Τα πρόσωπα όλων ήταν κάτασπρα από το Maalox. Τα μάτια κατακόκκινα. Τα ρουθούνια έκαιγαν, η αναπνοή κοβόταν, το δέρμα έτσουζε και οι εκρήξεις από τις κρότου λάμψης και τα δακρυγόνα συνεχίζονταν. «Μην τρίβετε τα μάτια σας» επαναλάμβαναν διαρκώς από τα μεγάφωνα. Παντού κόκκινοι λεκέδες από αίμα. Αρκετοί σωριάζονταν χάμω. «Παιδιά γιατρό. Γρήγορα. Χρειαζόμαστε γιατρό επειγόντως. Σας παρακαλώ». Κάποιοι έβγαζαν αφρούς από το στόμα. Αλλοι έφτυναν αίμα και άλλους δεν τους βάσταγαν τα πόδια τους. «Αφήστε ανοιχτούς διαδρόμους να περνάνε τα φορεία». Τα χημικά έπεφταν ακόμα και μέσα στους χώρους πρώτων βοηθειών. Εκεί που βρίσκονταν άνθρωποι που είχαν χάσει τις αισθήσεις τους. Μάταια προσπαθούσαν κάποιοι νεαροί με έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό να πείσουν τους άντρες των ΜΑΤ να σταματήσουν να πετάνε χημικά στα ιατρεία της πλατείας. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ το εξέλαβαν ως κόκκινο πανί καταστρέφοντάς τα. «Ο σταθμός πρώτων βοηθειών καταστράφηκε. Ολα τα ιατρεία έχουν μεταφερθεί στο μετρό» φώναζαν τα μεγάφωνα. Μια κυρία που έφυγε με φορείο από τον σταθμό πρώτων βοηθειών του μετρό σχημάτισε με το χέρι της το σύμβολο της νίκης.
