Μου είναι δύσκολο , πολύ δύσκολο να γράψω για την κατάσταση που επικρατεί στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο. Χρόνια πολλά γράφω δίνω συνεντεύξεις, γίνομαι κακός αλλά καθώς παίρνουνε τα χρόνια δυστυχώς δικαιώνομαι.
Πενήντα χρόνια το νοσοκομείο μας στην πρώτη γραμμή πρότυπο για την περίθαλψη στην περιφέρεια Πελοποννήσου και ήρθαν δύο τυχάρπαστοι διοικητές και το κατάστρεψαν. Ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Ήταν καταστροφική η ανακαίνιση του νοσοκομείου και τεράστια η ευθύνη της περιφέρειας καθώς επίσης και των πολιτικών αρχών της Αρκαδίας. Υπουργοί, βουλευτές, πολιτευτές, νομάρχες και δήμοι. Κανένας δεν ύψωσε την φωνή του. Κανένας δεν νοιάστηκε πραγματικά για το νοσοκομείο. Στην πραγματικότητα αυτή την στιγμή μετά τη ανακαίνιση που υπέστη θέλει ανακαίνιση της ανακαίνισης. Τα χάλια τα βλέπεται όλοι, αυτό που δεν βλέπεται είναι η κατάντια που μας έχει επιβάλει το υπουργείο Υγείας κάτω από την πίεση της τρόικας δηλαδή την άγρια την χωρίς προηγούμενο περικοπή των δαπανών για την υγεία θύμα των οποίων πέφτει και το νοσοκομείο μας με αποτέλεσμα όχι τον υποβιβασμό των υπηρεσιών που προσφέρει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αλλά ο δραματικός υποβιβασμός της ποιότητας υλικών και της τεράστιες ελλείψεις σε αναλώσιμα που παρατηρούνται. Καθρέπτης ενός νοσοκομείου είναι τα εξωτερικά του ιατρεία και κυρίως το τμήμα επειγόντων περιστατικών το (ΤΕΠ.)Από πού να ξεκινήσω; Είναι ποτέ δυνατόν ο ασθενής που είναι ξαπλωμένος στο φορείο να μην έχει ένα σεντόνι να τον καλύπτει; Είναι δυνατόν ο γιατρός για να βάλει ένα ζευγάρι γάντια να χαλά δύο και τρία λόγω κακίστης ποιότητας των; Είναι δυνατόν ο γιατρός να ζητά ένα ράμμα και να του δίδουν ότι υπάρχει,( να ζητάς 0 μετάξι και να σου δίνουν 3.0) αμφίβολης ποιότητας και αυτό. Είναι δυνατόν να θέλεις να βάλεις σε ένα πνευμοθώρακα billow και κάθε φορά να υπάρχει άλλου τύπου; Είναι δυνατόν να θέλεις να ράψεις και άλλοτε να μην υπάρχει βελονοκάτοχο η χειρουργική λαβίδα και που; Δυστυχώς στην αναζωογόνηση των ΤΕΠ. Είναι δυνατόν να θέλεις να καλύψεις ένα τραύμα με μια αλοιφή (αντιμικροβιακή ) και να μην υπάρχει; Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο ¨είναι δυνατόν¨ αλλά στενοχωριέμαι. Είναι δύσκολες μέρες αλλα από το ένα άκρο έχουμε φτάσει στο άλλο. Από αυτό της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος , σε αυτό της έλλειψης και της κακίστης ποιότητας βασικών υλικών. Χάθηκε άραγε ο δρόμος της καμήλας ο ίσιος δρόμος. Κάθισα και έγραψα σήμερα γιατί αισθάνομαι ότι δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί το υπουργείο να ασχολείται με την σύλληψη ενός γιατρού και να μην ασχολείται με θέματα ουσίας που πραγματικά αφορούν την δημόσια υγεία. Το βαρέλι πράγματι δεν έχει πάτο.
Αυτά τα λίγα για τα ΤΕΠ
Παπασταματάκης Γεώργιος
Χειρουργός
Δεν πειραζει προεδρε, αρκει να μπορειτε να συνεχισετε να χρησιμοποιειτε το νοσοκομειο σαν ιδιωτικο ιατρειο και τα υπολοιπα σταχτη να γινουν
Δεν είναι ετσι ακριβώς. Για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήση κανείς το Παναρκαδικό, αλλά μέχρι πρότινος οι γιατροί είχαν οτι καλλίτερο υπήρχε απο υλικά. Ναι δεν είναι, ίσως, ολοι οι γιατροί άγιοι, αλλα΄δεν είναι αυτός ο κανόνας. Το Παναρκαδικό μπορει να υπεριφανεύεται οτι έχει γιατρούς, επιστημονικά πολυ υψηλού επιπέδου. Απόδειξη οτι στατιστικά είμαστε το νοσοκομείο με τις λιγότερες διακομιδές προς το κέντρο. Το ενδιαφέρον μας ειναι οτι δεν πρέπει να τα αφήσουμε να γίνουν στάχτη. Γιατι αργά η γρηγορα ολοι θα το χρειαστούμε.