«Κοντά μια εβδομάδα ψάχναμε, με αγωνία, ελπίζοντας να βρεθεί κρεβάτι εντατικής. Κάναμε αμέτρητα τηλεφωνήματα σε αρμόδιους και μη, απευθείας και μέσω φίλων. Αρχίσαμε την αναζήτηση από την Κυριακή. Μόλις εγχειρίστηκε η μάνα μου, το όνομά της προστέθηκε σε μια λίστα αναμονής περίπου 60 ασθενών, που όλοι τους χρειάζονταν επειγόντως να μπουν σε ΜΕΘ. Τελικά, ελάχιστοι βρήκαν κρεβάτι έγκαιρα. Οι υπόλοιποι, μαζί και η μάνα μου? δεν τα κατάφεραν…
Μία εβδομάδα ψάχναμε κρεβάτι σε εντατική. Οταν βρέθηκε, η μητέρα μου είχε φύγει…
Θα ‘πρεπε ίσως να θυμώσω, να φωνάξω, να αναζητήσω ευθύνες. Δεν έχω, όμως, τέτοια διάθεση. Θέλω μόνο να μη συμβεί αυτό σε άλλους», λέει στο «Εθνος της Κυριακής», ο δημοσιογράφος Γιώργος Παντούλας.
Πρόκειται για έναν ακόμη άτυχο πολίτη, ο οποίος μέσα από την εξιστόρηση της προσωπικής του εμπειρίας για τον βαθμό που το σύστημα Υγείας «ανταποκρίθηκε» στο δικό του «SOS» για να σωθεί η μητέρα του, περιγράφει τον εφιάλτη και την απελπισία που ζουν χιλιάδες οικογένειες κάθε χρόνο.
Να εκλιπαρούν απεγνωσμένα, για ένα κρεβάτι εντατικής, που το δικαιούνται, για να σώσουν τον άνθρωπό τους και να βλέπουν τις ελπίδες τους να σβήνουν άδικα αφού δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ παραμένουν κενά επειδή δεν υπάρχει προσωπικό για να τα «στελεχώσει». Και όσο καθυστερεί να δοθεί λύση, χάνονται ζωές, που μπορούσαν να σωθούν.
Μία εβδομάδα ψάχναμε κρεβάτι σε εντατική. Οταν βρέθηκε, η μητέρα μου είχε φύγει…
Επιπλοκές μετά το χειρουργείο
«Η κυρα – Βασιλική, η μάνα μου, ένιωσε δυνατούς πόνους και μπήκε ως επείγον περιστατικό στο νοσοκομείο “Ελπίς” με οξύ γαστρεντερικό πρόβλημα, που οι γιατροί έκριναν ότι πρέπει άμεσα να χειρουργηθεί. Οι άνθρωποι έδειξαν από την πρώτη στιγμή ενδιαφέρον, ασχολήθηκαν μαζί της, τη φρόντισαν, μας εξήγησαν τι ακριβώς συμβαίνει και τη χειρούργησαν.
Εξαιτίας επιπλοκών που προέκυψαν μετά την εγχείρηση, χρειαζόταν αναπνευστική υποστήριξη και χρησιμοποιήθηκε προσωρινά μια φορητή μικρή συσκευή, που χρησιμοποιείται συνήθως για σύντομο χρόνο, μεταφοράς του ασθενούς από έναν όροφο στον άλλο, για εξετάσεις κ.λπ. και δεν είναι ο πιο κατάλληλος εξοπλισμός για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα για πολλές ώρες, πόσω μάλλον ημέρες.
«Ο λόγος που δέχθηκα να μιλήσω,αλλά και το μόνο που με νοιάζει πλέον είναι, αν μπορούμε να κάνουμε κάτι, να φωτίσουμε την αθέατη πλευρά αυτού του εφιάλτη, να μην ξαναζήσει κανένας πολίτης την αγωνία
«Ο λόγος που δέχθηκα να μιλήσω,αλλά και το μόνο που με νοιάζει πλέον είναι, αν μπορούμε να κάνουμε κάτι, να φωτίσουμε την “αθέατη πλευρά” αυτού του εφιάλτη, να μην ξαναζήσει κανένας πολίτης την αγωνία, αλλά και τον τρόμο, όπως είδα εγώ τη ζωή της κυρα – Βασιλικής, της μάνας μου (κάτω), να χάνεται, επειδή μένουν αχρησιμοποίητα κρεβάτια εντατικής», λέει ο κ. Παντούλας.
Αλλωστε οι γιατροί έκριναν ότι χρειάζεται καρδιοαναπνευστική φροντίδα που μόνο σε μονάδα εντατικής θεραπείας θα μπορούσε να την έχει.
Για τον λόγο αυτόν, όπως με ενημέρωσαν ήδη από την επομένη το πρωί, ανανέωναν πρωί και βράδυ την έκκληση στο ΕΚΑΒ, να βρεθεί επειγόντως κρεβάτι εντατικής».
Παράλληλα ο κ. Παντούλας άρχισε και ο ίδιος να ρωτά, στην αρχή κυρίως φίλους από τον χώρο της υγείας, αν υπάρχει τρόπος να αξιολογηθεί η περίπτωση της μητέρας του ως εξαιρετικά επείγουσα, όπως ακριβώς την περιγράφουν οι γιατροί και χωρίς να αδικηθεί άλλος ασθενής, να προταχθεί, μαζί με τα πιο επείγοντα περιστατικά.
Μία εβδομάδα ψάχναμε κρεβάτι σε εντατική. Οταν βρέθηκε, η μητέρα μου είχε φύγει…
Οι ημέρες περνούσαν χωρίς αποτέλεσμα, οι γιατροί του είπαν να μη σταματήσει και ο ίδιος την προσπάθεια με όποιο τρόπο μπορεί. Ετσι, με αγωνία πέρασε η Δευτέρα και η Τρίτη.
«Μέχρι την Τετάρτη», λέει ο κ. Παντούλας, «οι γιατροί με προειδοποιούσαν ότι ”ο χρόνος τελειώνει” εκτός εντατικής και μόνο αν βρεθεί κρεβάτι, σ’ οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο, ακόμα και εκτός Αθηνών, η άρρωστη σώζεται». Μέσω φίλων, το αίτημά μου έφτασε, εκτός από την υπηρεσιακή διαδικασία, ξανά στον διοικητή του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) του υπουργείου, που συντονίζει την κατανομή των ασθενών στα διαθέσιμα κρεβάτια εντατικής, τα χαράματα της Πέμπτης.
Ηθελαν αλλά… δεν μπορούσαν
Πράγματι ο κ. Πάνος Ευσταθίου, ανταποκρίθηκε άμεσα, επιβεβαίωσε, επικοινωνώντας με τους θεράποντες γιατρούς του νοσοκομείου «Ελπίς», την κρίσιμη κατάσταση και απάντησε ότι «έχει δοθεί προτεραιότητα και μόλις αδειάσει κρεβάτι, θα φύγει». Συνέχισα να επικοινωνώ και με τα νοσοκομεία. Πέρασε ένα εφιαλτικό 24ωρο αγωνίας, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να έρθει η χαρμόσυνη είδηση ότι μπορεί να μεταφερθεί σε ΜΕΘ.
Στο μεταξύ, η καθυστέρηση πέραν του τριημέρου, έφερε τα πάνω κάτω, η κατάστασή της ξαφνικά επιδεινώθηκε και ήδη, από την Τετάρτη, οι γιατροί τη θεώρησαν ”δύσκολα αναστρέψιμη”.
Το απόγευμα της Παρασκευής μάς ειδοποίησαν ότι “το κρεβάτι βρέθηκε»”! Ωστόσο, μερικές ώρες πριν, γύρω στις 3, η κυρα – Βασιλική είχε ήδη φύγει για το μεγάλο ταξίδι»…
ΕΝΤΑΤΙΚΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΘ
«Δεν είμαστε εμείς θεοί για να επιλέγουμε ποιος θα ζήσει»
«Η χώρα διαθέτει μόνο 540 κλίνες ΜΕΘ σε λειτουργία και έχει πάλι, μετά από χρόνια, 154 κλειστές και αναξιοποίητες κλίνες, που έχουν κοστίσει ακριβά στον Ελληνα φορολογούμενο», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διευθυντής ΜΕΘ στο «Π. Ν. Αττικόν» και πρόεδρος της ΕΕΕΘ Απόστολος Αρμαγανίδης.
«Ηδη λήγουν οι συμβάσεις άλλων 120 τουλάχιστον νοσηλευτών και 50 γιατρών, οι οποίες, εάν δεν ανανεωθούν, θα οδηγήσουν στο κλείσιμο και άλλων περίπου 50 κλινών τους επόμενους μήνες. Δεν πετάμε στα σύννεφα για τις οικονομικές δυνατότητες του υπουργείου Υγείας και δεν ζητάμε στη φάση αυτή τον διπλασιασμό των κλινών ΜΕΘ της χώρας, που είναι απαραίτητος για να πιάσουμε ως χώρα τον ευρωπαϊκό μέσο όρο κλινών ΜΕΘ ανά 100.000 κατοίκους (σ.σ.: 11,5 στην Ευρώπη έναντι 6 στην Ελλάδα).
Καθημερινό φαινόμενο οι λίστες αναμονής για μία κλίνη εντατικής που είναι 30 με 40 την ημέρα και συχνά περισσότερο, όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα που έφτασαν σε μία ημέρα τις 63! Ζητάμε, ως εντατικολόγοι, αρχικά να σταματήσει ο κατήφορος και να μην κλείσουν άλλες κλίνες ΜΕΘ. Δεν είμαστε εμείς θεοί, για να επιλέγουμε ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει! Ολοι όσοι τη χρειάζονται, δικαιούνται να έχουν αυτήν τη φροντίδα. Η απειλή της γρίπης έγινε αφορμή να κινητοποιηθεί η πολιτεία και να λειτουργήσουν οι μισές από τις 150 κλειστές κλίνες που διέθετε η χώρα το 2009, κύρια με συμβασιούχους γιατρούς και νοσηλευτές. Αγοράστηκαν πανάκριβα μηχανήματα για περίπου 70 κλειστές κλίνες που απαιτούσαν συμπλη-ρωματικό εξοπλισμό για να λειτουργήσουν. Με την οικονομική κρίση σταμάτησαν οι προσλήψεις, ακόμη και οι διορισμοί των προσληφθέντων. Δεν ανανεώθηκαν πολλές συμβάσεις. Δεν αντικαταστάθηκαν όσοι αποχώρησαν και σήμερα είμαστε πάλι από εκεί που ξεκινήσαμε, στις 154 κλίνες ΜΕΘ κλειστές, με κίνδυνο να φτάσουν σύντομα στις 200», καταλήγει ο καθηγητής Α. Αρμαγανίδης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
jkritikos@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63780506
