Η νόσος του περονί είναι γνωστό πως προκαλεί λόγω της δυσμορφίας του φαλλού αρκετά προβλήματα αισθητικού και λειτουργικού τύπου, όπως δυσκολία στο κολπικό, πρωκτικό και στοματικό σεξ.
Οι άνδρες με τη νόσο βιώνουν γενικά τραυματικά την εμπειρία αυτή σε βαθμό αυτοευνουχισμού, αφού διακόπτουν την ερωτική τους ζωή, για να μην εκτίθενται στα μάτια του συντρόφου τους.
Στον άνδρα η φαλλική ταυτότητα είναι βασικό δομικό υλικό της ανδρικής του φύσης. Ο άνδρας έχει φαλλική ταυτότητα αλλά και επιθυμία.
Ταυτίζει την ανόρθωση του φαλλού με δύναμη, γοητεία, φυσική ρώμη και έντονο ερωτισμό. Αν η φαλλική αυτή εικόνα «σπάσει», ο άνδρας καταρρέει.
Στη μελέτη που περιγράφουμε η σύγκριση ανάμεσα στους δύο πληθυσμούς έδειξε πως η ψυχική δυσφορία είναι ίδια και στις δύο αυτές ομάδες με τις διαφορετικές σεξουαλικές πρακτικές.
Σε όλες τις μορφές της νόσου και τις παραλλαγές της πεϊκής κάμψης φαίνεται πως το κυρίαρχο πρόβλημα είναι βαθύτερο και όλοι σχεδόν εξέφρασαν επιθυμία για ριζική λύση, που σήμερα είναι μόνο το χειρουργείο.
Η νόσος αυτή, παρά το ότι έχει περιγράφει από την Αναγέννηση και μετά, στη Γαλλία αντιμετωπίζεται συντηρητικά.
Πολλά φάρμακα έχουν περιγραφεί, χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Σήμερα, η μόνη θεραπεία που προτείνεται από την πλειονότητα των επιστημόνων είναι η σχεδιασμένη γεωμετρικά χειρουργική αφαίρεση της πλάκας και τοποθέτηση ειδικού μοσχεύματος που επαναφέρει τον ευθειασμό του πέους.
Πηγή: the journal of sexual medicine
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
