Με… εισαγόμενο σπέρμα τεκνοποιούν πλέον οι Ελληνίδες, αφού οι εγχώριες δεξαμενές του πολύτιμου γενετικού υλικού τείνουν να «στερέψουν».
Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης, ιδίως δε η Δανία, τροφοδοτούν τα ελληνικά Κέντρα Εξωσωματικής Γονιμοποίησης με το αναγκαίο «απόθεμα» και καλύπτουν τη ζήτηση των ενδιαφερόμενων, ζευγαριών ή μεμονωμένων γυναικών. Εκτιμάται ότι εφέτος έγιναν τουλάχιστον 1.500 λήψεις σπέρματος από ξένες Τράπεζες Κρυοσυντήρησης (γνωστές ως Τράπεζες Σπέρματος).
Την ίδια στιγμή, η προσφορά από Έλληνες δότες σπέρματος είναι πολύ μειωμένη. Η οικονομική κρίση αναμενόταν να λειτουργήσει ως κίνητρο για την προσέλευση δωρητών στις Τράπεζες Σπέρματος, αλλά όπως αποδεικνύεται στην πράξη οι ενδιαφερόμενοι υπαναχωρούν όταν διαπιστώνουν τον αυστηρό και εκτεταμένο ιατρικό έλεγχο στον οποίο πρέπει να υποβληθούν.
«Ένα ζευγάρι χρειάζεται να καταφύγει στη λύση της λήψης σπέρματος από τράπεζα, όταν -σύμφωνα με τις εξετάσεις που έχουν γίνει- ο άνδρας δεν έχει καθόλου σπερματοζωάρια, τα σπερματοζωάριά του φέρουν κάποιες γενετικές ανωμαλίες ή η ποσότητα και η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων που υπάρχουν είναι πάρα πολύ μικρή» εξηγεί ο κ. Μηνάς Μαστρομηνάς, μαιευτήρας- γυναικολόγος, διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής της Μονάδας «Εμβρυογένεσις». Σύμφωνα με τον ίδιο, η αγορά σπέρματος αφορά κυρίως Ελληνίδες άγαμες και άνω των 40 ετών, ενώ ποσοστό περίπου 45% των ληπτών είναι ζευγάρια που έχουν δυσκολίες αναπαραγωγής είτε και ομοφυλόφιλα ζευγάρια που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί. Επισημαίνει ωστόσο ότι οι σύγχρονες εργαστηριακές μέθοδοι (μικρογονιμοποίηση) δίνουν τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους άνδρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα «αδύναμου» σπέρματος να καταφέρουν να τεκνοποιήσουν με το δικό τους σπέρμα και να μη χρειαστεί να καταφύγουν στο σπέρμα δότη.
«
Τα προβλήματα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι σε ποσοστό έως 40% αφορούν τους άνδρες. Χάρη στις τεχνικές της μικρογονιμοποίησης από το 90-95% των ανδρών με πρόβλημα εξασφαλίζεται τελικά ομόλογο (το δικό τους) σπέρμα. Για ποσοστό 5% των ανδρών με υπογονιμότητα η λύση του σπέρματος από ξένο δότη είναι μονόδρομος» λέει ο κ. Θάνος Παράσχος, μαιευτήρας-γυναικολόγος, εξειδικευμένος σε προβλήματα υπογονιμότητας και εξωσωματικής γονιμοποίησης και διευθυντής του Κέντρου «Embio».
Τα περισσότερα και καταξιωμένα Κέντρα Υποβοήθησης της Αναπαραγωγής στην χώρα μας απευθύνονται τα τελευταία χρόνια σταθερά σε αλλοδαπές Τράπεζες Σπέρματος προκειμένου να παραγγείλουν το γενετικό υλικό για τους πελάτες τους. «Η προμήθεια γίνεται μέσα στο χρονικό πλαίσιο που ζητάμε. Το σπέρμα είναι πάντα κατεψυγμένο, ώστε να έχουν προλάβει να γίνουν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις στο δότη στο ενδιάμεσο διάστημα, από τη λήψη του σπέρματος μέχρι την προσφορά του στο ζευγάρι που το χρειάζεται για να τεκνοποιήσει, γιατί είναι επικίνδυνο για τη μετάδοση ασθενειών (με κυριότερη το AIDS)» εξηγεί ο κ. Μαστρομηνάς, προσθέτοντας ότι όταν το σπέρμα προέρχεται από το σύντροφο ή το σύζυγο της γυναίκας χρησιμοποιείται κατά κανόνα νωπό.
Ο άμεσος τρόπος διεκπεραίωσης της αποστολής του γενετικού υλικού είναι η μία παράμετρος που εξηγεί την προτίμηση των Ελλήνων ειδικών στο εισαγόμενο σπέρμα. Η άλλη σχετίζεται όμως με τα μειωμένα αποθέματα των ούτως ή άλλως ελάχιστων ελληνικών Τραπεζών Σπέρματος.
«Εμείς φυλάσσουμε σπέρμα πελατών μας για ιδία χρήση, όπως πχ ατόμων που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία. Στο συγκεκριμένο πεδίο δυστυχώς υπάρχει κίνηση και προσέλευση. Σε ό,τι όμως αφορά την προσφορά σπέρματος έναντι αμοιβής η κίνηση έχει πέσει κατακόρυφα τους τελευταίους έξι μήνες. Η δεξαμενή μας είναι άδεια» λέει ο κ. Γεώργιος Λυμπερόπουλος, επιστημονικός διευθυντής του Εργαστηρίου Σπερματολογίας. Ο εκτεταμένος ιατρικός έλεγχος των υποψηφίων που απαιτείται προτού αυτοί καταχωριστούν στο μητρώο των δοτών της τράπεζας και αρχίσει η πληρωμή τους για το γενετικό υλικό που θα παραδίδουν φαίνεται ότι λειτουργεί αποτρεπτικά για μεγάλο ποσοστό υποψηφίων. «Οι περισσότεροι έρχονται και θεωρούν ότι θα αρχίσουν αμέσως να πληρώνονται» λέει ο κ. Λυμπερόπουλος, εξηγώντας ότι ένας δότης πρέπει να δίνει σπέρμα σε τακτά χρονικά διαστήματα, να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις και να βρίσκεται ουσιαστικά σε επαφή με την τράπεζα για εύλογο χρονικό διάστημα. Στην πράξη τελικά μόνο ένας στους δέκα δότες σπέρματος πληροί τις προϋποθέσεις, ενώ και αυτός που θα επιλεγεί δεν μπορεί να αξιοποιήσει το γενετικό του υλικό για πάνω από 10 παιδιά.
Ο νόμος προβλέπει πως η διαδικασία δεν μπορεί να αμειφθεί περισσότερο από 200 ευρώ ενώ προσδιορίζει το ποσό ως αποζημίωση για ιατρικά έξοδα και μετακίνηση.
http://www.protothema.gr/life-style/health-and-life/article/?aid=145857
