Αθήνα, 23 Μαΐου 2013
Η παράταξη του Μετώπου των Νοσοκομειακών γιατρών από στη στιγμή που δημιουργήθηκε έχει δώσει σαφείς και συγκεκριμένους αγώνες για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής στο χώρο της δημόσιας υγείας. Στην κατεύθυνση αυτή απευθύνθηκε πολλούς μήνες πριν τις εκλογές στις υπόλοιπες παρατάξεις της αριστεράς ζητώντας τους να συστρατευτούν, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις συνολικής ανατροπής του κατεστημένου της ΕΙΝΑΠ και της ανάπτυξης ενός πολύπλευρου κινήματος στον χώρο των νοσοκομειακών γιατρών, το οποίο με όρους νίκης θα μπορούσε να αμφισβητήσει την λαίλαπα των κυβερνητικών μέτρων που διαλύουν το εθνικό σύστημα υγείας και υποβαθμίζουν την ποιότητα υπηρεσιών υγείας που προσφέρει στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Με ευθύνη των δύο άλλων παρατάξεων η προσπάθεια αυτή απέβη άκαρπη, αφού δυστυχώς συνάντησε την ξεκάθαρη άρνησή τους.
Στις εκλογές που έγιναν πριν από 3 μήνες στην ΕΙΝΑΠ οι δυνάμεις που εκφράζονται στους νοσοκομειακούς γιατρούς της Αθήνας από την παράταξη του Μετώπου κατέλαβαν την 3η θέση. Οι συσχετισμοί σε έδρες στο Δ.Σ. της ΕΙΝΑΠ ήταν:
ΔΗΚΝΙ 5
Ενωτικό Κίνημα Για Την Ανατροπή (ΕΚΑ) 3
Μέτωπο 2
ΔΗΠΑΚ 2
ΑΙΚ 1
ΠΑΣΚ 1
ΙΑΣΥ 1
Οι συσχετισμοί αυτοί ευνοούσαν σαφώς τη συγκρότηση αγωνιστικού προεδρείου με αριστερή κατεύθυνση.
Αυτή ήταν και η πρόταση που κατέθεσε πρώτο το ΜΕΤΩΠΟ, στο πρώτο συμβούλιο που έγινε στην ΕΙΝΑΠ για συγκρότηση προεδρείου, επιδιώκοντας την ενότητα των αριστερών δυνάμεων. Η ΔΗΠΑΚ δεν απεδέχθη την πρόταση και συνέχιζε να υποστηρίζει την πρόταση της για αντιπροσωπευτικό, αναλογικό προεδρείο.
Το Μέτωπο εδώ και 3 μήνες υποστήριξε αταλάντευτα την πρόταση αυτή ψηφίζοντας για Πρόεδρο σε 3 συνεχόμενες ψηφοφορίες τον υποψήφιο της ΕΚΑ Πάνο Παπανικολάου. Το ίδιο έκανε και στην χθεσινή ψηφοφορία. Η ΔΗΠΑΚ κατέθεσε χθες και πάλι την πρόταση της για αναλογικό αντιπροσωπευτικό προεδρείο με όρο τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων στο προεδρείο. Το ΕΚΑ ανταπάντησε ότι εδώ και 18 χρόνια δεν συμμετέχει σε αναλογικά-αντιπροσωπευτικά προεδρεία.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το ΕΚΑ είχε αποδεχθεί σε προηγούμενο Δ.Σ. την πρόταση άλλων παρατάξεων για εκλογή προέδρου με σχετική πλειοψηφία, αλλά με τον περιοριστικό αριθμό 7 ψήφων, πράγμα που καθιστούσε και συνεχίζει να καθιστά αδύνατο το σχηματισμό αγωνιστικού προεδρείου με αριστερή κατεύθυνση. Ταυτόχρονα ούτε οι κυβερνητικές παρατάξεις μπορούν να οδηγηθούν στο σχηματισμό αναλογικού αντιπροσωπευτικού προεδρείου λόγω ύπαρξης 2 υποψηφιοτήτων από την παράταξη της ΔΗΚΝΙ.
Είναι φανερό λοιπόν πως 3 μήνες μετά τις εκλογές «τα νούμερα δεν βγαίνουν» και είναι ορατή η παραλυσία που προσπαθούν να οδηγήσουν την ΕΙΝΑΠ οι 2 υποψηφιότητες της ΔΗΚΝΙ. Από την άλλη πλευρά η άρνηση της ΔΗΠΑΚ στην συγκρότηση αγωνιστικού Προεδρείου για δικούς της λόγους, καθιστά αδύνατη τη δημιουργία του.
Με δεδομένη την παρούσα συγκυρία όπου το ΕΣΥ και οι Νοσοκομειακοί γιατροί δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση, η διαιώνιση της παραλυσίας του ιστορικού σωματείου της ΕΙΝΑΠ συνιστά έγκλημα.
Το ΜΕΤΩΠΟ για άρση του αδιεξόδου κατέθεσε χθες συγκεκριμένη πρόταση μετά την τελευταία άκαρπη ψηφοφορία και 3 μήνες μετά τις εκλογές, ώστε να μπορεί το σωματείο να εκπροσωπείται και να λειτουργεί στοιχειωδώς και θεσμικά (οικονομικές υποχρεώσεις, παράσταση σε δικαστήρια κλπ).
Η πρόταση έχει ως εξής:
Λειτουργικό, αναλογικό προεδρείο για το οποίο θα κατατεθεί μια υποψηφιότητα προέδρου από την ΔΗΚΝΙ, γραμματέα από το ΕΚΑ, αντιπρόεδρο από το Μέτωπο, Ειδικό γραμματέα από την ΔΗΠΑΚ και ταμία από την ΠΑΣΚ. Όποιες παρατάξεις δεν θέλουν να συμμετάσχουν στο προεδρείο θα παραμείνει κενή η θέση που τους αναλογεί.
Η πρόταση δεν τέθηκε σε ψηφοφορία γιατί οι αντιπρόσωποι της ΔΗΚΝΙ δεν ήταν έτοιμοι εκείνη τη στιγμή να καταθέσουν μια υποψηφιότητα.
Αυτή είναι η συνολική και αληθινή εικόνα για όσα έγιναν στο ΔΣ της ΕΙΝΑΠ.
Η θέση του Μετώπου ήταν και παραμένει σταθερά η σύμπραξη και η συνεργασία των αριστερών δυνάμεων. Το απέδειξε τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά. Όμως στο όνομα αυτής της θέσης αρνούμαστε να μπούμε στη λογική της de facto κατάργησης των σωματείων και της ΕΙΝΑΠ εν προκειμένω. Έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όλες οι παρατάξεις.
Χωρίς ένα οργανωμένο κίνημα, χωρίς συνδικαλιστικούς φορείς, χωρίς σχεδιασμό και συντονισμό των αγώνων παρά μόνο με ευχολόγια και βερμπαλισμούς, τα εργασιακά δικαιώματα των νοσοκομειακών γιατρών, η εργασιακή προοπτική των νέων συναδέλφων, το ίδιο το μέλλον του Δημόσιου Συστήματος Υγείας αποτελούν εύκολη λεία στα σχέδια της Τρόικας.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ.
