Αρκετοί φίλοι που παρακολουθούν συστηματικά τους πολιτικούς μου σχολιασμούς , καθώς δυσκολεύονται να μου βάλουν ετικέτα όσον αφορά την κομματική μου τοποθέτηση, με ρωτούν: “Επιτέλους που ανήκεις; ”
Ορισμένοι πάλι φίλοι μου οι οποίοι γνωρίζουν τις παλαιότερες τοποθετήσεις μου των δεκαετιών ’80 και ’90, όταν υποστήριζα σαφώς συγκεκριμένο πολιτικό φορέα στου οποίου το “όραμα” είχα πιστέψει και του οποίου οι διακηρύξεις-νωπές ακόμα στη μνήμη μου- ήταν σύμφωνες με την ιδεολογία μου, εκπλήσσονται καθώς παρατηρούν τις σημερινές μου επιλογές και θέσεις, διαφοροποιημένες από αυτές του παρελθόντος.
Στους πρώτους απαντώ ότι δεν ανήκω κάπου και δεν θέλω να ανήκω σε κάποιον κομματικό φορέα. Προσπαθώ να είμαι ένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που στοχάζεται ελεύθερα και δεν βάζει κομματικές παρωπίδες.
Στους δεύτερους απαντώ ότι δεν έχω αλλάξει ιδεολογία. Ήμουν ανέκαθεν, είμαι και θα είμαι ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ και ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ! Απλούστατα, οι κομματικές στοιχίσεις του παρελθόντος διέψευσαν τις προσδοκίες μας για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ με ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ καθώς και μια ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα της Ελλάδας και του Ελληνισμού…Πολλοί τους οποίους εμπιστευθήκαμε με την ψήφο μας μας εξαπάτησαν, διέψευσαν τις προσδοκίες μας, εκμεταλλεύθηκαν τις θέσεις στις οποίες αναρριχήθηκαν προς ίδιον όφελος, έβλαψαν την Πατρίδα, το Έθνος και τον Λαό…
Βλέπω, σήμερα, τον λαϊκισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που απαρτίζεται δυστυχώς από μαθητευόμενους μάγους. Βλέπω όμως ότι και ο Σαμαράς, ο οποίος αφού αράδιασε προεκλογικά του κόσμου τα ψέματα, σήμερα πλέον έχει χάσει την μπάλα και προσπαθεί να μείνει στην εξουσία με ψευτομαγκιές.
Αγανακτώ με τη φοροδιαφυγή του Παπαντωνίου αλλά και του Καπερνάρου.
Εκνευρίζομαι αφάνταστα που δεκάδες σκάνδαλα των κυβερνήσεων του παρελθόντος παρέμειναν και καθώς φαίνεται θα παραμείνουν οριστικά ατιμώρητα! Θλίβομαι από την ερμαφρόδιτη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ και του Κουβέλη τον οποίο θεωρούσα έντιμο και σοβαρό άνθρωπο… Αλλά και από την ανικανότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις. Μόνο περικοπές, φόροι, φτώχεια και οικονομική ασφυξία…Απολύτως τίποτα για να ζωντανέψει η αγορά, να έρθουν επενδυτές, να ανοίξουν δουλειές…Μόνο λόγια! Ταυτόχρονα δε έχω για Υπουργό Υγείας έναν αλλοπρόσαλλο εκδότη βιβλίων, ο οποίος το πρωί λέει ότι “ουδείς ιατρός θα απολυθεί” και το βράδυ αναφωνεί ότι θέλει τη δόξα των απολύσεων (!!!) εξ ολοκλήρου δική του! Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη άμεσης ψυχιατρικής παρεμβάσεως, αλλοιώς θα χρειαστούμε σε λίγο όλοι εμείς επείγουσα ψυχιατρική βοήθεια…
Θυμώνω αφάνταστα με τους άδικους φόρους του Στουρνάρα αλλά και με την ανικανότητα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- πιθανής αυριανής κυβέρνησης- να παρουσιάσει συγκροτημένες εναλλακτικές λύσεις.
Τα λάθη που έκανε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εντός κι εκτός Βουλής κατά την συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας, δείχνουν την ανωριμότητα, την έλλειψη εμπειρίας, την ιδεολογικοπολιτική αγκύλωση και την έλλειψη γνώσεων του ηγετικού επιτελείου του. Στην Αμερική μπορεί να πήγε αρκετές φορές ο κ. Τσίπρας, φαίνεται όμως ότι δεν διδάχτηκε από τις αμερικανικές μεθόδους του πολιτικού marketing. Γι’ αυτό κι ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αποτύχει παταγωδώς σε όλους τους τομείς, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν παίρνει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και όπου προηγείται, η διαφορά του από τη Ν.Δ. είναι ελάχιστη.
Νιώθω, επίσης, βαθιά δυστυχία που στην Ελλάδα μου ευδοκιμεί το άθλιο φαινόμενο των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και ταυτόχρονα εκπλήσσομαι που η πατρίδα μου είναι η μόνη χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη στην οποία υπάρχει ακόμη ισχυρό σταλινικό κόμμα το οποίο υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων, έχοντας όμως το ίδιο απολύσει κόσμο και κοσμάκη από την Τυποεκδοτική και όχι μόνο…
Απορώ ταυτόχρονα με τους φιλελεύθερους της Δράσης και του Τζήμερου που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και μολονότι είναι μια μικρή μειοψηφία, συμπεριφέρονται ενίοτε με μια αλαζονεία κι αμετροέπεια, ωσάν να κατέχουν τα μυστικά του Ιερού Δισκοπότηρου. Απελπίζομαι δε, όταν διαπιστώνω ότι για να κάνει κάποιος πετυχημένη καριέρα στην τηλεόραση πρέπει να είναι Αυτιάς, Παπαδάκης ή Τράγκας..!!! Ότι για να πετύχεις πρέπει να μπλέξεις στους μηχανισμούς της διαπλοκής που παραμένουν ισχυροί παρά την κρίση.
Εάν από την άλλη είσαι επιστήμονας και θέλεις να κάνεις πανεπιστημιακή σταδιοδρομία, αν δεν είσαι μασώνος, πρέπει τουλάχιστον να είσαι γιος ή κόρη καθηγητή πανεπιστημίου, αλλοιώς σ’έφαγε το μαύρο σκοτάδι…
Δυστυχώς, έχω ένα πολύ μεγάλο ελάττωμα που είμαι τόσο ανόητος για να μην το έχω διορθώσει στα 53 μου χρόνια: Θέλω να λέω ελεύθερα αυτό που πιστεύω, έστω κι αν αυτό μου προκαλεί ζημιά, οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική, ακόμα και οικογενειακή. Άλλωστε αυτή μου την ανίατη αγάπη προς την ελευθερία την έχω πληρώσει- το γνωρίζουν αυτό πολλοί μου φίλοι και συνάδελφοι-, αλλά δεν το έχω μετανοιώσει…
Τι να κάνω; Στα 53 μου δεν μπορώ πια να αλλάξω. Σε όσους λίγους, ελάχιστους αρέσω καλώς… Για τους άλλους προφανώς δεν θα μπορέσω, όπως έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι…
