυρία Αργυροπούλου

 

Είχα τη χαρά να είμαι διδάσκουσα αυτών των παιδιών το 1988, που όλα σχεδόν εργάζονται στο νοσοκομείο μας.

 

Το νοσοκομείο αλλάζει. Διορίζεται προσωπικό, ιατροί όλων των ειδικοτήτων, Νοσηλευτικό, Διοικητικό , Τεχνικό, Τραπεζοκόμες, Καθαρίστριες.  Μπαίνουν εσωτερικά τηλέφωνα , εντοιχισμένο οξυγόνο

 

Δημιουργούνται Εξωτερικά Ιατρεία  Τακτικά και Έκτακτα με προϊσταμένη την κυρία Μπερδούση.

 

Το 1986-87 λειτουργεί το χειρουργείο με κυκλικό ωράριο. Έως τότε το προσωπικό εφημέρευε δηλαδή η αδελφή δούλευε κανονικά 7-3 στο χειρουργείο και απόγευμα και νύχτα ήταν στο σπίτι της. Όταν τύχαινε περιστατικό για χειρουργείο περνούσε ο ιατρός και την έπαιρνε ανεβαίνοντας στο νοσοκομείο ή ερχόταν με ταξί ή δικό της μέσο. Για ρεπό και υπερωρίες ούτε λόγος. Η νάρκωση λειτούργησε με κυκλικό ωράριο το 1991.

 

 

 

 

 

Το 1991 δημιουργήθηκε η Β’ Χειρουργική κλινική με διευθυντή της τον κύριο Νίκο Παπαγεωργάκη (φωτογραφία) επιμελητής από το 1982, το στίγμα του οποίου θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων μας και οι χειρουργικές κλινικές έρχονται στη σημερινή τους θέση.

 

Το 1994 λειτουργεί ο αξονικός τομογράφος, δημιουργείτε η οφθαλμολογική κλινική, η ΩΡΛ, η Παιδοχειρουργική,η Νευροχειρουργική, το Ογκολογικό, το Πνευμονολογικό, το Παθολογοανατομικό, το Κυτταρολογικό.

 

Τον Μάρτιο του 2000 λειτουργεί η καινούρια πτέρυγα το τραυματιολογικό, τα εγκαίνεια του οποίου γίνονται τον κύριο Ρέππα και πρόεδρος του νοσοκομείου είναι ο κύριος Νάσσης.)

 

Σιγά σιγά το νοσοκομείο εξελίσσεται. Όλο και περισσότερος κόσμος το εμπιστεύεται, με αποτέλεσμα χρονιά με τη χρονιά οι επισκέψεις στα Εξωτερικά Ιατρεία να αυξάνουν αλματωδώς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Στατιστικά στοιχεία.

 

Η Πρόεδροι του νοσοκομείου έχουν διατελέσει:

Κύριος Καλτεζιώτης Νικόλαος

Κύριος Μπακόπουλος Βασίλειος

Κύριος Κοτσιάνης Αλέξανδρος

Κύριος Κουτσούγερας Αντώνιος

Κύριος Νάσσης Δημήτριος

 

Και Διοικητές:

Ο κύριος Ρουμελιώτης Γεώργιος

Ο κύριος Κωτούλας Θωμάς

Ο κύριος Δημόπουλος Βασίλειος

Και ο κύριος Κουμπούρος Ιωάννης

Το έργο των οποίων είναι γνωστό, καθοριστικό, πρόσφατο σε όλους γι’ αυτό δεν το αναφέρω.

 

Διευθύνουσες του νοσοκομείου έχουν διατελέσει:

Η κυρία Κατσίγιαννη Αντωνία

Η κυρία Ψυχογιού Παναγιώτα

Η κυρία Δημουλιά Ευσταθία

Η κυρία Λαμπροπούλου Ελένη

 

Διευθυντές Διοικητικής υπηρεσίας :

Ο κύριος Κουτσούγερας

Η κυρία Γεωργαρά

Η κυρία Χατζοπούλου

Ο κύριος Μπόζνος 

 

Και της Τεχνικής Υπηρεσίας:

Ο κύριος Δημητρόπουλος Κυριάκος

Και ο Παναγιώταρος Αθανάσιος

 

 

 

Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του νοσοκομείου έχουν παίξει οι ομογενείς μας από Αμερική, Καναδά και Αυστραλία με διάφορες δωρεές κατά καιρούς.

 

Τα παλαιότερα χρόνια το προσωπικό ήμασταν πιο δεμένο μεταξύ μας με αποτέλεσμα να κάνουμε και κοινωνικές εκδηλώσεις εκτός νοσοκομείου.

 

Ο σύλλογος προσωπικού του οποίου είχα διατελέσει και πρόεδρος 1978-1980 (επί τη ευκαιρία το αναφέρω) διοργάνωνε αποκριάτικους χορούς, εκδρομές και άλλες εκδηλώσεις όπου η συμμετοχή του προσωπικού ήταν καθολική.

 

Ποιος από το παλιό προσωπικό δε θυμάται τα γλέντια μας μέχρι πρωϊας στο Λόφο ή στην Όαση κλπ

 

Κάνοντας σύγκριση του νοσοκομείου της δεκαετίας του 70  με σήμερα θα τόνιζα την τεράστια εξέλιξη σε υλικοτεχνική υποδομή αλλά και τις διαφορές όπως το ότι το προσωπικό τότε ήταν πολύ πιο δεμένο μεταξύ του, βοηθούσε ο ένας τον άλλο, γλεντούσαμε, δεν είχαμε κομματικές διαφορές  και γενικά υπήρχε πιο ανθρώπινη επικοινωνία.

Σήμερα δεν χρειάζεται να σας πω τι γίνεται, αφού όλοι βιώνουμε τον τρόπο ζωής μας και νομίζω ότι παρά τις τεχνικές ανέσεις που υπάρχουν λίγοι είναι ευχαριστημένοι.

 

Θα εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να υπενθυμίσω ότι τη σημερινή εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, εμείς οι νοσηλευτές πρέπει να γίνουμε πρωτοπόροι στην ιδέα και το νόημα της ανθρωπιάς.

 

Εκτός από τον ασθενή μας που έχουμε καθήκον να υπηρετούμε, ας γίνουμε πιο ανθρώπινοι μεταξύ μας, ας βοηθούμε, ας επικοινωνούμε ο ένας με τον άλλο, ας ξεχάσουμε ότι μας χωρίζει κι ας αναδείξουμε ότι μας ενώνει.

Έτσι θα γίνουμε πρωτοπόροι σ’ ένα νέο τρόπο ζωής με ανθρωπιά-αγάπη-χαμόγελο και επικοινωνία μεταξύ μας.

 

Τελειώνοντας θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από όσους δεν ανέφερα, δεν υπήρξε πρόθεση απαξίωσης του έργου κανενός. Οι άνθρωποι που συνεργάστηκα τα 30 χρόνια εργασίας μου στο νοσοκομείο είναι τόσοι πολλοί και ο χρόνος της ομιλίας μου τόσο περιορισμένος.

 Όλοι έχουμε προσφέρει κι έχουμε δώσει την ψυχή μας και στην φιλοτιμία και εργατικότητα του προσωπικού οφείλεται η καταξίωση του Παναρκαδικού νοσοκομείου στην Περιφέρεια.

Το Παναρκαδικό νοσοκομείο, παρά τις ελλείψεις του, είναι στολίδι για την περιφέρεια και πρέπει να περιφρουρηθεί από όλους.

 

 Από τους πολίτες να τηρούν το ωράριο επισκεπτηρίου, να είναι αθόρυβοι, να μην καπνίζουν στα σαλόνια.

 

Από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης να επιβραβεύουν το έργο που επιτελείται στο νοσοκομείο και να μην τρέχουν να καλύψουν τυχών άσχημα μεμονωμένα περιστατικά.

 

Από την πολιτεία η οποία πρέπει να το στελεχώσει με προσωπικό όλων των ειδικοτήτων. Το νοσηλευτικό προσωπικό έχει φτάσει στα όριά του.