Η Ελένη Αντωνιάδου είναι η 25χρονη ερευνήτρια στο τμήμα Βιοεπιστημών της NASA η οποία τιμήθηκε με τον τίτλο «γυναίκα της χρονιάς» στο πλαίσιο της διοργάνωσης “2013 FDM Everywoman in Technology Awards”.Μίλησε στον Βήμα fm και στην εκπομπή της Δώρας Παυλίδου (καθημερινά 17.00-18.00) για το ερευνητικό και το φιλανθρωπικό της έργο, για το πώς πήρε την απόφαση να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο στην καριέρα της αλλά και τα όνειρά της για το μέλλον.Τι ακριβώς κάνετε; Μαθαίνουμε ότι δουλεύετε στην ΝASA, αυτό από μόνο του είναι πολύ εντυπωσιακό για μια 25χρονη, για μια γυναίκα, για μια Ελληνίδα. Αυτό από μόνο του αξίζει για να βρεθείτε στα Μέσα όλου του κόσμου. Η βράβευσή σας, ως γυναίκας της χρονιάς, αποτέλεσμα ποιας δουλειάς είναι;
«Είναι ο συνδυασμός τόσο της επιστημονικής έρευνας που κάνω πάνω στην τεχνολογία των τεχνητών οργάνων -εμείς δημιουργούμε τεχνητά όργανα από βιοϋλικά και βλαστοκύτταρα- κι επίσης επειδή έχουμε δημιουργήσει και μια εταιρεία, για την οποία δημιουργούμε και βιοαντιδραστήρες για αυτά τα όργανα ώστε να είναι έτοιμα για μεταμόσχευση».
Όλο αυτό είναι μεν σε ερευνητικό επίπεδο αλλά δεν είναι μακριά από την καθημερινότητά μας, δηλαδή επωφελούνται άνθρωποι από αυτήν την έρευνα σε πραγματικό και καθημερινό επίπεδο;
«Ναι, υπάρχουν ήδη κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν λάβει τραχεία, μύτες, αυτιά, οπότε δεν είναι κάτι που δεν υπάρχει στα κλινικά δεδομένα. Έχουμε ξεκινήσει ήδη με κάποιους ασθενείς, οι οποίοι βέβαια, για να εγκριθεί από τον FDA και το European Medicines Agency,, ήταν ήδη στο τελικό στάδιο του καρκίνου (όλοι όσοι τα έλαβαν), δεν έχει εγκριθεί όμως για τους ανθρώπους που είναι καλά στην υγεία τους. Αυτή όμως είναι η επιδίωξη, να υπάρξει μία εναλλακτική μέθοδος που δεν θα χρειάζεται να περιμένει κάποιος για χρόνια ολόκληρα σε λίστες για να λάβει κάποιο όργανο».
Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την αναγεννητική ιατρική;
«Όταν ήμουν προπτυχιακή φοιτήτρια ασχολούμουν πάρα πολύ με ρομποτική τηλεχειρουργική. Δηλαδή εμείς δημιουργούσαμε κονσόλες και ρομποτικά μηχανήματα ώστε κάποιος χειρουργός ο οποίος για παράδειγμα είναι στην Νέα Υόρκη και έχει έναν ασθενή στο Ωνάσειο, στην Αθήνα να μπορεί να κάνει μια επέμβαση μέσω του Internet και ο ασθενής να βρίσκεται απλώς μέσα σ’ ένα δωμάτιο όπου υπάρχει ένα ρομποτικό μηχάνημα και κινείται ηλεκτρονικά. Εγώ δημιουργούσα αυτούς τους ρομποτικούς βραχίονες και επίσης δημιουργούσα προσθετικά ρομποτικά μέλη. Και πάντα σκεφτόμουν ότι υπάρχουν πολλοί ασθενείς, που σίγουρα όσον αφορά στη λειτουργικότητα αυτών των μελών, είναι ευχαριστημένοι, έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής από πριν, ειδικά για άτομα που για παράδειγμα τους έλειπε κάποιο χέρι και ξαφνικά έβλεπαν ότι μπορούν να είναι ισότιμα μέλη στην κοινωνία. Όμως πάντα υπήρχε η αίσθηση της διαφορετικότητας στους ασθενείς, η αίσθηση ότι δεν είμαστε ακριβώς το ίδιο όπως ήμασταν πριν ένα ατύχημα, η αίσθηση ότι δεν είμαστε ακριβώς το ίδιο με τους άλλους δίπλα μας, η αίσθηση ότι όλοι μας κοιτάνε, όλοι θεωρούν ότι είμαστε βιονικοί άνθρωποι. Ετσι ξεκίνησε η ιδέα ότι πρέπει οπωσδήποτε να δημιουργήσουμε πραγματικά μέλη ώστε να μην υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση κι επειδή ακριβώς υπήρχε πάντα το θέμα του ότι ο καρκίνος είναι μία πάρα πολύ πολύπλοκη ασθένεια και μια ασθένεια που –κατά τη δική μου πεποίθηση- πολύ δύσκολα θα βρούμε λύση για όλους τους τύπους της. Κάπως έτσι προέκυψε η ενασχόληση με την αναγεννητική ιατρική».
Τι σημαίνει για εσάς ο εθελοντισμός, με μια τόσο απαιτητική δουλειά και με τους ρυθμούς της ζωής εκεί;
«Ο εθελοντισμός έχει νοηματοδοτήσει τη ζωή μου, την προσωπική, αλλά και την επαγγελματική μου ζωή. Εγώ ασχολούμαι κυρίως με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών. Είμαι επικεφαλής της ιατρικής αποστολής για την Κόστα Ρίκα, το Περού και την Ουγκάντα και φέτος θα πάμε για πρώτη φορά στην Γκάνα. Κατά τη διάρκεια του χρόνου, προσπαθώ να δημιουργήσω μια ομάδα από εθελοντές, γνωρίζοντας ήδη κάποιες περιπτώσεις παιδιών, τα οποία δυστυχώς έχουν πέσει θύματα αφαίρεσης οργάνων από παραεμπόριο που υπάρχει σ’ αυτές τις χώρες. Δυστυχώς υπάρχουν διάφορα κυκλώματα τα οποία εκμεταλλεύονται την κατάσταση που επικρατεί σε αυτή τη χώρα, επειδή τα παιδιά αυτά μπορεί να είναι ορφανά, μένουν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές και μόνα τους σε συνθήκες εξαθλίωσης. Επειδή μας έχουν δηλώσει οι τοπικοί παράγοντες, ότι εκεί υπάρχουν τέτοια παιδιά, τα οποία χρειάζονται βοήθεια, δημιουργούμε κάποια funds και εγώ προσπαθώ να βρω τους κατάλληλους χειρουργούς, οι οποίοι κι αυτοί έρχονται εθελοντικά και βοηθάνε. Δεν μπορώ να σας περιγράψω με λόγια αυτές τις εικόνες που έχω δει και τώρα που το σκέφτομαι συγκινούμαι».
Η κυρία Αντωνιάδου βρίσκεται στην NASA τώρα, ήταν ένα παιδικό της όνειρο. Τώρα, ένα όνειρο για την συνέχεια;
«Η NASA είναι πάντα για εμένα μεγάλη χαρά, κάθε μέρα δηλαδή που είμαι εδώ και κάνουμε πειράματα, είναι μεγάλη χαρά, γιατί έχουμε συνεχώς ανακαλύψεις. Είναι ένα περιβάλλον που δεν νομίζω ότι υπάρχει επιστήμονας, που δεν θα ένιωθε απίστευτα ευτυχισμένος δουλεύοντας εδώ πέρα. Κυρίως γιατί βλέπουμε πράγματα που δεν τα βλέπει κανένας άλλος στον πλανήτη. Θεωρώ πως είναι μεγάλη τύχη να δουλεύεις εδώ, κυρίως γιατί όλοι οι επιστήμονες με τους οποίους συζητάς, μπορεί να πας απλά για έναν καφέ έξω στο διάλειμμά σου, είναι επιστήμονες και αστροναύτες, οι οποίοι έχουν αλλάξει το ρουν της ιστορίας. Έχω όνειρα για το μέλλον, έχω βλέψεις, όπως όλοι οι άνθρωποι στην ηλικία μου, είμαι φιλόδοξη, αλλά θα έλεγα πως θα τα δούμε βήμα- βήμα, θα τα δείτε στην συνέχεια».
http://www.tovima.gr/vimafm/article/?aid=505820
