Άνεργος
Μην του μιλάτε. Είναι άνεργος
Ν.Καρούζος
Δεν είναι το ξυπνητήρι
που τον τινάζει κάθιδρο
κάθε που ξημερώνει
απ’ τα σεντόνια του.
Είναι οι κτύποι της καρδιάς του
εθισμένοι ν’ αναστατώνονται
από το κουδούνισμά του..
Γουλιά-γουλιά νωχελικά ο καφές
πετρώνει σταλακτίτης δηλητήριο
στα σωθικά του.
Στο κατακάθι ύστερα
αργά βουλιάζουν
συσσωρευμένα όνειρα
ματαιωμένα.
Μέσ’ από την ντουλάπα
μοιάζει να τον περιγελά
το γκρι κοστούμι σκιάχτρο
στην κρεμάστρα,
με την ριγέ γραβάτα
κόμπο να του δένει τον λαιμό
και τα παπούτσια του
δυό τρύπες μαύρες
χάσκουν μνήμες
από δρομολόγια
ακυρωμένα πια
οριστικά.
Άδειοι οι τοίχοι.
Άδεια η μέρα.
Η εφημερίδα άδειο χαρτί
λες πως πηδήσανε τα γράμματα
απ’ το μπαλκόνι.
Βγαίνει κι αυτός
αναμετρά
αφηρημένα το κενό…
—
*Ποίημα από τη νέα ποιητική συλλογή (ενδέκατη κατά σειρά), της Αγγελικής Σιδηρά, με τίτλο Αναπάντεχα Κοντά, Νεός Αστρολάβος / Ευθύνης.
