Σε δύο κατηγορίες έχουν χωριστεί οι έλληνες ασθενείς: στους ασφαλισμένους, οι οποίοι έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας, και σε αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους και κατ’ επέκταση την ασφαλιστική τους κάλυψη και αδυνατούν να πληρώσουν προκειμένου να νοσηλευτούν. Οσοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία είναι αποκλεισμένοι από το ΕΣΥ, από το σύστημα δηλαδή που ιδρύθηκε για να εξυπηρετεί όλον τον κόσμο που χρήζει ιατρικής και νοσηλευτικής βοήθειας, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης. Εν έτει 2012 τίποτε δεν θεωρείται δεδομένο. Στο ΕΣΥ νοσηλεύονται πλέον όσοι μπορούν να πληρώσουν. Οι υπόλοιποι βρίσκουν τις πόρτες κλειστές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Κάποτε τα είχε όλα: την οικογένειά της, μόρφωση, ένα μαγαζί που ενοικίαζε και δύο σπίτια – μία κύρια κατοικία και ένα εξοχικό σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της Αττικής – και πάνω απ’ όλα την υγειά της. Σήμερα δυσκολεύεται ακόμη και για τα προς το ζην. Τα δύο σπίτια της ερημώνουν – ούτε ενοικιάζονται ούτε πωλούνται – και της είναι πια βάρος με τα «χαράτσια» που έχουν επιβληθεί. Στο μαγαζί επί της οδού Πατησίων έχει «ρίξει» την τιμή του ενοικίου κατά 75% για να μη χάσει τον ενοικιαστή, ο οποίος την πληρώνει πλέον στη χάση και στη φέξη. Ο γιος της παράτησε τις σπουδές του στο Λονδίνο λόγω της οικονομικής κατάστασης στην οποία περιήλθε ξαφνικά η οικογένειά του και η ίδια «χτυπήθηκε» από τον καρκίνο. Μπροστά της… σκοτάδι, τη στιγμή που συνειδητοποιεί ότι δεν έχει ασφαλιστική κάλυψη, άρα ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ασε το ογκίδιο να περιμένει…
Η 57χρονη Βαρβάρα Μαχαίρα ανήκει στη νέα κοινωνική τάξη, αυτή των νεόπτωχων. Η οικογένειά της ήταν εύπορη. Η ίδια δεν χρειάστηκε ποτέ να εργαστεί ή να ανησυχήσει για κάτι. Στο παρελθόν πέρασε όμορφες και δύσκολες στιγμές. Ουδέποτε όμως ως σήμερα αντιμετώπισε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Η ατυχία της είναι ότι η οικονομική δυσχέρεια συνέπεσε με μια σοβαρή ασθένεια.
«Θα σκέπτεστε γιατί δεν είχα ποτέ ασφαλιστική κάλυψη. Δεν εργαζόμουν, ο άντρας μου με εγκατέλειψε όταν ο γιος μας ήταν έξι μηνών, ο πατέρας μου και ο παππούς μου, παρ’ ότι είχαν δύο πολύ καλές επιχειρήσεις, ούτε με άφηναν να εργαστώ ούτε με δήλωναν ως εργαζόμενη για να έχω ασφαλιστική κάλυψη. Ο βασικότερος όμως λόγος είναι ότι δεν ήμουν αυτό που λένε “κολλιτσίδα”. Τους το είπα κάποιες φορές. Δεν το έκαναν, δεν επέμενα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα οικονομικό πρόβλημα και δεν πίστευα ποτέ ότι θα αποκτούσα».
«Εκανα μαστογραφία στο τέλος Σεπτεμβρίου που βρήκα σε προσφορά. Οι γιατροί είδαν ένα ογκίδιο στον έναν μαστό και μου είπαν: “Γρήγορα στο χειρουργείο”. Μπήκα στο “Ντυνάν”, όπου ακόμη χρωστάω περισσότερα από τα μισά νοσήλια. Η βιοψία έδειξε κακοήθεια. Επρεπε να ξεκινήσω αμέσως θεραπεία. Την έχω όμως αναβάλει διότι δεν έχω τα χρήματα. Απευθύνθηκα στον “Αγιο Σάββα”, όπου μου είπαν ότι η χημειοθεραπεία που πρέπει να ακολουθήσω κοστίζει περίπου 2.500 ευρώ κάθε φορά. Οι ακτινοβολίες είναι οικονομικότερες, περίπου 45 ευρώ η κάθε μία. Πρέπει όμως να κάνω 25. Τους είπα να ξεκινήσω αρχικά τις ακτινοβολίες και μου απάντησαν ότι πρέπει να περιμένω ως τον Φεβρουάριο. Τρεις μήνες όμως είναι πολύς καιρός για τον καρκίνο».
Η κυρία Μαχαίρα απευθύνθηκε στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών (ΙΣΑ), στο πλαίσιο του οποίου λειτουργεί Κοινωνικό Ιατρείο. Από το ιατρείο της έκλεισαν ραντεβού στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» για την επόμενη Τετάρτη προκειμένου να ξεκινήσει χημειοθεραπεία χωρίς να χρειαστεί να πληρώσει. Ωστόσο ακόμη αναζητεί κέντρο για να ξεκινήσει άμεσα ακτινοβολίες.
Αποροι εκπέμπουν SOS
Εκατοντάδες ασθενείς επισκέπτονται καθημερινά τόσο το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής που στεγάζεται στα γραφεία του ΙΣΑ (Σεβαστουπόλεως 113, 3ος όροφος) όσο και το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (πρώην αμερικανική βάση του Ελληνικού, είσοδος από λ. Βουλιαγμένης).
«Τουλάχιστον 100 περιστατικά βλέπουμε καθημερινά στο Ιατρείο. Δεκάδες ασθενείς με ογκολογικά προβλήματα έχουν αντιμετωπιστεί στην ογκολογική κλινική του Νοσοκομείου “Σωτηρία”» δηλώνει ο πρόεδρος του ΙΣΑ κ. Γ. Πατούλης, προσθέτοντας ότι από τον Φεβρουάριο ως σήμερα έχουν επισκεφθεί το ιατρείο περισσότεροι από 13.500 ασθενείς που έχουν χάσει το ασφαλιστικό τους δικαίωμα.
Οι περισσότεροι ασθενείς οι οποίοι επισκέπτονται το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού είναι άνθρωποι που είτε επειδή απολύθηκαν είτε επειδή έκλεισαν την ατομική επιχείρησή τους έχασαν το ασφαλιστικό τους δικαίωμα. Πρόκειται για ανθρώπους ηλικίας από 35 ως 55 ετών, αναφέρει ο καρδιολόγος, υπεύθυνος της ιατρικής ομάδας του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού κ. Γιώργος Βήχας.
Το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού
Οι άνθρωποι αυτοί, μετά την απώλεια της ασφαλιστικής τους κάλυψης, δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας παρά μόνο ως επείγοντα περιστατικά.
Η λειτουργία του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2011 με τρεις γιατρούς. Σήμερα απασχολούνται εθελοντικά 30 γιατροί των περισσοτέρων ειδικοτήτων, 25 οδοντίατροι, οκτώ ψυχολόγοι, πέντε ρεφλεξολόγοι και πέντε φαρμακοποιοί.
«Πριν από έναν χρόνο» θυμάται ο κ. Βήχας «έρχονταν ασθενείς μου στο ΙΚΑ Αγίου Δημητρίου και μου έλεγαν ότι δεν θα μπορούσαν να ξανάρθουν διότι δεν είχαν πλέον ασφαλιστική κάλυψη. Τότε, μαζί με δύο συναδέλφους μου, σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια δομή γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Ετσι προσεγγίσαμε τον δήμαρχο Ελληνικού, ο οποίος μας παραχώρησε χώρο για τη λειτουργία του Ιατρείου».
Εγκυμοσύνη χωρίς εξετάσεις
Πριν από περίπου δυόμισι μήνες επισκέφθηκε το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού μία γυναίκα η οποία βρισκόταν στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της. Ως εκείνη την ημέρα δεν είχε επισκεφθεί γιατρό, δεν είχε υποβληθεί σε εξέταση. Ο σύζυγός της διατηρούσε μαγαζί. Οταν έβαλε «λουκέτο» έμειναν και οι δύο ανασφάλιστοι. Ευτυχώς το κοριτσάκι γεννήθηκε υγιέστατο πριν από δύο εβδομάδες σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο, δωρεάν, μετά τη μεσολάβηση των γιατρών του Κοινωνικού Ιατρείου.
«Δεν είναι λίγες πια οι γυναίκες που δεν υποβάλλονται στις απαιτούμενες εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου. Ο κίνδυνος αύξησης της περιγεννητικής θνησιμότητας είναι υπαρκτός» δηλώνει ο διευθυντής της Στ′ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Ελενα Βενιζέλου» κ. Γιώργος Φαρμακίδης.
Ο καρκίνος μπορεί να περιμένει την ανθρωπιά μας
Η πρώτη εισαγωγή ανασφάλιστου ασθενούς στο Σισμανόγλειο έγινε την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου. Η ασθενής πάσχει από καρκίνο του μαστού και παρουσίασε έντονη δύσπνοια.
Η πρώτη εισαγωγή ανασφάλιστου ασθενούς στο Σισμανόγλειο έγινε την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου. Η ασθενής πάσχει από καρκίνο του μαστού και παρουσίασε έντονη δύσπνοια.
«Από το 2010 γνωρίζει ότι πάσχει από καρκίνο, αλλά δεν τη δεχόταν κανένα δημόσιο νοσοκομείο, διότι είναι ανασφάλιστη και δεν μπορεί να βγάλει βιβλιάριο προνοίας» εξηγεί ο κ. Βήχας. Και αυτή η περίπτωση δεν είναι η μόνη. «Ερχονται στο ιατρείο άνθρωποι με παραπεμπτικά στο χέρι, για χημειοθεραπεία, από τον Μάρτιο. Ως τον Οκτώβριο δεν είχε γίνει τίποτε. Τα δημόσια νοσοκομεία τούς είχαν αποκλεισμένους».
Σύμφωνα με τον συντονιστή διευθυντή, ογκολόγο-παθολόγο στο Νοσοκομείο «Ελενα Βενιζέλου» και πρόεδρο της Επαγγελματικής Ενωσης Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος κ. Νίκο Μαλάμο, τα ποσοστά των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με καρκίνο δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο – συχνά πολύ υψηλό – κόστος της θεραπείας, αναμένεται να αυξηθούν. «Βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν ασφάλεια, που δεν έχουν πέντε ευρώ για να γυρίσουν σπίτι τους» αναφέρει.
«Είναι αδιανόητο μια χώρα να θεωρείται πολιτισμένη όταν στερεί το δικαίωμα στην ίαση, στην παράταση ζωής και στον θάνατο με αξιοπρέπεια. Το δικαίωμα σε γιατρούς και νοσηλευτές να προσφέρουν αυτό που διδάχθηκαν. Η φιλανθρωπία δεν αρκεί για να λύσει το πρόβλημα»…
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=485550
