Την ανάγκη να υπάρξουν αξιολογήσεις και συγκεκριμένοι κανόνες για τη λειτουργία όλων των δομών Ψυχικής Υγείας τόνισε χθες σε συνέντευξη Τύπου η Υφυπουργός Υγείας κ. Φωτεινή Ν. Σκοπούλη.
«Ένα καλό σύστημα παροχής υγείας για τους πολίτες» τόνισε «θα ήταν σημαντικό «φάρμακο» στην κατάσταση την οποία βρισκόμαστε σήμερα. Δυστυχώς αυτό δεν υπάρχει και οφείλεται σε πολιτικές προηγούμενων ετών. Οι περικοπές έχουν γίνει οριζόντια και σε όλους τους τομείς. Ένας σημαντικός τομέας είναι και η Ψυχική Υγεία». Έκανε λόγο για την περικοπή κατά περίπου 50% στη χρηματοδότηση των δομών Ψυχικής Υγείας τόσο στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου όσο και στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, δηλαδή τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ).
Κάνοντας έναν παραλληλισμό η Υφυπουργός Υγείας επισήμανε: «Όταν λείπει από τον οργανισμό γλυκόζη τα κύτταρα προσπαθούν να συντηρηθούν ενεργοποιώντας έναν μηχανισμό που λέγεται «αυτοφαγία». Κρατάνε ουσιαστικά τις πιο σημαντικές τους λειτουργίες για να επιβιώσουν. Θεωρώ ότι έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς τώρα. Πρέπει να επιβιώσουμε με ό,τι έχουμε διαφορετικά θα καταστραφούμε πλήρως». Και πρόσθεσε: «Με τους πόρους που διαθέτουμε πρέπει να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να αναγνωρίσουμε τις εστίες της σπατάλης που συνυπάρχουν σε όλες τις δομές της Υγείας είτε είναι Ψυχική Υγεία, είτε φάρμακο, νοσοκομεία κ.λπ. Και ίσως αυτό είναι αντιληπτό μόνο τώρα που βρέθηκε η Ελλάδα σε κατάσταση κρίσης».
Η συνύπαρξη τόσο του Δημόσιου συστήματος ψυχικής υγείας όσο και των ΜΚΟ είναι απαραίτητη. Οι ΜΚΟ όμως παρ΄ όλο που χρηματοδοτούνται εξ ολοκλήρου από το κράτος «διέπονται από ένα σύστημα διαχειριστικά ανεξέλεγκτο και επαφίενται στην καλή θέληση και διαχείριση του κάθε υπεύθυνου. Υπάρχουν δομές που διαχειρίζονται τα οικονομικά άριστα και άλλες όπου η κατάσταση είναι τραγική με φοβερές σπατάλες… Η σχέση των Δημόσιων Φορέων με τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου στη χώρα μας ενώ θα μπορούσαν να επιλύσουν πολλά προβλήματα δεν είναι ώριμες αλλά προβληματικές. Το Δημόσιο χρησιμοποιείται σαν κουμπαράς τον οποίο όλοι απομυζούν. Προσπαθούμε να περιορίσουμε τις σπατάλες με αξιολόγηση θέτοντας ένα συγκεκριμένο ελεγκτικό πλαίσιο και κανόνες στη σχέση και τη λειτουργία».
