Παρερμηνείες με «φακελάκια»

Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι… Αυτή η γνωστή σε όλους τους Έλληνες, ακόμη και στα μικρά παιδιά, λαϊκή ρήση μάς χαρακτηρίζει και δυστυχώς συνεχίζει να μας καταδυναστεύει.

Πολλοί νόμοι, παρ’ ότι ψηφίζονται, δεν εφαρμόζονται είτε λόγω ασυνέπειας είτε επειδή παρερμηνεύονται από μερίδα του κόσμου. Γι’ αυτό βέβαια ευθύνονται κυρίως οι συντάκτες των διατάξεων, οι οποίοι συχνά κάνουν πρόχειρες διατυπώσεις. Και βεβαίως αναφερόμαστε στις περιπτώσεις που η κακή διατύπωση ή τα «παραθυράκια» των νόμων δεν εμπεριέχουν δόλο. Άλλωστε μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις οι υπουργοί ακυρώνουν με νέο νόμο τον παλιό. Κι αυτό επειδή θεωρούν ότι τα σχόλια μπορούν να τους βλάψουν.

Έτσι, την Πέμπτη με τροπολογία που κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας καταργείται η παράγραφος 3 του άρθρου 235 του Ποινικού Κώδικα, όπως ίσχυε μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 68 του νόμου 4139/2013 «λόγω παρερμηνειών που έχουν δημιουργηθεί». Αυτός και μόνον αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καταργείται η διάταξη, η οποία στο άρθρο για την Παθητική Δωροδοκία έλεγε: «Δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης».

Τον περασμένο Απρίλιο, οπότε δημοσιεύθηκε η παραπάνω διάταξη, τα δημοσιεύματα και τα σχόλια που μιλούσαν για νομιμοποίηση της συναλλαγής μεταξύ γιατρών και ασθενών, και αναφέρονταν στο γνωστό «φακελάκι», ήταν πολλά.

Πριν σας πω τι καταλαβαίνω διαβάζοντας την παράγραφο που καταργείται, θα κάνω την εξής διευκρίνιση: Θεωρώ ότι κακώς συμπεριλήφθηκε τότε στο άρθρο 235 του Ποινικού Κώδικα. Κι αυτό διότι οι δημόσιοι λειτουργοί αμείβονται για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Για να εξυπηρετούν τον κόσμο σε όλες τις υπηρεσίες, χωρίς «δώρα», χωρίς «γρηγορόσημα», χωρίς διακρίσεις. Περισσότερο δε όταν αυτές οι υπηρεσίες είναι ιατρικής φύσεως.

Διαβάζοντας όμως τη διάταξη καταλαβαίνω ότι οι συντάκτες της όταν αναφέρονται σε «απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης» εννοούν ένα δώρο μικρή αξίας. Το να δωρίσει κάποιος σε έναν δημόσιο λειτουργό, όπως είναι ο γιατρός, ένα κουτί σοκολατάκια, ένα στυλό ή ένα βιβλίο, δεν είναι κατ’ ανάγκη επιλήψιμο. Εκτός αν μέσα στο βιβλίο κρύβονται χρήματα.

Αυτό όμως είναι θέμα άλλης συζήτησης. Αφορά την κουλτούρα μας, τη διαπαιδαγώγησή μας και οπωσδήποτε δεν λύνεται με νόμους.
Φυντανίδου Ελενα
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=528858