Η καταδίκη για «φακελάκι» για γιατρό που υπηρετεί πλέον στο Νοσοκομείο Βόλου κρίθηκε τελεσίδικα από τον Αρειο Πάγο. Ωστόσο, ο ίδιος παραμένει στη θέση του.Υποθέσεις διαφθοράς στο δημόσιο, επίορκοι υπάλληλοι, πειθαρχικά συμβούλια, εκκρεμοδικίες και διαθεσιμότητες. Είναι κομμάτια του παζλ που επιχειρούν να τακτοποιήσουν εκπρόσωποι της τρόικα με κυβερνητικά στελέχη, ώστε να ξεκαθαρίσει στο δημόσιο τομέα η ήρα από το σιτάρι… Με άλλα λόγια, δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν υποπέσει σε παρανομίες να τεθούν εκτός. Το παζλ, ωστόσο, για επίορκους δεν δείχνει να κουμπώνει ομαλά.
Διότι πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ενώ γιατρός σε θεσσαλικό Νοσοκομείο καταδικάστηκε για «φακελάκι» με τελεσίδικη απόφαση, παραμένει επί χρόνια στη θέση του και πληρώνεται το μισθό του. Είτε η δικαστική απόφαση έχει παραπέσει, είτε στο υπουργείο Υγείας δεν έχουν την πλήρη εικόνα για τους επίορκους γιατρούς, είτε ορισμένοι κάνουν τα… στραβά μάτια.
Ο επίορκος γιατρός, όχι μόνο παραμένει στη θέση του, αλλά μετακινήθηκε και τοποθετήθηκε στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου. Στο φάκελό του, ωστόσο, έχει καταδικαστική απόφαση, που έφτασε μέχρι τον Αρειο Πάγο και κρίθηκε οριστικά. Φαίνεται, όμως, ότι για τον ίδιο -όπως πιθανότατα και για άλλες παρόμοιες υποθέσεις- τα περί απολύσεων από το Δημόσιο δεν ισχύουν.
Η συγκεκριμένη υπόθεση εγείρει σοβαρά ερωτηματικά, με δεδομένη την τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Την ώρα, μάλιστα, που υπάλληλοι σε όλο τον δημόσιο τομέα και γιατροί του ΕΣΥ τρέμουν ή έχουν ήδη δει το δρόμο της διαθεσιμότητάς τους για υποθέσεις ενώπιον της Δικαιοσύνης που δεν έχουν κριθεί.
Ψίθυροι σε κύκλους των Νοσοκομείων μιλούν για υποθέσεις που «κουκουλώνονται» έναντι άλλον, οι οποίες εύκολα βγαίνουν στην επιφάνεια, σε μια προσπάθεια εκδήλωσης πυγμής απέναντι σε φαινόμενα διαφθοράς. Βλέπουν δηλαδή δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με κομματικές ή άλλες συμπάθειες.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο καταδικασθείς γιατρός βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη για περιστατικό που κλήθηκε να αντιμετωπίσει το 1999 στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας.
Μετά από σύσταση συναδέλφου του, ο γιατρός δέχθηκε στο ιατρείο του Νοσοκομείου ασθενή για να εξετάσει τη δυνατότητα αποτελεσματικής χειρουργικής επέμβασης στο ρινικό διάφραγμά του, καθώς αντιμετώπιζε αναπνευστικά προβλήματα.
Μετά την εξέταση, δεν τον ενημέρωσε στο ιατρείο του Νοσοκομείου, για τη γνώμη του, αλλά σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, τον κάλεσε στο διάδρομο και σε σημείο που δεν μπορούσαν να ακούσουν αυτά που επρόκειτο να του πει, ούτε ο πατέρας του ασθενούς που τον συνόδευε, ούτε κάποιος άλλος από το προσωπικό.
Εκεί του είπε ότι η χειρουργική επέμβαση μπορούσε να γίνει σύντομα και συγκεκριμένα εντός τριημέρου στο Νοσοκομείο. Του ζήτησε, όμως, 500.000 δραχμές. Ο ασθενής υποχρεώθηκε σε παζάρια…
Απάντησε στον γιατρό ότι δε διαθέτει τέτοιο χρηματικό ποσό, ούτε έχει και υποχρέωση να το δώσει και ο γιατρός μείωσε την απαίτησή του αρχικά σε 300.000 δρχ. και τελικά σε 200.000 δρχ. Στο τελευταίο ποσό συμφώνησε ο ασθενής υπό την πίεση για την αποκατάσταση της υγείας του. Οσα ειπώθηκαν στη συνομιλία του με τον γιατρό τα μετέφερε στον πατέρα του, που ανέμενε σε διπλανό χώρο.
Μειώθηκε το «δώρο»,άργησε το χειρουργείο…
Το γεγονός ότι μειώθηκε το περιεχόμενο από το «φακελάκι», μετά την αντίδραση του ασθενούς, είχε ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ο γιατρός να μεταθέσει για αργότερα τη χειρουργική επέμβαση. Ετσι, δεν παρήλθαν μόνο τρεις μέρες, αλλά τρεις εβδομάδες, χωρίς ο γιατρός να προσδιορίζει το χρόνο εισαγωγής του ασθενούς στο χειρουργείο.
Εξοργισμένος ο ασθενής, μαζί με τον πατέρα του, κατέφυγε στο διευθυντή του Νοσοκομείου, καταγγέλλοντας όσα είχαν συμβεί. Ο διευθυντής του συνέστησε να ζητηθεί η επέμβαση της αστυνομικής αρχής, όπου και απευθύνθηκαν.
Αστυνομικοί της Ασφάλειας Λάρισας προσημείωσαν χαρτονομίσματα, ώστε να δοθούν στον γιατρό αν τα ζητούσε, πριν ή μετά το χειρουργείο, ενώ διατέθηκε γυναίκα αστυνομικός που υποδύθηκε τη μνηστή του ασθενούς.
Σύμφωνα με τα περιστατικά που δέχθηκε το Τριμελές Εφετείο Λάρισας, ο κατηγορούμενος αντιλήφθηκε, μετά από πληροφόρηση του προσωπικού του Νοσοκομείου προς τις αρχές τις κινήσεις του μηνυτή και του πατέρα του, οι οποίοι άλλωστε απείλησαν απροκάλυπτα ότι θα προσφύγουν όπου μπορούν για την κωλυσιεργία του γιατρού.
Γι’ αυτό, σύμφωνα με το δικαστήριο, ο γιατρός δεν αξίωσε την καταβολή των 200.000 δρχ., αλλά επιπλέον αντέδρασε έντονα, όταν ο ασθενής του επισήμανε μήπως η καθυστέρηση εισαγωγής του στο χειρουργείο είχε σχέση με το ότι δεν είχε λάβει το ποσό που απαίτησε.
Το δικαστήριο αποδέχθηκε ότι αυτή ήταν η αιτία της μη εμμονής του κατηγορούμενου να λάβει το ποσό, όπως προέκυψε όχι μόνο από τις καταθέσεις του μηνυτή και του πατέρα του, αλλά και από τις καταθέσεις των αστυνομικών που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του μηνυτή στο χώρο του Νοσοκομείου μέχρι την ανάρρωση του ασθενούς. Οι αστυνομικοί κατέθεσαν πως ήταν φανερό ότι ο γιατρός κατάλαβε ότι οι κινήσεις του ήταν υπό παρακολούθηση.
Από την άλλη πλευρά, οι ισχυρισμοί του κατηγορούμενου ότι έγινε αναφορά σε δαπάνη πλαστικής χειρουργικής προς τον μηνυτή, αλλά αναφερόταν σε επέμβαση ιδιώτη γιατρού, κρίθηκαν από το δικαστήριο αβάσιμοι.
Ολα τα παραπάνω, βασιζόμενο σε στοιχεία και καταθέσεις, αποδέχθηκε το Τριμελές Εφετείο Λάρισας, το οποίο κήρυξε ένοχο μετά από δίκη το 2003 τον κατηγορούμενο, επιβάλλοντας ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών, με τριετή αναστολή για παθητική δωροδοκία.
Ο καταδικασθείς γιατρός προσέφυγε στον Αρειο Πάγο, ζητώντας την αναίρεση της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου, αίτηση, η οποία απορρίφθηκε το 2005.
Υπάρχει εικόνα;
Η περίπτωση του καταδικασθέντος γιατρού, ο οποίος πλέον υπηρετεί στο Νοσοκομείο Βόλου δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για το εάν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχει στη διάθεσή της τα πλήρη στοιχεία και την εξέλιξη ποινικών διώξεων σε βάρος δημοσίων λειτουργών του ΕΣΥ. Σε αυτή την υπόθεση, πάντως, η κριθείσα σε ανώτατο βαθμό απόφαση, δεν έχει προκαλέσει καμία εργασιακή μεταβολή στο γιατρό.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Σαμακοβλή
http://taxydromos.gr/article.php?id=92742&cat=1
