Μοιραίοι κι άβουλοι τον Σόιμπλε ακολουθούν και σε όποιο σκοπό εκείνος βαράει, τούτοι χορεύουν. Και μετά κάνουν τους ανήξερους, στην ασθενή μας μνήμη ποντάροντας.
Ας μου συγχωρεθεί η –όποια – ποιητική αδεία, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μην τρελαθούμε από τα όσα βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες με την αδιανόητη και συνάμα προσβλητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Διότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν εκείνη, που μαζί με άλλες 16 έλαβαν την περασμένη Παρασκευή την καταστροφική και εντελώς αδιέξοδη απόφαση του eurogroup, την οποία απέρριψε τελικά το βράδυ της Τρίτης η κυπριακή βουλή. Πριν το ΟΧΙ της Κύπρου, υπήρξε το ΝΑΙ της Αθήνας στην απαίτηση Μέρκελ και Σόιμπλε. Έτσι βγήκε η απόφαση ομόφωνη, χωρίς καν μισή ένσταση, ένα κιχ. Σαμαράς και Στουρνάρας δεν άρθρωσαν κουβέντα – να ορθώσουν ανάστημα ούτε λόγος.
Επί τρεις μέρες η κυβέρνηση κρυβόταν πίσω από την απόφαση του eurogroup, την ψήφιση της οποίας θεωρούσε αναγκάια επιβεβλημένη! Ακόμη και την Τρίτη, λίγες ώρες πριν την απόρριψη του σχεδίου από τη Λευκωσία ο Σουρνάρας υπερασπιζόταν την ευρωπαϊκή επιλογή, λέγοντας ότι η νέα πρόταση του eurogroup δίνει μεγάλη ευελιξία στην Κύπρο!!! Τη Δευτέρα δε η δήλωση του Σαμαρά για το θέμα ήταν για τα περιβόλια. Ούτε λέξη για την ταμπακιέρα. Σαν να μιλούσε για τη σημασία της σαρακοστής.
Από το Σάββατο η στάση της κυβέρνησης ήταν του τύπου «τι να κάνουμε, είναι αναγκαία η έγκριση της συμφωνίας γιατί αλλιώς θα έλθει η πτώχευση της Κύπρου», «οι Κύπριοι να λένε κι ευχαριστώ, γιατί γλίτωσαν μεγαλύτερο κούρεμα, ίσως και 40%» και «είδατε, που σας λέμε ότι η Μέρκελ είναι κακιά και δεν πρέπει να της χαλάμε χατίρι».
Κάποιοι λέγανε και κάτι φαιδρά του τύπου ότι οι ευρωπαίοι εφάρμοσαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ – μόνο ότι ο Παπαδημούλης έκανε τον υποβολέα στον Σόιμπλε από μία καταπακτή κάτω από το τραπέζι του eurogroup δεν είπαν!!!
Έπρεπε να βγουν πρώτα όλοι οι αναλυτές, όλες οι μεγάλες εφημερίδες του κόσμου και δεκάδες πολιτικοί, ΟΛΟΥ του πολιτικού φάσματος ανά την Ευρώπη (ναι, ακόμη και συντηρητικοί), ως και πολιτικοί αντίπαλοι της Μέρκελ στη Γερμανία, να πλακώσουν στα χαστούκια την καγκελάριο και να αποδοκιμάσουν την απόφαση του eurogroup, για να αρχίσουν οι εδώ θιασώτες του μνημονίου να ψυλλιάζονται ότι τα πράγματα δεν θα πάνε όπως στην Ελλάδα, σε ανάλογες περιπτώσεις και ότι οι Κύπριοι είναι αλλιώς.
Λένε τώρα ότι στηρίζουν την απόφαση της Κύπρου. Λες και θα μπορούσαν να πουν ότι δεν στηρίζουν! Ούτε μία θετική ψήφο δεν έλαβε η απόφαση του eurogroup. Πώς θα έλεγε η Αθήνα ότι κακώς επέλεξαν αυτή τη λύση οι Κύπριοι;
Αυτά είναι τα γεγονότα τώρα και με βάση αυτά βγαίνουν τρία συμπεράσματα λοιπόν:
Πρώτον: αντί για λιοντάρια έχουμε ποντίκια. Και μάλιστα χωρίς να κάνουν καν ότι βρυχώνται. Περιφερόμενους εντολοδόχους του Σόιμπλε και απλούς εκδρομείς των Βρυξελλών έχουμε. Αυτό που λένε δε ότι δεν πιστεύουν τις πολιτικές της Μέρκελ, αλλά τις υιοθετούν και τις επιβάλλουν δεν το χωρά ο νους μου. Εάν κύριε διαφωνείς δεν δέχεσαι την απόφαση. Τελεία. Και προσπαθείς να βρεις άλλη λύση, να το παλέψεις. Γι’ αυτό είσαι εκεί, όχι για να μας λες ότι αυτό λέει η Μέρκελ και τελείωσε. Αν είναι έτσι κάτσε δω και τα στέλνει η email η φράου, δεν χρειάζεται να μπαίνουμε και σε έξοδα ταξιδίου.
Δεύτερον: ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πρέπει να αποφασίσουν τι ρόλο παίζουν σε αυτή την κυβέρνηση. Αν παίζουν κάποιο ρόλο και όχι κάθε ρόλο τελευταίο. Ήξεραν ή δεν ήξεραν για τις διεργασίες στο eurogroup; Τους ενημέρωσε ο Σαμαράς για την πρόταση, σχετικά με την Κύπρο; Και πώς ο Στουρνάρας, που εκπροσωπούσε την ελληνική κυβέρνηση – άρα και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ – είπε ΝΑΙ στην απόφαση του eurogroup, αλλά και στη συνέχεια πίεζε για την αποδοχή της από την Κύπρο;
Τρίτο: Για πρώτη φορά, έστω κι από άλλους, διανοίγεται μία ευκαιρία να αλλάξει το τοπίο. Είναι προφανέστατο πια, ακόμη και στον πιο αδαή, ότι η γερμανική συνταγή, όχι μόνο δεν είναι δίκαιη, αλλά δεν λύνει και το παραμικρό πρόβλημα με την οικονομική κρίση. Η Ελλάδα πρέπει να πιέσει για να αλλάξει η συνταγή. Βέβαια, ακόμη και η συνταγή να αλλάξει με τόσους σκιτζήδες που κυβερνάνε δεν θα δούμε άλλη μέρα – δείτε για παράδειγμα την ανικανότητά τους με τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, αφού ούτε τις δικές τους δεσμεύσεις δεν μπορούν να υλοποιήσουν.
Τέταρτο, ως μία ιστορική σημείωση: η ΔΕΞΙΑ ΠΡΟΔΩΣΕ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ και τώρα κάνει το κορόιδο. Όχι μόνο άφησε τον Σόιμπλε να βυσσοδομεί σε βάρος του νησιού, όχι μόνο πίεσε και αυτή, ως κυρίαρχη δύναμη της κυβέρνησης, για την υπερψήφιση του πακέτου, αλλά περίμενε και ως κοράκι να αρπάξει τις κυπριακές τράπεζες στην Αθήνα.
ΥΓ: Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά με την Κύπρο και προς τα πού θα πάνε τα πράγματα. Χαίρομαι, που οι άνθρωποι αξίωσαν να καθορίσουν μόνοι τους τη δική τους τύχη, να το παλέψουν. Ελπίζω, για το καλό όλων των λαών, που υποφέρουν από τη γερμανική μπότα, την τρόικα και τα πειράματα των οικονομικών Μένγκελε, να βγει κάτι καλό από την Κυπριακή αντίσταση.
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=265181
