Δημοσια Νοσοκομεία: Εκτός από τους ασθενείς υπάρχουν και οι εργαζόμενοι σε αυτά

ΛΙΓΕΣ ημέρες έμειναν πριν από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου αλλά ανεξάρτητα από αυτό θα ήθελα να θυμίσω στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ειδικά στον τομέα της υγείας, παραλαμβάνει “καμένη γή” από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. που διαχειρίστηκαν το κράτος όλα αυτά τα χρόνια από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Η διακηρυγμένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι η δημιουργία ενός συστήματος υγείας αναβαθμισμένου, καλά στελεχωμένου, με καθολική πρόσβαση για τους πολίτες, δωρεάν δηλαδή, χωρίς πρόσθετες επιβαρύνσεις για τον ασθενή και τους συγγενείς του, και με δημόσιο χαρακτήρα.

Σε ένα δημόσιο υγειονομικό σύστημα όμως το πολιτικό ενδιαφέρον δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στους ασθενείς, που είναι ο στόχος προσφοράς, αλλά και στο εργασιακό υποκείμενο, που είναι οι εργαζόμενοι μέσα σε κάθε νοσοκομείο και Κ.Υ. κι ακόμη σε κάθε εργαζόμενο που προσφέρει υγειονομικές υπηρεσίες σε κάθε επίπεδο, είτε νοσοκομειακό είτε ιδιωτικού χαρακτήρα, όπως τα ιδιωτικά ιατρεία, τα διαγνωστικά εργαστήρια και τα νοσηλευτικά κέντρα. Με αυτή την έννοια ορίζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας και όχι με τη στρέβλωση που το παρουσίασε το ΠΑΣΟΚ το 1983 με τον νόμο 1397 και αφορούσε κυρίως το Νοσοκομειακό σύστημα, αφού το κεφάλαιο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) ουδέποτε υλοποιήθηκε!

Μετά τις εκλογές, ακόμη και στην προοπτική να είναι Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αλλά και ανεξάρτητα από αυτό, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ιδεολογικά και πολιτικά: Θα συντηρηθεί η καρικατούρα του ΕΣΥ όπως την προσδιόρισε μονοσήμαντα και με στρεβλώσεις δομικές ο Ν. 1397/83 ή θα θεμελιωθεί και θα δομηθεί ένα άλλο σύστημα υγείας, ανθρωποκεντρικό, που θα νοιάζεται για τον ασθενή αλλά και για τον εργαζόμενο στο σύστημα; Δεν πρέπει να κοιτάζουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος!

Οι αλλαγές που πρέπει να επέλθουν στο συνολικό υγειονομικό σύστημα της Ελλάδας θα οδηγήσουν σε πολιτική και ιδεολογική σύγκρουση, καθημερινά, σε κάθε βήμα, γιατί ο υπηρεσίες υγείας έχουν χάσει τον βαθύ ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα τους και το ΕΣΥ την αποστολή του.

Θα υπάρχουν συγκρούσεις με κατεστημένες απόψεις για τον ρόλο του γιατρού και τον τρόπο άσκησης της ιατρικής, με παγιωμένες πρακτικές που είναι και αντιεπιστημονικές και κοινωνικά επιζήμιες, με αντικοινωνικά μέτρα που έχουν θεσμοθετηθεί και εμποδίζουν ή αποκλείουν την παροχή υπηρεσιών σε όλους τους ασθενείς, ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής, όπως η πρόσφατη εγκύκλιος Λοβέρδου για τους μετανάστες, η επιβολή εισιτηρίου 5 ευρώ κ.λπ. στα νοσοκομειακά ιατρεία, με νόμους που επιτρέπουν αδικίες εις βάρος των ασθενών αλλά και των εργαζομένων στο υγειονομικό σύστημα.

Πρέπει να κατανοηθεί ότι το υγειονομικό σύστημα είναι ενιαίο και πρέπει να προσφέρει τις απαραίτητες υπηρεσίες έγκαιρα και αξιόπιστα.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) είναι καθολικό και η διάκρισή του α) σε δημόσιο και β) σε ιδιωτικό μόνο λειτουργικές ανάγκες εξυπηρετεί, αφού το ένα επηρεάζει το άλλο, το ένα τροφοδοτεί αλλά και χρηματοδοτεί το άλλο, αλλά χρειάζεται οριοθέτηση ρόλων σε κάθε υγειονομικό τομέα.

 

Ζητούμενο και για τα δύο λειτουργικά υγειονομικά συστήματα αποτελούν:

* Η ευκολία πρόσβασης των ασθενών στις υπηρεσίες υγείας, ώστε να μην χρειάζεται άσκοπη αναμονή ή “μπάρμπας στην Κορώνη” ή να υποκύπτουν ο ασθενής και οι συγγενείς του σε παντοειδείς εκβιασμούς για να επιταχυνθεί η/και να πραγματοποιηθεί μία ιατρική πράξη.

* η ασφαλής άσκηση ιατρικής που προϋποθέτει την ύπαρξη γιατρών καταρτισμένων επιστημονικά και επαρκών σε αριθμό για κάθε τμήμα, κλινικό ή εργαστηριακό, ώστε να μην υποβάλλονται σε υπέρμετρη ψυχοσωματική καταπόνηση και καθίστανται επικίνδυνοι για τους ασθενείς τους.

* Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ασθενή, με ασφάλεια, έγκαιρα και χωρίς καμία πρόσθετη επιβάρυνση…

* Η ορθολογική χρήση των πόρων από τους ίδιους τους γιατρούς, πόρων που διαθέτει το κράτος από τη φορολόγηση των Ελλήνων εργαζομένων σε συνδυασμό με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

* Η αντιπαράθεση με τον οικονομισμό που διέκρινε έως τώρα τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Οι πραγματικές ανάγκες υγείας των πολιτών, σε όλο το νοσολογικό φάσμα, είναι αυτές που θα προσδιορίζουν τις διατιθέμενες πιστώσεις και όχι οι διαθέσιμες πιστώσεις να καθορίζουν τον τρόπο άσκησης της ιατρικής. Αλλά και οι ιατρικές πράξεις, είτε διαγνωστικές είτε θεραπευτικές, δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο, διότι ο γιατρός δεν διαθέτει το αλάθητο του Πάπα!

Σε προνοσοκομειακό επίπεδο απαιτούνται δραστικές παρεμβάσεις, με εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση στα εκπαιδευτικά προγράμματα των ιατρικών σχολών, που “παράγουν” τους νέους γιατρούς.

Στον νοσοκομειακό χώρο απαιτούνται:

* Διορθώσεις σοβαρές και τομές δραστικές στην εκπαίδευση των ειδικευομένων ώστε να πάψουν να θεωρούνται οι “λαντζέρηδες” του συστήματος.

* Η διάρθρωση των επιτροπών εξετάσεων για λήψη ειδικότητας πρέπει να είναι αντίστοιχη κάθε ειδικότητας και να στελεχώνεται με αντικειμενικές δημόσιες διαδικασίες, μέσω των Ιατρικών Συλλόγων και του Πανεπιστημίου. Θεσμική αναμόρφωση της διαδικασίας προσλήψεων νέων γιατρών.

* Θεσμική κατοχύρωση του ρόλου του γιατρού με ανεξάρτητη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη στο σύστημα.

* Ενεργοποίηση των διαδικασιών εσωτερικής Δημοκρατίας μέσα στο νοσοκομείο (Τομείς, Ιατρική Υπηρεσία, Επιστημονικά όργανα, διοίκηση κ.λπ.).

* Εφαρμογή των νομοθετημένων ρυθμίσεων που υπάρχουν (θυμίζω, για όσους ηθελημένα ή άθελα ξεχνάνε, Π.Δ. 88/9.9 και 76/05) αλλά δεν εφαρμόζονται και που αφορούν την εργασιακή κατάσταση κάθε γιατρού, κάθε εργαζόμενου.

* Εξορθολογισμός της λειτουργίας του νοσοκομείου, τακτικά και υπερωριακά.

* Προσδιορισμός από κάθε νοσοκομείο των αναγκών του σε προσωπικό, με βάση τον νοσολογικό χάρτη του, την καθημερινή ροή ασθενών αλλά και την νομοθεσία ια τις επιτρεπόμενες ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο.

Θεωρώ ότι η συσσωρευμένη εμπειρία, παράγοντας νέα γνώση, μας έχει καταστήσει ικανούς να μπορούμε να προσδιορίσουμε τι θέλουμε σήμερα με ορίζοντα τουλάχιστον 20ετίας. Έτσι κι αλλιώς η επιστημονική γνώση -όσο κι αν τρέχει καθημερινά ή έρευνα- παγιώνεται χρονικά στη βάση 10ετίας-20ετίας κι επομένως κάθε σχεδιασμός πρέπει να έχει αντίστοιχο χρονικό ορίζοντα.

 

*Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι Επιμελητής Α’ ΜΕΘ, πνευμονολόγος, εκπρόσωπος Τριμελούς Επιτροπής Ιατρών Γ.Ν. Πατρών “Ο Άγιος Ανδρέας’’

http://www.avgi.gr/