Κατακόρυφη αύξηση παρουσιάζουν σε παγκόσμιο επίπεδο τα περιστατικά Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας. Κατά τους ειδικούς η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες όπως η αυξημένη επιβίωση, η διάγνωση σε πιο πρώιμο στάδιο, η αυξημένη επαγρύπνηση και τα περισσότερο ευαίσθητα διαγνωστικά κριτήρια.
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι η συνηθέστερη διαταραχή του Κεντρικού Νευρικού Συστσήματος σε νέους ενήλικες και επηρεάζει έως 2,5 εκ. άτομα παγκοσμίως, ενώ φαίνεται ότι αυξάνεται σταθερά τον τελευταίο αιώνα.
Παρότι πολλές έρευνες είναι σε εξέλιξη οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει με βεβαιότητα τι μπορεί να πυροδοτεί την ασθένεια. Σύμφωνα με τους ειδικούς της Ελληνικής Εταιρείας Νευροανοσολογίας η πιο πιθανή αιτία πυροδότησης της νόσου είναι ένας συνδυασμός περιβαλλοντικών, γενετικών και ιογενών παραγόντων.
Η αύξηση στον επιπολασμότης Σκλήρυνσης κατά Πλάκας σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη συνηγορεί υπέρ της συμμετοχής περιβαλλοντικών παραγόντων, οι οποίοι ποικίλουν ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος, όπως είναι η έκθεση στον ήλιο. Τα υψηλότερα επίπεδα ηλιακής ακτινοβολίας που βιώνουν οι κάτοικοι περιοχών χαμηλότερου γεωγραφικού πλάτους μπορεί να παρέχουν εν μέρει προστασία ενάντια στην ασθένεια.
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας, γενικά, προσβάλλει νεαρούς ενήλικες ηλικίας 20 έως 40 ετών, ενώ συχνά παρεμβαίνει στη ζωή και στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Η υψηλότερη επίπτωση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας εμφανίζεται μεταξύ των 25 και 29 ετών. Η μέγιστη επίπτωση, ωστόσο, εμφανίζεται στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 40-49 ετών τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες.
Παρόλο που η ακριβής αιτιολογία δεν είναι γνωστή, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στο γυναικείο φύλο.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι προσβάλλει σχεδόν διπλάσιο αριθμό γυναικών συγκριτικά με αυτόν των ανδρών. Έχει προταθεί ότι η επιρροή των γυναικείων ορμονών στο ανοσοποιητικό σύστημα ίσως παίζει κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη Σκλήρυνσης κατά Πλάκας. Αυτό υποστηρίζεται από τη μείωση της συχνότητας των υποτροπών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι γνωστή από πολύ παλιά. Ωστόσο, η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή της γίνεται στα μέσα του 19ου αιώνα από την ομάδα του δημοφιλέστερου νευρολόγου της εποχής, του γάλλου καθηγητή Jean-MartinCharcot. Ο καθηγητής, στις περίφημες διαλέξεις που έδινε σε ανοικτό ακροατήριο στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Salpêtrière των Παρισίων, δίδασκε ότι η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι ανίατη πάθηση.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος ως προς τις μεθόδους θεραπευτικής αντιμετώπισή της, με αποκορύφωμα την κυκλοφορία πριν από δύο χρόνια του πρώτου φαρμάκου που χορηγείται από το στόμα. Η ουσία φινγκολιμόδη κυκλοφορεί και στην Ελλάδα από το 2011. Σήμερα, στη χώρα μας υπολογίζεται ότι πάσχουν από τη νόσο περισσότερα από 10.000 άτομα.
http://iatropedia.gr/articles/read/4218
