Είχαμε επισημάνει από τις εκλογές της 7^ης Μάη ότι η Δημοκρατία είναι σε κίνδυνο (εδώ) .

Ζούμε την περίοδο όπου η Δημοκρατία είναι υπό παρακολούθηση (monitor Democracy).

Για το πόση Δημοκρατία έχουμε πολιτικοί επιστήμονες και ιστορικοί έχουν αναπτύξει μοντέλα και μετράνε  το πόση Δημοκρατία έχουμε. Ναι η Δημοκρατία κατά κάποιον τρόπο παρακολουθείται.

Υπάρχουν Ανεξάρτητοι Οργανισμοί όπως το “freedom house” και το “polity” που συνεχώς αξιολογούν τη Δημοκρατία. Ακόμα και το Democracy Index («δείκτης δημοκρατίας») (Economist Inteliggence Unit 2010) φαίνεται ότι από το 2008 υποχωρεί, παρότι στόχος του δεν είναι η ίδια η μέτρηση της Δημοκρατίας αλλά της ανάπτυξης.

 

Αλέξης Ακριθάκης, “το μεγάλο ταξίδι” (1977)

Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας (τρόπος υιοθέτησης Μνημονίου, αύξηση επιρροής κινημάτων που εξαγγέλλουν αντιδημοκρατικά αιτήματα, κόμματα της Βουλής που αμφισβητούν την ίδια τη Δημοκρατία) αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα δημοκρατικού ελλείμματος. Το έλλειμμα αυτό που κατ’ επέκταση είναι και Ευρωπαϊκό έχει και αυτό δείκτες.

Δείκτες δημοκρατικού ελλείμματος είναι:

–       Η αύξηση του πολιτικού κυνισμού που εκφράζεται με την απαρέσκεια σε όλες τις πολιτικές εκφάνσεις

–       Η σταθερά ανοδική πορεία της αποχής από τις εκλογές

–       Η πτώση της συνδικαλιστικής πυκνότητας και επιρροής

–       Η μείωση της εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα (βλέπε Eurobarometer)

Κι αν θα πει κανείς «εντάξει και επειδή δεν έχουμε δημοκρατία τι σε νοιάζει; Έχουμε ανάπτυξη, καλά περνάμε..».

Έλα μου ντε που δεν έχουμε ούτε ανάπτυξη (Ευρώπη, εκτός μοναδικής εξαίρεσης της Γερμανίας); Έλα μου ντε που και όταν είχαμε ανάπτυξη και αύξηση του ΑΕΠ δεν είμασταν πιο ευτυχισμένοι (ακόμα και το Columbia University, ο ναός του νεοφιλελευθερισμού, μάς είπε σε μια μεγάλη μελέτη ότι το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία..λες και δεν το ξέραμε);

Έλα μου ντε που όπου κι αν έχουμε ανάπτυξη (αναπτυσσόμενες οικονομίες) οι ανισότητες αυξάνονται, άρα και η αγοραστική δύναμη, το ευ ζην των μεσαίων στρωμάτων συνεχώς συρρικνώνεται;

Τα πράγματα δείχνουν λοιπόν ότι το παγκόσμιο επικρατών οικονομικό μοντέλο έχει πάψει να είναι «δημοκρατικό», όπως και η δημοκρατική πολιτεία. Η πολιτική δύναμη επιχειρηματικών συμφερόντων που χαράσσει τη δημόσια πολιτική φαίνεται σιγά-σιγά αδιέξοδη. Η ίδια η νεοφιλελεύθερη επικρατούσα αντίληψη, της ρύθμισης της πολιτικής δραστηριότητας με βάση τα συμφέροντα εθνικών ή /και παγκόσμιων πρωταθλητών και υπερεξειδικευμένων επιχειρήσεων,  αρχίζει σιγά-σιγά να δηλώνει «αποτύχαμε» ή «θα αποτύχουμε αν συνεχίσουμε έτσι».

Το debate που αναπτύσσεται από προοδευτικούς φιλόσοφους και κοινωνιολόγους είναι αν πρέπει να κοιτάξουμε την προστασία της Δημοκρατίας ή αν πρέπει να συγκρουστούμε ολοκληρωτικά με τον καπιταλισμό. Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι δύσκολο να δοθεί. Πάντως και τα 2 παραπάνω πιθανότατα θέλουν να οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα, στην καλύτερη δυνατή Δημοκρατία, άρα και στις καλύτερες δυνατές συνθήκες ζωής των πολιτών του πλανήτη Γη.

Η αύξηση της Δημοκρατίας και η σύγκρουση με τον καπιταλισμό και το νεοφιλελεύθερο του πρόσημο φρονώ ότι μπορεί να γίνει με συνδυασμό τους. Πλέον, είμαστε σίγουροι σχετικά με το τι απορρίπτουμε. Η συνισταμένη που θα αλλάξει το ρου του ντετερμινισμού της νεοφιλελεύθερης «δημοκρατίας» έχει σύνθημα. Το σύνθημα είναι «ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ & ΑΝΑΤΡΟΠΗ».

 

ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ είναι η δημιουργία νέων θεσμών μέσω της πολιτικής, των κομμάτων, των διαμεσολαβητών. Δηλαδή είναι η ίδια η Δημοκρατία όπως θα προκύψει υπό μια ριζική αναθέσμιση. Αυτό γίνεται μέσα στην πολιτική, με επαναλαμβανόμενες πρακτικές που θα γίνουν εμπράγματη πολιτική, άρα και νέο πλαίσιο Δημοκρατίας.

Σε αυτό το νέο πλαίσιο:

·         επαναπροσδιορίζεται το πολιτικό πρόταγμα, το πράττειν (οι συλλογικότες υπό ένα νέο συνδικαλιστικό πρίσμα, υπό έναν νέο θεσμό του πράττειν),

·         επανακερδίζεται η αξία της πραγματικής οικονομίας,

·         ρυθμίζεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι άυλες αξίες του,

·         αναπτύσσεται η καινοτομία και οι ευρεσιτεχνίες (η ανάπτυξη των αναπτυγμένων Ευρωπαϊκών χωρών εξαρτάται από την καινοτομία κατά κύριο λόγο).

Θεσμοθέτηση τελικά για την ανάπτυξη μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης.

 

ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Δεν επαρκεί η οργή, ούτε ο αυθορμητισμός. Η ανατροπή θα έρθει μέσα από το μετασχηματισμό των διαμεσολαβητών (:κόμματα).  Μέσα από την πολιτική διαδικασία τον «πολιτικό ηλεκτρισμό» και τη σύγκρουση μπορεί να επιτευχθεί η ανατροπή. Ανατροπή είναι μια δομημένη εξέγερση, οργανωμένη σε μια επαναστατική διαδικασία. Αυτό γίνεται κουραστικά, με εδραίωση μέσω της καθημερινής πρακτικής μέσα στους διαμεσολαβητές (:κόμματα).

Χρειάζεται μια υπερβατική «σύνεση» τύπου «βλέπω το μέλλον σα να ήταν παρόν και δρω σε αυτή τη βάση».

Δεν χρειάζεται ρήξη με την ίδια την πολιτική και τους διαμεσολαβητές της (:κόμματα), ίσα ίσα μας είναι χρήσιμη τώρα όσο ποτέ.

Δε χρειάζεται όμως και στατικότητα, ούτε παγίωση.

Χρειάζεται μια ρήξη με τα πρόσωπα που σχετίζονται με τη διαφθορά, με το ντετερμινισμό, με το στρογγύλεμα. Χρειάζεται μια ρήξη με την αυθαιρεσία των αρχηγικών κομμάτων και την ανακύκλωση φθαρμένων λογικών.

Χρειάζεται μια γενναία ανανέωση, η οποία τελικά είναι υπέρβαση, γιατί πρόκειται για ανανέωση δομική και εμπράγματη, για ανανέωση- ρήξη με το κακό παρελθόν και τη διαιώνισή του..

openpolitics’s posterous

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ
Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, MSc
Αντιπρόεδρος Ένωσης Διαιτολόγων-Διατροφολόγων
Διεύθυνση: Γρηγορίου Ε’ 29, Τρίπολη
τηλ: +30 2710232364
κινητό: +30 6977090049