Καθημερινά, εκατοντάδες ανασφάλιστοι άρρωστοι, με τη διάγνωση του καρκίνου τριγυρνούν στους δρόμους περιμένοντας το θάνατο, αφού δεν έχουν τα χρήματα για να χειρουργήσουν τον καρκίνο…τριγυρνούν απελπισμένοι, αναζητώντας μία ελπίδα που δε βρίσκουν πουθενα, ώσπου να κυλήσει ο χρόνος, να γίνει ο καρκίνος ανεγχείρητος και να τους επιφέρει το θάνατο. Και πεθαίνουν ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν…και μένουν αβοήθητοι, ενω θα μπορούσαν να βοηθηθούν.
Καθημερινά, εκατοντάδες έγκυοι περιμένουν να γεννήσουν στο δρόμο, με το ρίσκο να ζήσουν ή να πεθάνουν ή να έχουν μία ζωή ένα ανάπηρο παιδί επειδή δεν έχουν τα 800 ευρώ για να γεννήσουν στο νοσοκομείο.
Αν δεν είναι αυτό ανθρωπιστική κρίση, τότε τί είναι;
Καθημερινά, τα νοσοκομεία σφραγίζουν τις πόρτες τους σε ολοένα και περισσότερους ανασφάλιστους ασθενείς, ακόμη και σε αυτούς που νοσηλεύονται για επείγουσες καταστάσεις και δια νόμου δικαιούνται δωρεαν νοσηλεία…ακομη και σε αυτούς, κάποιοι ζητούν λεφτά…και αυτοί οι κάποιοι στα λογιστήρια των νοσοκομείων είναι πάρα πολλοί…
Τι θα απογίνουν λοιπόν, οι εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι ασθενείς που καθημερινά αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο;
Που θα χειρουργηθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι νεόπτωχοι που τόσα χρόνια πλήρωναν την κοινωνική τους ασφάλιση και τα ταμεία τους αδρά και τώρα λόγω των συνθηκών βρέθηκαν στο δρόμο; Που θα γεννήσουν; Που θα νοσηλευθούν; στον Καιάδα;…
Πριν 6 μήνες, ανοίξαμε το δρόμο για την ίδρυση κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων σε όλη την Ελλάδα. Το ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών αποτέλεσε το πρότυπο της δομής για την πρωτοβάθμια περίθαλψη εθελοντών γιατρών και φαρμακοποιών σε όλη τη χώρα.. Πολλές χιλιάδες ανασφάλιστων ασθενών εξυπηρετούνται δωρεάν από εθελοντές γιατρούς σε δεκάδες κοινωνικά ιατρεία όλης της Ελλάδας…χωρίς ούτε ένα επίσημο ευχαριστώ του υπεύθυνου φορέα της Υγείας, του Υπουργείου Υγείας προς τους εθελοντές αυτούς.
Όμως ποιο είναι το παρακάτω βήμα; Το πιο οξύμωρο είναι ότι ζούμε σε ένα κράτος, στο οποίο από τη μία το Υπουργείο Υγείας υπόσχεται περίθαλψη στους ανασφάλιστους, ενώ από την άλλη, τα νοσοκομεία κλείνουν τις πόρτες φιλοξενίας σε ολοένα και περισσότερους ανασφάλιστους αρρώστους, πιέζοντάς τους ασφυκτικά να πληρώσουν, ακόμη και στις κατεπείγουσες περιπτώσεις που δια νόμου δικαιούνται τη δωρεάν περίθαλψη.
Σε αυτή τη διάσταση μεταξύ υποσχέσεων του Υπουργείου Υγείας, ισχύουσας νομοθεσίας και μιας οδυνηρής πραγματικότητας που βιώνουν οι ασθενείς στα λογιστήρια που τους κυνηγούν…πρέπει να δώσει εδώ και τώρα απάντηση το Υπουργείο Υγείας για τους φτωχούς αρρώστους Λάζαρους που έχει…και είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες…θα τους περιθάλψει ή θα τους αφήσει να πεθάνουν;
Ας μας πουν λοιπόν οι ιθύνοντες, σε ποιο άλλο κράτος της ευρωπαϊκής ένωσης μένουν 1 εκατομμύριο άρρωστοι εκτός νοσοκομείου. Σε ποιο άλλο κράτος της ευρωπαϊκής ένωσης εφαρμόστηκε η υποχρεωτική αναγραφή της δραστικής ουσίας που αφαιρεί το δικαίωμα της θεραπευτικής παρακολούθησης
Όταν βρίσκονται τόσες χιλιάδες άνθρωποι πάμφτωχοι και άρρωστοι στο δρόμο χωρίς βοήθεια, πως μπορούν κάποιοι να κοιμούνται με τη συνείδηση καθαρή; όταν δε μπορεί το κράτος να τους απλώσει το χέρι και να τους βοηθήσει στη θεραπεία της ασθένειάς τους, τότε ποιοι είναι το κράτος;
Πώς γίνεται αυτή τη στιγμή να υπάρχουν πολιτικοί που κωφεύουν στο ηθικό και κοινωνικό έγκλημα που διαπράττεται εναντίον των ανασφάλιστων φτωχών αρρώστων; Και ας μην ξεχνάμε ότι αυτός που επιτρέπει ένα κοινωνικό και ηθικό έγκλημα να διαπραχθεί είναι το ίδιο συνένοχος με εκείνον που το διαπράττει…
Προέβη κανείς από τους αρμόδιους υπουργούς στις απαραίτητες κινήσεις, στις απαραίτητες πιέσεις της Τρόικα και της Task Force, ώστε να αποφευχθεί αυτό το τεράστιο υγειονομικό πρόβλημα;
Αν το έκαναν, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Αν όχι, θα έπρεπε να έχουν εφιάλτες, γιατί δεν κάλεσαν ποτέ τους ομολόγους τους όλης της Ευρώπης να βρουν από κοινού λύση για αυτήν την κρίση που σήμερα είναι πια ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΩΝΙΚΗ.
Ο άρρωστος είναι άνθρωπος και όχι αριθμός. Υγεια με λογιστικά κριτήρια, δεν είναι υγεία – είναι ολιγωρία που θα κοστίσει ανθρώπινες ζωές.
Οι αποφάσεις των πολιτικών για την υγεία πρέπει να διέπονται από το Ιπποκράτειο πνεύμα και τον σεβασμό απέναντι στο θεράποντα ιατρό. Υγεία χωρίς γιατρούς δε γίνεται.
Καλούμε όλους τους γιατρούς της Αθήνας σήμερα, όποιο ρόλο και αν έχουν υιοθετήσει, να αντιληφθούν ότι κανένας ασθενής που ζει στη χώρα μας δεν πρέπει να μένει χωρίς θεραπεία, είτε είναι φτωχός είτε πλούσιος, είτε έχει κοινωνική ασφάλιση είτε όχι. Ο γιατρός είναι πρώτα και πάνω από όλα γιατρός και έχει έργο ζωής το όφελος του αρρώστου του.
Καλούμε όλους τους πολιτικούς με τις όποιες πολιτικές και αν ασκούν, να σεβαστούν το ύψιστο αγαθό της Υγείας και να μην το ευτελίσουν άλλο. Όλοι οι πολιτικοί που σκέφτονται τα “κόστη”, θα πρέπει να αναλογιστούν στην πολιτική που ακολουθούν, όχι μόνο ποσο κοστίζει το νοσήλιο, πόσο κοστίζει το φάρμακο, πόσο κοστίζει η Υγεία, αλλά πρωτίστως πόσο θα κοστίσουν οι επιλογές τους σε ανθρώπινες ζωές.. όταν χαθούν κάποιες χιλιάδες…θα είναι ήδη αργά.
