Μια λέξη τόσο απλή και τόσο μακρινή έως το έτος 2009,έγινε πλέον καθημερινή λέξη ρουτίνας που βγαίνει συνέχεια από το στόμα των νεοελλήνων ως κοινή διαπίστωση, αγωνία και προβληματισμός, αλλά και ως εμπόδιο με διακαή τον πόθο όλων να το υπερβούμε και να βαδίσουμε σε ασφαλή μονοπάτια κοινωνικής και ατομικής ευημερίας και προκοπής.
Κρίση σίγουρα οικονομική εν μέρει αλλά όχι καθ’ ολοκληρίαν. Κρίση πνευματική και αξιακή στην πραγματικότητα όσον και εάν οι αισθητήρες-κεραίες του καθενός από εμάς ψηλαφούν επιφανειακά και εντελώς επιδερμικά το πρόβλημα. Η εμμονή στην επιφάνεια και η αναμάσηση χιλιοειπωμένων λύσεων αδυνατεί να έλθει στην ουσία, να αναδείξει τις αιτίες και να παρέχει αποτελεσματική όσο και οριστική ίαση .
Ποιες λοιπόν είναι οι αιτίες του σημερινού αδιεξόδου; Πέραν των κοινότυπων διαπιστώσεων και της καταφανούς ανεπάρκειας των πολιτικών ταγών του έθνους μας ποια άλλα στοιχεία συνθέτουν το πρόβλημα; Προσωπική γνώμη και όχι θέσφατο συναρτά την απάντηση στο προηγηθέν ερώτημα άμεσα συνδεδεμένο με τα ακόλουθα: Τι αντιπροσωπεύει σήμερα ο Έλληνας ως πολίτης του σημερινού παγκοσμιοποιημένου γίγνεσθαι, ποια η ταυτότητά του; Ποια η σχέση του νεοέλληνα με τον ελληνικό πολιτισμό ως διαχρονικού ανά τους αιώνες φορέα αναζήτησης της αληθείας και του νοήματος της ζωής; Ποιά τα στοιχεία της αδιάκοπης συνέχειας του Ελληνισμού ανά τους αιώνες; Παράγει σήμερα ο κάτοικος του Ελληνικού κρατιδίου πολιτισμό;
Κατά την γνώμη μου ξεκινώντας αντίστροφα από το τελευταίο υποθετικό μου ερώτημα θα απαντήσω αρνητικά. Ο νεοέλληνας σταματάει να παράγει πολιτισμό με την ίδρυση του μορφώματος- κρατιδίου το οποίο προέκυψε μετά την εθνεγερσία του 1821 και εξηγούμαι: Ανατρέχοντας την νεώτερη ελληνική ιστορία θα παρατηρήσουμε ότι το νεοσύστατο ελληνικό κράτος δομήθηκε ως προτεκτοράτο των ξένων δυνάμεων.Οι πολιτικές φατρίες οργανωμένες , διηρημένες σε αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα εμφανίζονται σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη της επανάστασης και συνάπτουν από τα πρώτα έτη της επανάστασης σχέσεις υποταγής, πολιτικής εξάρτησης και φυσικά δανεισμού από τις ξένες δυνάμεις. Παραπέμπω τον αναγνώστη στην ιστορία του Δ. Φωτιάδη για το 1821 για να δει και να διαβάσει τι απέγιναν τα πρώτα δάνεια από την Αγγλία, τον ρόλο των Δανειστών αλλά και των ντόπιων τους υποστηρικτών. Οι ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση είναι εκπληκτικές. Οι διορισμένοι βασιλείς(βαυαροί στην αρχή-αγγλόφιλοι και γερμανόφιλοι στην συνέχεια) προσπαθούν να επιβάλλουν σε έναν λαό να φορέσει ένα κουστούμι αταίριαστο στις δικές του σταθερές. Σημειώνει χαρακτηριστικά ο Γέρος του Μοριά στα απομνημονεύματά του για την δικαστική πολιτική των Βαυαρών επί Όθωνα ¨Τα παπούτσια του Χατζηπέτρου στα ποδάρια του Λόντου¨ Η ανάγκη για προστάτες καθορίζει μέχρι τις μέρες μας την πορεία του αυτοαποκαλούμενου ελληνικού κρατιδίου. Η κακέκτυπη αντιγραφή ξένων προτύπων δίχως την προηγούμενη εμβάπτισή τους στην ζώσα παράδοση του ελληνισμού δημιουργεί ένα κράτος έκτρωμα-δυνάστη των λαϊκών συμφερόντων .
Με φωτεινή εξαίρεση την αναλαμπή της γενιάς του 1930 (Σεφέρης-Θεοτοκάς-….) η οποία
έδειξε σε όλον τον κόσμο τι μπορεί να σημαίνει ο όρος Ελλάδα, μετά τον Μίκη της ρωμιοσύνης και τον Μάνο στον χώρο της μουσικής τι παράγει σήμερα ο νεοέλληνας; Μετά τον οικουμενικό Ελύτη ο οποίος με την διατύπωσή του «..κι ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει ελληνικά να μοιάζεις αήττητη» μίλησε με την ποίησή του για την Ελλάδα μας ως πανανθρώπινη κοιτίδα πολιτισμού, σήμερα τι; O σύγχρονος Έλληνας απλώς αντιγράφει τις πιο πολλές φορές πιθηκίζοντας και αναμασώντας ξένα ως επί το πλείστον αμερικάνικα πρότυπα στον κοινωνικό του βίο, στην μουσική, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στον τρόπο συμπεριφοράς και βιοτής του. Αποτέλεσμα όλων αυτών η αποξένωση, ο ατομισμός, η άκρατη κατανάλωση, η έλλειψη κάθε διάθεσης συνεργασίας ,η διαφθορά βασικά συστατικά στοιχεία του σημερινού τραγικού αδιεξόδου .
Είναι άραγε οι νεοέλληνες γνώστες της συνέχειας του ελληνισμού ανά τους αιώνες ; Κατά την γνώμη μου όχι και εξηγούμαι.Δύο είναι κατά την προσωπική μου γνώμη οι βασικοί πυλώνες που στήριξαν ανά τους αιώνες τον ελληνικό πολιτισμό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η πλειονότητα των σοβαρών ιστορικών μας δεν νοείται Ελληνισμός χωρίς Παρθενώνα και Αγιά Σοφιά ,χωρίς αρχαία Αθήνα και Ρωμανία. Δεν νοείται Ελληνισμός χωρίς το μεταφυσικό στοιχείο που ενυπάρχει από μόνο του και στις δύο συνιστώσες του. Η αναζήτηση της αληθείας μέσω του αθλήματος της πολιτικής και της φιλοσοφίας στον Αθηναϊκό Δήμο ταυτίζεται με την αναζήτηση του νοήματος της ζωής στην ορθόδοξη πατερική μας παράδοση.«Παιδεία χρην μόνην ηγείσθε την εις αρετήν προσάγουσα ουχί δε εις χρηματισμόν η τινα βιοποριστικήνεπιτήδευσιν…». Η παιδεία είναι συνώνυμο της αρετής και όχι επιτήδευμα για βιοπορισμό γράφει ο εκκλησιαστικός πατέρας Ευσέβειος Καισαρείας παραπέμποντας ευθέως στις απόψεις του Πλάτωνα(είναι εκπληκτική η συνέχεια του Ελληνισμού).Πόσο σχέση έχει η πολιτική ως άθλημα των αρίστων ικανώτερων στον Αθηναϊκό Δήμο με το σημερινό συνοθύλευμα κλεπτοκρατών που λυμαίνονται εδώ και τουλάχιστον 35 χρόνια την πολιτική κατάσταση στην χώρα και συνεχίζουν να κυβερνούν την δύσμοιρη αυτή χώρα; Δυστυχώς καμία. Πόσο εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε κομμάτι αυτής της ιστορίας-παράδοσης; Φοβούμαι ότι ιδιαίτερα την τελευταία 35ετία οι έντεχνα κατευθυνόμενες προσπάθειες με στόχο τον εξανδραποδισμό της γλώσσας ,την αλλοίωση της ιστορίας και της ζώσας παράδοσή μας -με την συνεισφορά της τάχα ¨προοδευτικής» διανόησης- έχουν επιφέρει ένα πολύ σημαντικό πλήγμα στην διαμόρφωση της ταυτότητας μας μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Τι διδάσκετε σήμερα ο μαθητής στο ελληνικό σχολείοπέρα από Η/Υ, ξένες γλώσσες; Κυριολεκτικώς τίποτε άλλο. Η γλώσσα του κακοποιήθηκε, η ιστορία του προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις των νεοταξιτών και του Σόρος, η παράδοσή του λοιδορήθηκε, η πίστη του θεωρήθηκε ξεπερασμένη και οπισθοδρομική! Καμία αξία, αρχή, ιδεώδες. Γι αυτό και «νόμιμα» αλλά χωρίς ίχνος ηθικής, «κάποιοι», με ήθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται σήμερα πολιτικοί- και όχι μόνο- με ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην ιδιοκτησία τους. Ιδιαίτερα από τότε που επικράτησε όλη αυτή η νεοταξική γκλίτσα τύπου Ρεπούση, Τατσιόπουλου αλλά και άλλων απολειφαδιών του κομματικού συστήματος(από όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους για να μην φανώ μεροληπτικός) κάθε αναφορά στον όρο «εθνικός» ποινικοποιήθηκε, η υγιής αγάπη στην πατρίδα θεωρήθηκε εθνικισμός! Όλα θυσία στον μύλο της παγκοσμιοποίησης.
Καταλήγω με δυό κείμενα που προσωπικά θεωρώ οδηγούς για την αναβάπτισή μας στην πλούσια παράδοσή μας.(Τα αντιγράφω και τα δυό αυτούσια από κείμενα του εκπαιδευτικού Δ.Νατσιού στην ιστοσελίδα Αντίβαρο).
Το πρώτο αναφέρει ο Δημοσθένης στον «κατά Μειδίου» λόγο του (21, 113). Αντιγράφω το αρχαίο κείμενο προς γλωσσικήν τέρψιν: «Εάν τις Αθηναίων λαμβάνη παρά τινός ή αυτός διδώ ετέρω ή διαφθείρει τινάς επαγγελόμενος (=υποσχόμενος) επί βλάβη του δήμου ή ιδία τινός των πολιτών, τρόπω ή μηχανή (=τέχνασμα) ητι νιούν, άτιμος έστω και παίδες και τα εκείνου». Θα πει κάποιος: Είναι λογικό και δίκαιο να ατιμάζονται και τα παιδιά του διεφθαρμένου πολιτικού ή ιδιώτη; (Από πόσα δεινά και από πόσους «άτιμους» τζιτζιφιόγκους και πορφυρογέννητους κοπρίτες θα γλίτωνε η Ελλάδα αν ίσχυε και σήμερα το αρχαίον έθος;).
Το δεύτερο από ένα βιβλιαράκι του ΟΕΔΒ με ημερομηνία έκδοσης το έτος 1976 και κείμενα του πρώτου Έλληνα Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια. Είχε συλλάβει εναργέστατα ο Καποδίστριας την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία «της ροδοχρόου ταύτης ελπίδος του Έθνους», όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε επιστολή του. Τι σχολείο όμως ονειρεύεται για τον λαό; «Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής» έλεγε ο φιλόπατρις πρώτος κυβερνήτης. Σήμερα και οι τρεις αυτές λέξεις που συνοδεύουν την αγωγή, είναι προγραμμένες, γι’ αυτό περισσεύουν η ανηθικότητα, η αθεΐα και η αφιλοπατρία… Δεν διαφεύγει από το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία, το ποιόν των «διδασκάλων». Συνεχίζει ο πρώτος Έλληνας Κυβερνήτης «Το συμφέρον και η εθνική φιλοτιμία θα υποκινηθώσι εξ ίσου, εάν το εκπαιδευτήριον προικισθεί με όλα τα μέσα της παραγωγής της παιδείας, εάν διδάσκαλοι διακεκριμένοι, επί φιλοθρησκεία και έρωτι προς την εθνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, εκλέγονται μεταξύ των Ελλήνων, οίτινες δικαίως υπολήπτονται εν τω κόσμω των γραμμάτων και επιστημών». «Σχολείο ίσον δάσκαλος» και, κατά τον Κυβερνήτη, σωστός δάσκαλος είναι ο διακεκριμένος επί «φιλοθρησκεία», ο Χριστιανός δάσκαλος, και ο «επί έρωτι» προς την γλώσσα μας. Γλώσσα και πίστη είναι τα δύο ανεκτίμητα τζιβαερικάμας. Στους σακατεμένους καιρούς που βιώνουμε, έγραφε: «…αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδας και η διακυβέρνησης της αδύνατη ».Και συνεχίζει ο Κυβερνήτης: «…Άρτου και χρημάτων ανάγκην έχομεν. Εγώ εκ των λειψάνων της μικράς μου περιουσίας έδωκα ήδη». Ό,τι βιός είχε το πρόσφερε στην πάμφτωχη Πατρίδα.
Ξεχάσαμε τις ρίζες μας,ποδοπατήσαμε τους «κανόνες» των ηθών μας και καταλήξαμε στο δυσοίωνο μέλλον,στις τρόικες και στους οσφυοκάμπτες πολιτικούς της εσωτερικής τρόικας. Έχω την αίσθηση ότι έχοντας αυτά ως οδηγούς μπορεί να αναγεννηθεί η πατρίδα.Καλή λευτεριά.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΠΕΡΔΟΥΛΗΣ
ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ ΕΠΤΑΠΥΡΓΟΥ 23 ΙΛΙΟΝ
Δεν χρειαστηκαν παρα δυο-τρεις σελιδες για να περιγραφει γιατι επικρατει αυτο το χαος στην ΕΛΛΑΔΑ .
ΕΥΓΕ !!!